การพัฒนารูปแบบการดูแลเฉพาะรายเพื่อส่งเสริมพัฒนาการเด็กออทิสติกปฐมวัยที่มีความบกพร่องทางพัฒนาการระดับรุนแรง

จารุวรรณ  ประดา; ศิริพรรณ  แสนลัง; วันทนี  ผลสมบูรณ์; ณภัทร  พรหมชู; โสภณ  สวัสดิ์

ผู้แต่ง

จารุวรรณ ประดา สถาบันราชานุกูล เขตดินแดง กรุงเทพ 10400
ศิริพรรณ แสนลัง สถาบันราชานุกูล เขตดินแดง กรุงเทพ 10400
วันทนี ผลสมบูรณ์ สถาบันราชานุกูล เขตดินแดง กรุงเทพ 10400
ณภัทร พรหมชู สถาบันราชานุกูล เขตดินแดง กรุงเทพ 10400
โสภณ สวัสดิ์ สถาบันราชานุกูล เขตดินแดง กรุงเทพ 10400

คำสำคัญ:

การส่งเสริมพัฒนาการ, เด็กออทิสติกปฐมวัย

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยและพัฒนาเพื่อวิเคราะห์สภาพการณ์ พัฒนารูปแบบ และประเมินประสิทธิผลของรูปแบบการดูแลเฉพาะรายในเด็กออทิสติกปฐมวัยที่มีความบกพร่องทางพัฒนาการระดับรุนแรง ตัวอย่าง ประกอบด้วย 1) เด็กออทิสติกปฐมวัยอายุ 3 - 5 ปี ที่มีความบกพร่องทางพัฒนาการระดับรุนแรง จำนวน 40 คน 2) ผู้ปกครองของเด็กออทิสติกปฐมวัย จำนวน 40 คน 3) พยาบาลวิชาชีพ จำนวน 6 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แบบบันทึกข้อมูลการสนทนากลุ่ม 2) คู่มือการดูแลเฉพาะรายเพื่อส่งเสริมพัฒนาการเด็กออทิสติกปฐมวัยที่มีความบกพร่องทางพัฒนาการระดับรุนแรง 3) คู่มือส่งเสริมพัฒนาการเด็กออทิสติกปฐมวัยที่มีความบกพร่องทางพัฒนาการระดับรุนแรง 4) แบบประเมินความรุนแรงอาการของเด็กออทิสติก 5) แบบประเมินความรู้และทักษะของผู้ดูแล และ 6) แบบประเมินความพึงพอใจของพยาบาล มีค่าดัชนีความตรงเชิงเนื้อหาของเครื่องมือที่ 2 - 6 เท่ากับ .84, .81, .97, .86 และ .96 ตามลำดับ และมีค่าความเที่ยงของแบบประเมินความรุนแรงอาการของเด็กออทิสติกเท่ากับ .93 แบบประเมินความรู้และทักษะของผู้ดูแล เท่ากับ .84 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การวิเคราะห์เนื้อหา
สถิติบรรยาย และการทดสอบที

ผลการวิจัยพบว่า

1. สภาพการณ์การดูแลและส่งเสริมพัฒนาการเด็กออทิสติกปฐมวัยที่มีความบกพร่องทางพัฒนาการระดับรุนแรงเป็นการปฏิบัติตามโปรแกรมบริการผู้ป่วยใน ซึ่งตอบสนองปัญหาและความต้องการของเด็กออทิสติกและครอบครัวได้ แต่ยังไม่เจาะจงตามสภาพปัญหาและความต้องการเฉพาะราย ระยะเวลาการส่งเสริมพัฒนาการต้องขยายเป็นอย่างน้อย 3 - 4 รอบ สำหรับการประเมินผลทุก 3 เดือน และการมีส่วนร่วมในการดูแลเด็กออทิสติกของผู้ปกครองยังขาดรูปแบบที่ชัดเจน

2. รูปแบบการดูแลเฉพาะรายเพื่อส่งเสริมพัฒนาการเด็กออทิสติกปฐมวัยที่มีความบกพร่องทางพัฒนาการระดับรุนแรงที่พัฒนาขึ้น ประกอบด้วย กระบวนการพยาบาลเฉพาะราย 5 ขั้นตอน

3. ผลการประเมินประสิทธิผลของรูปแบบการดูแลเฉพาะราย พบว่า ค่าเฉลี่ยความรุนแรงของอาการออทิสติกระหว่างกลุ่มทดลองที่ได้รับการดูแลด้วยรูปแบบการดูแลเฉพาะรายกับกลุ่มควบคุมที่ได้รับการดูแลด้วยโปรแกรมบริการปกติ ทั้งก่อนและหลังการทดลอง มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ค่าเฉลี่ยความรู้และทักษะในการดูแลเด็กออทิสติกของผู้ดูแลสูงกว่าก่อนการทดลอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และความพึงพอใจของพยาบาลต่อการใช้รูปแบบการดูแลเฉพาะรายอยู่ในระดับมากที่สุด

Downloads

Download data is not yet available.

