ระดับภาวะผู้นำในนักศึกษาเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล

บทคัดย่อ

ภาวะผู้นำในวิชาชีพเภสัชกรรมเป็นสิ่งสำคัญที่เอื้อให้เกิดความสำเร็จในเชิงเป้าหมายของหน่วยงาน และ ภาวะผู้นำเกิดจากการพัฒนาแบบค่อยเป็นค่อยไป และต้องเกิดจากการสั่งสมความรู้ ทักษะ และประสบการณ์ งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1. เพื่อทราบระดับการรับรู้ ทัศนคติต่อภาวะผู้นำ และระดับของภาวะผู้นำของนักศึกษาเภสัชศาสตร์ 2. เพื่อทราบความคิดเห็นของนักศึกษาต่อสถานการณ์ด้านการพัฒนาภาวะผู้นำของนักศึกษาคณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล 3. เพื่อค้นหาปัจจัยที่มีผลต่อภาวะผู้นำของนักศึกษาเภสัชศาสตร์ งานวิจัยนี้ศึกษาข้อมูลทั่วไป การรับรู้เกี่ยวกับภาวะผู้นำ ระดับภาวะผู้นำของนักศึกษา และ ปัจจัยที่มีผลต่อระดับภาวะผู้นำ โดยการประเมินตนเองด้วยแบบสำรวจซึ่งสร้างขึ้นจากแนวคิดของเกณฑ์รางวัลคุณภาพแห่งชาติและภาวะผู้นำแบบผู้รับใช้ด้วยระเบียบวิธีที่มาตรฐาน ทำการสำรวจแบบตัดขวางของกลุ่มนักศึกษาคณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล ชั้นปี 1-6 จำนวน 709 คน ในเดือนธันวาคม 2557 ผลการวิจัยพบว่า  ค่าเฉลี่ยของระดับภาวะผู้นำของนักศึกษาเภสัชศาสตร์ อยู่ที่ 4.4 จาก คะแนนเต็ม 6.0 หมายถึงอยู่ในระดับสูง ระดับภาวะผู้นำของนักศึกษาชั้นปีที่ 5-6 สูงกว่า ระดับภาวะผู้นำของนักศึกษาชั้นปีที่ 1-4 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P<0.01) วิธีการพัฒนาภาวะผู้นำของนักศึกษาเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล ที่นักศึกษาใช้ในการพัฒนาภาวะผู้นำมากที่สุด (ร้อยละ 48.78) คือ กิจกรรมเสริมหลักสูตร เช่น การทำกิจกรรมนักศึกษา กีฬา และ จิตอาสา รองลงมาคือ การพัฒนาตนเอง (ร้อยละ 31.08) และ การเรียนในรายวิชา (ร้อยละ 20.14) ปัจจัยที่ส่งผลต่อระดับภาวะผู้นำของนักศึกษาเภสัชศาสตร์ คือ ระดับภาวะผู้นำของนักศึกษาก่อนเข้าเรียนที่คณะ ระดับความสนใจที่จะเป็นผู้นำในอนาคต และ ความถี่หรือ ระยะเวลาที่เป็นหัวหน้า หรือ มีบทบาทการนำในกิจกรรมนักศึกษา  สรุปผลการวิจัย 1) ระดับภาวะผู้นำของนักศึกษาอยู่ในระดับสูง 2) กิจกรรมเสริมหลักสูตรเป็นวิธีการพัฒนาภาวะผู้นำที่นักศึกษาเลือกใช้มากที่สุด 3) ปัจจัยที่มีผลต่อภาวะผู้นำของนักศึกษา ได้แก่ การรับรู้ต่อระดับภาวะผู้นำของนักศึกษา ความสนใจที่จะเป็นผู้นำ และ จำนวนครั้งหรือระยะเวลาในการเป็นหัวหน้า หรือ มีบทบาทการนำในกิจกรรมเสริมหลักสูตร