ปัจจัยด้านการเรียนที่มีผลต่อการเกิดความเครียดและภาวะซึมเศร้าในนักศึกษาคณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี

บทคัดย่อ

ความเครียดเป็นสิ่งหนึ่งที่สามารถเกิดได้กับคนทุกเพศทุกวัย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงการศึกษาระดับอุดมศึกษาซึ่งเป็นวัยที่ต้องเผชิญกับการเปลี่ยนแปลงค่อนข้างมาก อาจทำให้เกิดความเครียดหรือภาวะซึมเศร้าขึ้นได้ ซึ่งอาจพัฒนาเป็นโรคซึมเศร้าตามมา วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาปัจจัยด้านการเรียนที่มีผลให้เกิดความเครียดและภาวะซึมเศร้าของนักศึกษาคณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี วิธีการดำเนินวิจัย: กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 2 ถึง ชั้นปีที่ 6 คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานีที่ลงทะเบียนเรียนในปีการศึกษา 2563 เก็บข้อมูลโดยการใช้แบบสอบถามออนไลน์และการสัมภาษณ์แบบเจาะลึกรายบุคคล สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ใช้สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าร้อยละ และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และใช้สถิติเชิงอนุมาน ได้แก่          หาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยด้านการเรียน ผลการวิจัย: กลุ่มตัวอย่างในการศึกษานี้มีจำนวน 313 คน เมื่อทำการวิเคราะห์ระดับความเครียดของกลุ่มตัวอย่าง พบว่าส่วนใหญ่มีความเครียด ร้อยละ 59.1 และมีภาวะซึมเศร้า ร้อยละ 43.5 ปัจจัยด้านการเรียนมีผลต่อความเครียดอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติทุกปัจจัย ยกเว้นการสอบไม่ผ่านแล้วต้องเรียนซ้ำชั้น โดยปัจจัยที่มีผลมากที่สุด คือ กดดันตนเองด้านการเรียนมากเกินไป ปัจจัยด้านการเรียนมีผลต่อภาวะซึมเศร้าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติทุกปัจจัย โดยปัจจัยที่มีผลมากที่สุด คือ ผลการเรียนไม่เป็นไปตามที่คาดหวัง การวิเคราะห์ผลวิจัยเชิงคุณภาพ พบว่าปัจจัยหลักที่ทำให้เกิดความเครียด ได้แก่ การปรับตัวไม่ทัน การเรียนไม่รู้เรื่อง การมีเนื้อหาการเรียนที่ยาก การอ่านหนังสือไม่ทัน สรุป: ปัจจัยด้านการเรียนส่วนใหญ่ส่งผลต่อความเครียดและทุกปัจจัยด้านการเรียนส่งผลต่อภาวะซึมเศร้าของนักศึกษาเภสัชศาสตร์