การเสริมสร้างการรับรู้สมรรถนะแห่งตนในผู้ดูแล: กรณีผู้ป่วยเด็กโรคหอบหืดที่ต้องได้รับ การพ่นยาขยายหลอดลมแบบกดสูด

บทคัดย่อ

         โรคหอบหืดเป็นโรคเรื้อรังที่พบมากในเด็กและส่งผลให้ผู้ป่วยเด็กโรคหอบหืดเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล เป้าหมายในการรักษา คือ การควบคุมอาการของโรคหอบหืดและให้ผู้ป่วยสามารถดำรงชีวิตได้ปกติ ผู้ป่วยเด็กจึงต้องปฏิบัติตนเพื่อหลีกเลี่ยงสิ่งกระตุ้น มีการใช้ยาขยายหลอดลมที่ถูกต้องและต่อเนื่องตามแผนการรักษา สำหรับวิธีการพ่นยาขยายหลอดลมจะใช้แบบกดสูดที่แบ่งเป็น 2 ลักษณะ คือ การใช้ยาพ่นขยายหลอดลมแบบกดสูดร่วมกับกระบอกพ่นยาและไม่ใช้กระบอกพ่นยา ซึ่งมีขั้นตอนการพ่นยาและการดูแลหลังการพ่นยาแตกต่างกัน ดังนั้น ผู้ดูแลจึงมีบทบาทสำคัญในการดูแลควบคุมอาการและติดตามอาการ โดยเฉพาะผู้ป่วยเด็กบางกลุ่มอายุที่มีข้อจำกัดด้านการเรียนรู้ตามพัฒนาการ จึงไม่สามารถปฏิบัติตนได้ถูกต้อง รวมถึงไม่สามารถพ่นยาได้ด้วยตนเองจึงต้องพึ่งพาผู้ดูแล และปัจจุบันมักจะพบปัญหาผู้ดูแลขาดความรู้ ความเข้าใจ ความมั่นใจ และทักษะในการพ่นยาขยายหลอดลมที่ถูกต้อง ส่งผลให้ผู้ป่วยเด็กมีอาการกำเริบ และมีโอกาสกลับเข้ารับการรักษาซ้ำในโรงพยาบาล บทความวิชาการนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอองค์ความรู้เกี่ยวกับแนวทางในการเสริมสร้างการรับรู้สมรรถนะแห่งตนในผู้ดูแลผู้ป่วยเด็กโรคหอบหืดที่ได้รับยาพ่นขยายหลอดลมแบบกดสูด โดยประยุกต์ใช้ทฤษฎีการรับรู้สมรรถนะแห่งตนทั้ง 4 ขั้นตอน ได้แก่ การประเมินความพร้อมและความต้องการของผู้ดูแล การสร้างสัมพันธภาพและการลดความวิตกกังวล กิจกรรมเสริมสร้างการรับรู้สมรรถนะแห่งตน และกิจกรรมการทบทวนและเพิ่มเติมประสบการณ์ เพื่อให้ผู้ดูแลเกิดการเรียนรู้ และพัฒนาทักษะการพ่นยาขยายหลอดลมแบบกดสูด รวมทั้งมีความมั่นใจในการดูแลผู้ป่วยเด็กโรคหอบหืดที่บ้าน อันนำไปสู่การมีคุณภาพชีวิตที่ดีของผู้ป่วยเด็กโรคหอบหืดต่อไป