เอกสารอ้างอิง

American Psychiatric Association. (2013). Diagnostic and statistical manual of mental disorders (DSM-5®) (5th ed.). Washington, D.C.: American Psychiatric.

Chuthapisith, J. (2018). Autism spectrum disorder. In S. Sutchritpongsa, R. Roongpraiwan, T. Hansakunachai, B. Benjasuwantep, A. Fuengfoo, J. Chuthapisith, & P. Rojmahamongkol (Eds.). Textbook of developmental and behavioral pediatrics (pp. 587-598). Bangkok: P.A.Living.

Glasper, A. (2020). Strategies to ensure that all patients have a personalized nursing care plan. British Journal of Nursing, 29(1), 62-63.

Green, J., Charman, T., McConachie, H., Aldred, C., Slonims, V., Howlin, P., . . . Pickles, A. (2010). Parent-mediated communication-focused treatment in children with autism (PACT): A randomised controlled trial. The Lancet, 375(9732), 2152-2160.

Howlin, P., Goode, S., Hutton, J., & Rutter, M. (2004). Adult outcome for children with autism. Journal of Child Psychology and Allied Disciplines Psychiatry, 45, 212–29. https://doi.org/10.1111/j.1469-7610.2004.00215.x

Ma, J., Rosas, L. G., & Lv, N. (2016). Precision lifestyle medicine: A new frontier in the science of behavior change and population health. American Journal of Preventive Medicine, 50(3), 395-397.

Muangmolmaneerut, W., & Tungpunkom, P. (2006). The relationship between selected factors, social support, and dependent care agency among mothers of autistic children (Master of nursing science, mental health and psychiatric nursing). Chiang Mai University, Chiang Mai.

Munro, C. L., & Savel, R. H. (2016). The promise of personalized care in the intensive care unit. American Journal of Critical Care, 25(5), 388-390.

NHS England. (2019). NHS long term plan. Retrieved from https://www.longtermplan.nhs.uk/wp-content/uploads/2019/08/nhs-long-term-plan-version-1.2.pdf

Potter, P. A., Perry, A. G., Hall, A., & Stockert, P. A. (2017). Fundamentals of nursing (9th ed.). Mosby Elsevier.

Punphong, S. (2018). The effect of enhancing family caregiving ability program on autistic symptoms among autistic preschoolers (Master of nursing science program, nursing science). Faculty of Nursing Chulalongkorn University, Bangkok, Pathumwan.

Rajanukul institute. Quality Improvement Division. (2022). Self-assessment report 2020. Bangkok: institute.

Rajanukul institute, Community of Practices (CoPs) of autism spectrum disorder. (2021). Intervention of autism spectrum disorder. Bangkok: institute.

Rimland, B., & Edelson, S. M. (2000). Autism treatment evaluation checklist. Retrieved from https://www.autism.com/atec/2000.

Scottish Intercollegiate Guidelines Network (SIGN). (2007). Assessment, diagnosis and clinical interventions for children and young people with autism spectrum disorders. Edinburgh: SIGN 98.

Sirirutraykha, T. (2022). Autism. Retrieved from https://www.happyhomeclinic.com/au21-autism-fag.html

Thongpetch, U., Yunibhand, J., & Choomchit, S. (2019). Effects of early nursing intervention on symptom severity of preschool children with autism. Thai Journal of Nursing and Midwifery Practice, 6(1), 19-35.

van Meijel, B., Gamel, C., van Swieten-Duijfjes, B., & Grypdonck, M. H. (2004). The development of evidence-based nursing interventions: Methodological considerations. Journal of Advanced Nursing, 48(1), 84-92.

Weissman, L., & Bridgemohan, C. (2012). Autism spectrum disorders in children and adolescents: Pharmacologic interventions. In UpToDate, M. M. Torchia (Ed.), UpToDate. Waltham, MA.