ปัจจัยทำนายพฤติกรรมสร้างเสริมสุขภาพของนักศึกษาปริญญาตรี ในสถานการณ์การระบาดโควิด 19 กรณีศึกษาในมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง

บทคัดย่อ

สถานการณ์การแพร่ระบาดโควิด-19 ส่งผลกระทบต่อการดำเนินชีวิตของประชาชนและยังมีข้อมูลจำกัดเกี่ยวกับการปรับตัวและเปลี่ยนแปลงการดำเนินชีวิตในกลุ่มนักศึกษาปริญญาตรีในช่วงสถานการณ์การระบาดโควิด-19 การศึกษาเชิงวิเคราะห์แบบภาคตัดขวางครั้งนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพฤติกรรมสร้างเสริมสุขภาพ และปัจจัยทำนายของนักศึกษาปริญญาตรีในสถานการณ์การแพร่ระบาดโควิด-19 ในมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง ในประเทศไทย กลุ่มตัวอย่างจำนวน 200 คน ประกอบด้วยนักศึกษาปริญญาตรีจากคณะพยาบาลศาสตร์ คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ และคณะดนตรี เข้าร่วมการวิจัยโดยการสำรวจแบบออนไลน์ ระหว่างเดือน ธันวาคม 2564 ถึง กุมภาพันธ์ 2565 ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่มีพฤติกรรมสร้างเสริมสุขภาพในระดับปานกลางคิดเป็นร้อยละ 68.0 โดยมีค่าเฉลี่ยพฤติกรรมสร้างเสริมสุขภาพด้านความรับผิดชอบต่อสุขภาพมากที่สุด เมื่อใช้สถิติสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สันพบว่าการรับรู้ประโยชน์ (r = .588, p < .01) การรับรู้ความสามารถของตนเอง (r = .545, p < .01) อิทธิพลระหว่างบุคคล (r = .540, < .05) การรับรู้อุปสรรค (r = .292, p < .01) และ เกรดเฉลี่ย (r = .164, p < .05) มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับพฤติกรรมสร้างเสริมสุขภาพ ในขณะที่ภาวะเครียด (r = -.279, p < .01) และการรับรู้ภาวะสุขภาพ (r = -.342, p < .01) มีความสัมพันธ์เชิงลบกับพฤติกรรมสร้างเสริมสุขภาพ เมื่อวิเคราะห์ด้วยการถดถอยเชิงพหุคูณแบบขั้นตอนพบว่า การรับรู้ประโยชน์ อิทธิพลระหว่างบุคคลการรับรู้ความสามารถของตนเอง นักศึกษาชั้นปีที่ 3 การมีประวัติสัมผัสใกล้ชิดผู้ติดเชื้อโควิด-19และการรับรู้ภาวะสุขภาพ สามารถร่วมกันอธิบายพฤติกรรมสร้างเสริมสุขภาพของนักศึกษาปริญญาตรีในสถานการณ์การระบาดโควิด-19 ได้ร้อยละ 52.9 ผลการศึกษานี้สามารถนำไปส่งเสริมพฤติกรรมสุขภาพและออกแบบบริการสร้างเสริมสุขภาพสำหรับนักศึกษาปริญญาตรี โดยเฉพาะในนักศึกษาชั้นปีที่ 3ทั้งยังสามารถนำไปพัฒนาคลินิกสุขภาพจิต หรือโปรแกรมสายด่วนเพื่อดูแลนักศึกษาที่มีภาวะเครียดและต้องการความช่วยเหลือในช่วงสถานการณ์การแพร่ระบาดโควิด-19