ผลการใช้ชุดกิจกรรมเพื่อพัฒนาความฉลาดทางสังคมของกลุ่มผู้ต้องขังที่กระทำผิดวินัยเรือนจำกลางบางขวาง จังหวัดนนทบุรี

Abstract

             การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เปรียบเทียบความฉลาดทางสังคม ก่อนและหลังการใช้ชุดกิจกรรมแนะแนว ของผู้ต้องขังที่กระทำผิดวินัยกลุ่มทดลอง 2) เปรียบเทียบความฉลาดทางสังคมหลังการทดลอง ระหว่างผู้ต้องขังที่กระทำผิดวินัยกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม และ 3) ศึกษาความพึงพอใจที่มีต่อชุดกิจกรรมแนะแนวเพื่อพัฒนาความฉลาดทางสังคม รูปแบบการวิจัย เป็นการวิจัยเชิงกึ่งทดลอง มีกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม ตัวอย่างเป็นผู้ต้องขังเรือนจำกลางบางขวาง แดน 6 จังหวัดนนทบุรี จำนวน 30 คน ที่มีคะแนนจากแบบวัดความฉลาดทางสังคมตั้งแต่เปอร์เซ็นไทล์ที่ 50 ลงมา และสมัครใจเข้าร่วมการทดลอง จากนั้นจึงสุ่มอย่างง่าย เพื่อแบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 15 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แบบวัดความฉลาดทางสังคม ที่มีค่าความเที่ยงเท่ากับ .84 2) ชุดกิจกรรมแนะแนวเพื่อพัฒนาความฉลาดทางสังคม และ 3) แบบวัดความพึงพอใจต่อชุดกิจกรรมแนะแนว เพื่อพัฒนาความฉลาดทางสังคม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าที

             ผลการวิจัยปรากฏว่า 1) ภายหลังการทดลอง กลุ่มทดลองที่ใช้ชุดกิจกรรมแนะแนวเพื่อพัฒนาความฉลาดทางสังคม มีความฉลาดทางสังคมสูงกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 2) ภายหลังการทดลอง กลุ่มทดลองมีความฉลาดทางสังคมสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และ 3) ความพึงพอใจต่อชุดกิจกรรมแนะแนวเพื่อพัฒนาความฉลาดทางสังคมของกลุ่มทดลองอยู่ในระดับมาก

THE EFFECTS OF USING A GUIDANCE ACTIVITIES PACKAGE TO DEVELOP SOCIAL INTELLIGENCE OF PRISONERS WHO VIOLATED DISCIPLINE IN BANGK WANG CENTRAL PRISON, NONTHABURI PROVINCE

Abstract

             The objectives of this research were 1) to compare social intelligence levels of the experimental group prisoners before and after using a guidance activities package to develop social intelligence, 2) to compare social intelligence levels after using the guidance activities package of the experimental and control group prisoners, and 3) to study satisfaction with the guidance activities package to develop social intelligence. The research design was the quasi-experimental research with an experimental group and a control group. The research sample consisted of 30 prisoners in Area 6 of Bang Kwang Central Prison, Nonthaburi province who had social intelligence scores below the 50^th percentile and volunteered to participate in the experiment. Then, they were randomly assigned into an experimental group and a control group, each of which containing 15 prisoners. The employed research instruments were 1) a social intelligence assessment scale, with reliability coefficient of .84, 2) a guidance activities package to develop social intelligence, and 3) a questionnaire on satisfaction with the guidance activities package to develop social intelligence. Data were analyzed using the mean, standard deviation, and t-test.

             The findings revealed that 1) after the experiment, the experimental group prisoners who used the guidance activities package to develop social intelligence had post-experiment social intelligence level significantly higher than their pre- experiment counterpart level at the .01 level,  2) after the experiment, the experimental group had social intelligence level significantly higher than the counterpart level of the control group prisoners at the .01 level, and 3) the experimental group prisoners’ satisfaction with the guidance activities package to develop social intelligence was at the high level.