The ผลของโปรแกรมการให้ข้อมูล การสร้างแรงจูงใจ และการฟื้นฟูมือและแขนต่อความสามารถในการทำกิจวัตรประจำวันของผู้สูงอายุโรคหลอดเลือดสมอง

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบกึ่งทดลอง เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการให้ข้อมูล การสร้างแรงจูงใจ และการฟื้นฟูมือและแขนต่อความสามารถในการทำกิจวัตรประจำวันของผู้สูงอายุโรคหลอดเลือดสมอง ตัวอย่างคือ ผู้สูงอายุโรคหลอดเลือดสมอง จำนวน 44 คน คัดเลือกตัวอย่างแบบเจาะจง อาศัยในชุมชนของโรงพยาบาลพัทลุง แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม จับคู่ในด้านเพศ อายุ และระยะเวลาการเจ็บป่วย กลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมนาน 6 สัปดาห์ กลุ่มควบคุมได้รับการพยาบาลตามปกติ เครื่องมือที่ใช้ในการทดลอง คือ โปรแกรมการให้ข้อมูล การสร้างแรงจูงใจ และการฟื้นฟูมือและแขนและ Barthel ADL Index โดยใช้แนวคิด The Information- Motivation Behavioral Skills Model (Fisher & Harman,2003) ร่วมกับแนวคิดการฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ป่วยอัมพาตครึ่งซีก (Bobath,1990) มีการตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาจากผู้ทรงคุณวุฒิ 5 ท่านได้ค่า CVI เท่ากับ 0.81 ตรวจสอบความเที่ยงของ Barthel ADL Index กับผู้สูงอายุโรคหลอดเลือดสมองมีจำนวน 30 ราย ด้วยค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาค (Cronbach’s alpha coefficient) เท่ากับ 0.80 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและการทดสอบที (t-test) ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1) ความสามารถในการทำกิจวัตรประจำวันของผู้สูงอายุโรคหลอดเลือดสมองภายหลังได้รับโปรแกรมการให้ข้อมูล การสร้างแรงจูงใจ และการฟื้นฟูมือและแขนมากกว่าก่อนได้รับโปรแกรม (=16.68, S.D. =1.70) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (t=16.317, p= .000)  และ 2) ความสามารถในการทำกิจวัตรประจำวันของผู้สูงอายุโรคหลอดเลือดสมองภายหลังการทดลองกลุ่มที่ได้รับโปรแกรมการให้ข้อมูล การสร้างแรงจูงใจ และการฟื้นฟูมือและแขนมากกว่ากลุ่มที่ได้รับการพยาบาลตามปกติ (=16.68, S.D.=1.70) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (t=.08, p=.935)