การศึกษาความคงตัวทางเคมีและกายภาพของตำรับยาตาเซฟาโซลินสำหรับผู้ป่วยเฉพาะรายที่เตรียมจากน้ำตาเทียมที่มีชนิดของสารถนอมแตกต่างกัน

บทคัดย่อ

บทนำ: ปัญหาความคงตัวของตำรับยาหยอดตาเซฟาโซลินสำหรับผู้ป่วยเฉพาะรายที่เตรียมในโรงพยาบาลคือมีอายุการใช้ยาเพียง 7 วันและมีการเปลี่ยนชนิดของน้ำตาเทียมที่ใช้เตรียมบ่อยครั้ง การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของสารถนอมที่แตกต่างกันในน้ำตาเทียมต่อความคงตัวทางเคมีและกายภาพของตำรับยาหยอดตาเซฟาโซลิน วิธีการดำเนินการวิจัย: เตรียมยาหยอดตาความเข้มข้น 50 mg/mL โดยใช้กระสายยาคือน้ำตาเทียม 4 ชนิด ได้แก่ Lac-oph^®, Opsil tears^® (สูตร 1 และ 2 สารถนอมเป็นเบนซาลโคเนียมคลอไรด์), Natear^® (สูตร 3 สารถนอมเป็นโซเดียมเปอร์บอเรต) และ Cellufresh^® (สูตร 4 สารถนอมเป็นออกซิคลอโรคอมเพล็ก) สูตร 5 ใช้สารถนอมเบนซาลโคเนียมคลอไรด์ 0.015% และสูตร 6 ใช้น้ำปราศจากเชื้อ เก็บที่อุณหภูมิ 4^oC และ 30^oC วิเคราะห์ปริมาณยาคงเหลือด้วยวิธี HPLC และตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงค่าความเป็นกรดด่าง สี และกลิ่น ในวันที่ 0, 7, 14 และ 28 ผลการศึกษาวิจัย: พบว่าอุณหภูมิมีผลต่อการเปลี่ยนแปลงค่าความเป็นกรดด่าง การเปลี่ยนแปลงของสีและกลิ่นมีความสัมพันธ์กัน สีที่เข้มขึ้นจะทำให้ตำรับมีกลิ่นแรงขึ้น ที่อุณหภูมิ 30^oC ทุกตำรับเปลี่ยนจากใสเป็นสีเหลืองในวันที่ 7 และเข้มจนเป็นสีน้ำตาลเมื่อเก็บนานขึ้น ด้านความคงตัวทางเคมีพบว่าในวันที่ 14 ทั้ง 6 สูตรที่เก็บที่อุณหภูมิ 30 ^oC ไม่ผ่านเกณฑ์ที่เภสัชตำรับกำหนด (ร้อยละ 89.06 -108.83) ในวันที่ 28 มีเพียงสูตรที่ 5 และ 6 ที่เก็บที่ 4 ^oC ไม่ผ่านเกณฑ์ สรุปผลการวิจัย : อุณหภูมิ ระยะเวลาการเก็บรักษาและกระสายยาที่ใช้มีผลต่อความคงตัวทางเคมีและกายภาพของยาหยอดตาเซฟาโซลินสำหรับผู้ป่วยเฉพาะราย ดังนั้นควรเก็บยาที่อุณหภูมิ 4 ^oC และใช้น้ำตาเทียมเป็นกระสายยา การใช้น้ำตาเทียมที่มีโซเดียมเปอร์บอเรตเป็นสารถนอมทำให้ตำรับยาหยอดตาเซฟาโซลินสำหรับผู้ป่วยเฉพาะรายมีความคงตัวทางกายภาพดีที่สุด