ความสัมพันธ์ระหว่างอาการของโรคสมาธิสั้นกับผลการเรียน ปัญหาการฝึกปฏิบัติงาน และการเสพติดอินเตอร์เน็ตของนักศึกษาพยาบาล

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้เป็นงานวิจัยเชิงบรรยายเพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างอาการของโรคสมาธิสั้นกับผลการเรียน ปัญหาการฝึกปฏิบัติงาน และการเสพติดอินเตอร์เน็ตของนักศึกษาพยาบาล ตัวอย่าง คือ นักศึกษาหลักสูตรพยาบาลศาสตรบัณฑิต ชั้นปีที่ 3 และ 4 สถาบันการศึกษาทางการพยาบาลแห่งหนึ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ จำนวน 216 คน เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบประเมินอาการโรคสมาธิสั้น-อยู่ไม่นิ่งในผู้ใหญ่ ฉบับที่ 1.1 แบบสอบถามการฝึกปฏิบัติงานบนหอผู้ป่วยตามความคิดเห็นของนักศึกษาพยาบาล และแบบสอบถามการเสพติดอินเตอร์เน็ต ซึ่งมีความเที่ยงจากการวิเคราะห์สัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาค เท่ากับ .94, .95 และ .96 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติบรรยาย และสถิติสหสัมพันธ์ของสเปียร์แมน

ผลการวิจัยพบว่า อาการของโรคสมาธิสั้นมีความสัมพันธ์ทางบวกกับปัญหาการฝึกปฏิบัติงาน และการเสพติดอินเตอร์เน็ตของนักศึกษาพยาบาล อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (r = .51, p < .05; r = .58, p < .05 ตามลำดับ) แต่ไม่มีความสัมพันธ์กับผลการเรียนของนักศึกษาพยาบาล (r= .03, p > .05) ผลการวิจัยครั้งนี้ สามารถนำไปเป็นข้อมูลพื้นฐานสำหรับพัฒนาแนวทางการช่วยเหลือนักศึกษาพยาบาลที่มีอาการของโรคสมาธิสั้น เพื่อลดปัญหาการฝึกปฏิบัติงานและป้องกันการใช้อินเตอร์เน็ตที่มากเกินไปได้ในอนาคต