ผลของการจัดการเรียนการสอนแบบบูรณาการในชุมชนต่อผลการเรียนรู้ของนิสิตเภสัชศาสตร์

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินผลการเรียนรู้จากการสอนแบบบูรณาการ 5 ด้าน จากโครงการสร้างเสริมสุขภาพผู้ป่วยสูงอายุที่เป็นโรคเรื้อรังในชุมชนเครือวัลย์ 1) ความรู้เรื่องโรคความดันโลหิตสูงและโรคเบาหวาน  2) ทักษะการวัดระดับความดันโลหิตและน้ำตาลในเลือด 3) ทัศนคติต่อการดูแลสุขภาพและการใช้ยา 4) ทักษะการประเมินปัญหาการใช้ยา และ 5) ทักษะในชุมชน กลุ่มตัวอย่างคือนิสิตชั้นปีที่ 4 คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2557 จำนวน 111 คน ดำเนินการเก็บข้อมูลระหว่างตุลาคม-พฤศจิกายน 2557 โดยนิสิตจะต้องบูรณาการองค์ความรู้และทักษะที่เรียนตามหลักสูตรในการดูแลผู้ป่วยเรื้อรัง ได้แก่การให้ความรู้และคำแนะนำเรื่องการใช้ยาและสุขภาพ ติดตามตรวจวัดระดับความโลหิตและระดับน้ำตาลในเลือด, ความร่วมมือในการใช้ยา  ประเมินและแก้ไขปัญหาจากการใช้ยา และติดตามผู้ป่วยในชุมชนทั้งหมด 3 ครั้ง ผลการวิจัยพบว่า  หลังทำกิจกรรมนิสิตมีความรู้เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (19.22± 2.79 และ 20.79± 2.37, p < 0.001) นิสิตมีทักษะการวัดระดับความดันโลหิตและระดับน้ำตาลในเลือดมากกว่าก่อนทำกิจกรรมอย่างมีนัยสำคัญ คะแนนทัศนคติของนิสิตเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ (4.45±0.4และ 4.58±0.48, p = 0.013 ) ทั้งด้านทักษะการค้นหาปัญหาการใช้ยา ในหัวข้อการประเมินอาการไม่พึงประสงค์จากการใช้ยา และ ด้านทักษะการเข้าชุมชนในหัวข้อการบอกถึงปัญหาของผู้ป่วยให้ผู้ป่วยได้ทราบหรือให้คำแนะนำเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดปัญหาการใช้ยาของผู้ป่วย เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ (p = 0.016)

การศึกษานี้แสดงให้เห็นว่า การเรียนการสอนแบบบูรณาการผ่านโครงการสร้างเสริมสุขภาพผู้ป่วยสูงอายุที่เป็นโรคเรื้อรังในชุมชน ทำให้นิสิตเภสัชศาสตร์มีความรู้ ทักษะ และทัศนคติในการดูแลสุขภาพผู้ป่วยโรคเรื้อรังเพิ่มมากขึ้น ซึ่งสามารถนำไปพัฒนาการจัดการเรียนการสอนแบบบูรณาการในชุมชนต่อไป