ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อภาระการดูแลของผู้ดูแลเด็กสมาธิสั้นในสถานการณ์การระบาดของโรคโควิด 19

บทคัดย่อ

        การวิจัยเชิงทำนายนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ความสัมพันธ์ระหว่างความกังวลต่อการระบาดของโรคโควิด 19 ความแข็งแกร่งในชีวิต ความรุนแรงของโรคสมาธิสั้นตามการรับรู้ของผู้ดูแล และจำนวนโรคร่วมกับภาระการดูแลเด็กสมาธิสั้น และ 2) ความสามารถในการทำนายของปัจจัยต่อภาระการดูแลเด็กสมาธิสั้นในสถานการณ์การระบาดของโรคโควิด 19 ตัวอย่าง คือ ผู้ดูแลเด็กของสมาธิสั้นที่เข้ารับบริการในแผนกผู้ป่วยนอกของโรงพยาบาลขนาดตติยภูมิแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร จำนวน 204 ราย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย แบบวัดภาระการดูแลแบบประเมินความกังวลต่อการระบาดของโรคโควิด 19 แบบประเมินความแข็งแกร่งในชีวิต และแบบประเมินโรคสมาธิสั้น มีค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาคเท่ากับ .93, .93, .93 และ .94 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติบรรยาย สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของสเปียร์แมน และการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณแบบเชิงชั้น

        ผลการวิจัยพบว่า ผู้ดูแลเด็กของสมาธิสั้นมีภาระการดูแลระดับปานกลางถึงมาก ร้อยละ 34.8 ความกังวลต่อการระบาดของโรคโควิด 19 และความรุนแรงของโรคสมาธิสั้นตามการรับรู้ของผู้ดูแลมีความสัมพันธ์ทางบวกกับภาระการดูแลอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ส่วนความแข็งแกร่งในชีวิตมีความสัมพันธ์ทางลบกับภาระการดูแลอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ซึ่งความกังวลต่อการระบาดของโรคโควิด 19 ความรุนแรงของโรคสมาธิสั้นตามการรับรู้ของผู้ดูแล ความแข็งแกร่งในชีวิต และจำนวนโรคร่วม สามารถร่วมกันอธิบายความแปรปรวนของภาระการดูแลได้ร้อยละ 27.6 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ โดยความกังวลต่อการระบาดของโรคโควิด 19 มีอิทธิพลมากที่สุดต่อภาระการดูแล (Beta = .310, p = .000) รองลงมา คือ ความรุนแรงของโรคสมาธิสั้นตามการรับรู้ของผู้ดูแล (Beta = .300, p = .000) และความแข็งแกร่งในชีวิต (Beta = -.192, p = .002) ในขณะที่ จำนวนโรคร่วมไม่มีความสัมพันธ์กับภาระการดูแล (r = .133, p >.05) และไม่มีอิทธิพลต่อภาระการดูแลของผู้ดูแลเด็กของสมาธิสั้น (Beta = .108, p > .05)

        ผลการศึกษาครั้งนี้จะเป็นข้อมูลพื้นฐานในการพัฒนาแนวทางการดูแลเด็กสมาธิสั้นเพื่อช่วยป้องกันหรือลดภาระการดูแลของผู้ดูแลเด็กสมาธิสั้นต่อไป