ผลการปรึกษาทฤษฎีโปรแกรมภาษาประสาทสัมผัสรายบุคคล ต่อความวิตกกังวลของนิสิตชั้นปีที่ 1

บทคัดย่อ

              การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงทดลองเพื่อศึกษาผลการปรึกษาทฤษฎีโปรแกรมภาษาประสาทสัมผัสด้วยเทคนิคการสร้างทรรศนะใหม่ใต้จิตสานึกแบบองค์รวมต่อความวิตกกังวลของนิสิตชั้นปี 1 ตัวอย่างเป็นนิสิตปริญญาตรีชั้นปี 1 คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา ปีการศึกษา 2558 ภาคเรียนปลาย ที่มีคะแนนความวิตกกังวลจากแบบวัดความวิตกกังวลตั้งแต่ 35 คะแนนขึ้นไปจำนวน 58 คน ใช้การสุ่มอย่างง่ายแบ่งเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 29 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบวัดความวิตกกังวล และโปรแกรมการปรึกษารายบุคคลทฤษฎีโปรแกรมภาษาประสาทสัมผัส ด้วยเทคนิคการสร้างทรรศนะใหม่ใต้จิตสำนึกแบบองค์รวมที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น จำนวน 2 ครั้ง ครั้งละ 40-60 นาที แบ่งเป็น 3 ระยะ ได้แก่ ระยะก่อนการทดลอง ระยะหลังการทดลอง และระยะติดตามผล วิเคราะห์ข้อมูลความแปรปรวนแบบวัดซ้ำและทำการทดสอบความแตกต่างรายคู่ของกลุ่มทดลองด้วยวิธีของนิวแมน-คูลส์

              ผลการวิจัยพบว่า มีปฏิสัมพันธ์ระหว่างวิธีการทดลองและระยะเวลาการทดลอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .05) นิสิตปริญญาตรี ชั้นปี 1 คณะศึกษาศาสตร์ กลุ่มทดลองมีความวิตกกังวลต่ำกว่านิสิตปริญญาตรี ชั้นปี 1 คณะศึกษาศาสตร์ กลุ่มควบคุมระยะหลังการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .05) นิสิตปริญญาตรี ชั้นปี 1 คณะศึกษาศาสตร์ กลุ่มทดลองมีความวิตกกังวลต่ำกว่านิสิตปริญญาตรี ชั้นปี 1 คณะศึกษาศาสตร์ กลุ่มควบคุมระยะติดตามผล อย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ และนิสิตปริญญาตรี ชั้นปี 1 คณะศึกษาศาสตร์ กลุ่มทดลองมีความวิตกกังวลระยะหลังการทดลองต่ำกว่าระยะก่อนทดลอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .05) และนิสิตปริญญาตรีชั้นปี 1 คณะศึกษาศาสตร์ กลุ่มทดลองมีความวิตกกังวลในระยะติดตามผลต่ำกว่าระยะก่อนการทดลอง อย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