การติดตามอาการไม่พึงประสงค์และการให้คำแนะนำในผู้ป่วยที่ได้รับยาเคมีบำบัด ณ โรงพยาบาลมหาสารคาม

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์การวิจัยครั้งนี้เพื่อเปรียบเทียบคะแนนความรู้ของผู้ป่วยโรคมะเร็งเต้านม มะเร็งลำไส้ใหญ่และทวารหนัก ทั้งรายเก่า และรายใหม่ ก่อนและหลังการให้คำแนะนำเกี่ยวกับโรค การใช้ยาที่ถูกต้อง อาการไม่พึงประสงค์จากยาเคมีบำบัด การปฏิบัติตัวที่ เหมาะสม และหาอุบัติการณ์ ความถี่ของการเกิดอาการไม่พึงประสงค์จากยาเคมีบำบัด ณ หอผู้ป่วยศัลยกรรม 3 โรงพยาบาลมหาสารคาม ในระหว่างวันที่ 1 ตุลาคม 2553 - 30 มกราคม 2554

ผู้เข้าร่วมการวิจัยทั้งหมด 50 ราย เป็นผู้ป่วยรายใหม่จำนวน 21 ราย ผู้ป่วยทั้ง 2 กลุ่มจะได้รับการประเมินความรู้ก่อนการได้รับ คำแนะนำเกี่ยวกับอาการไม่พึงประสงค์จากยาเคมีบำบัด และติดตามการเกิดอาการไม่พึงประสงค์จากยาเคมีบำบัด พร้อมกับประเมิน ความรู้หรังการได้รับคำแนะนำในรอบการรักษาถัดไป ผลการศึกษาพบว่า คะแนนความรู้ของผู้ป่วยทั้งสองกลุ่มเปรียบเทียบก่อนและหลัง ให้คำแนะนำไม่แตกต่างกัน (p=0.213 และ p=0.415 ตามลำดับ) โดยผู้ป่วยทั้ง 2 กลุ่มมีคะแนนความรู้หลังจากได้รับคำแนะนำเพิ่มขึ้น อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.001)

ผลการติดตามการเกิดอาการไม่พึงประสงค์จากการได้รับยาเคมีบำบัด จากผู้ป่วยทั้งหมดจำนวน 50 ราย พบว่าเกิดอาการไม่พึงประสงค์จากยาเคมีบำบัดจำนวน 46 ราย แบ่งเป็นรายใหม่ 17 ราย และรายเก่า 29 ราย โดยผู้ป่วยมะเร็งเต้านม เกิดผมร่วงมากที่สุด (เป็น ผู้ป่วยรายเก่าทั้งหมด และผู้ป่วยรายใหม่ร้อยละ 90) ส่วนมะเร็งลำไส้ใหญ่และทวารหนัก พบอุบัติการณ์การเกิดอาการอ่อนเพลียสูงสุด (เป็นผู้ป่วยรายเก่า ร้อยละ 45.4 และผู้ป่วยรายใหม่ร้อยละ 58.3) โดยอาการไม่พึงประสงค์ที่พบในการศึกษานี้ทั้งหมดเป็นอาการไม่พึง ประสงค์ชนิดไม่รุนแรง

จากผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่าการให้คำแนะนำเกี่ยวกับอาการไม่พึงประสงค์สามารถเพิ่มความรู้ของผู้ป่วยโรคมะเร็งเต้านม, มะเร็งลำไส้ใหญ่และทวารหนักที่ได้รับยาเคมีบำบัดได้