สายตาผู้สูงอายุ

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อให้ผู้อ่านได้ความรู้ ความเข้าใจถึงสาเหตุ อาการ และวิธีการรักษาในรูปแบบต่าง ๆ ของโรคสายตาผู้สูงอายุ เพราะในขณะที่เรามองภาพระยะไหล ตาเราจะอยู่ในระยะพัก แต่เมื่อเราต้องการดูระยะใกล้ กล้ามเนื้อแก้วตาที่ช่วยในการเพ่งจะเกิดการหดตัวตึงเป็นเหตุให้แก้วตาคนเราโป่งออก ทำให้เพิ่มกำลังการหักเหของแสงจำทำให้ภาพระยะใกล้ชัดเจนขึ้น กลไกการเพ่งเป็นการทำงานโดยปกติและอัตโนมัติ ตั้งแต่เด็กจนถึงอายุประมาณ 40 ปี จากนั้นขบวนการเพ่งจะอ่อนแรงลง ซึ่งได้มีผู้ศึกษาโดยอาศัยวิธีตรวจวัด พบว่า ในวัยเด็กถ้าเพ่งได้มากก็จะทำให้มองภาพที่อยู่ชิดตาได้ชัดเจน และเมื่ออายุมากขึ้นกำลังการเพ่งจะลดลงเรื่อย ๆ จนถึงอายุประมาณ 40 ปี กำลังการเพ่งที่เหลืออยู่ไม่พอที่จะใช้ดูหนังสือที่ระยะ 1 ฟุตได้ (30 เซนติเมตร) จึงต้องเลื่อนหนังสือให้ไกลออกไป หรือใช้แว่นที่มีกำลังเป็นบวก (เลนส์นูน) ชดเชยเพราะกำลังการเพ่งจะลดลงเรื่อย ๆ จนเป็น 0 (ศูนย์) หรือไม่มีเลย ขบวนการเปลี่ยนแปลงนี้จึงเป็นขบวนการปกติของคนเราทุกคนแต่จะเริ่มเสื่อมลงเร็วหรือช้าในระยะเวลาต่าง ๆ กันในแต่ละคน โดยเฉลี่ยจะเริ่มอายุประมาณ 40 ปี โดยผู้หญิงอาจจะเร็วกว่าผู้ชายเล็กน้อย คนบางคนอาจเข้ามาสู่ภาวะสายตาสูงอายุโดยไม่มีอาการอะไรมาก เพียงแค่มองใกล้ไม่ชัด อ่านหนังสือไม่ได้ แต่ในบางคนอาจมาด้วยอาการปวดตาและ/หรือปวดศีรษะ เวลาใช้สายตามองใกล้ และอาจแสบตา เคืองตา ซึ่งควรได้รับการตรวจวินิจฉัยและการรักษาที่ถูกต้องเหมาะสมกับอาชีพ อุปนิสัย และวิถีทางการดำเนินชีวิตแต่ละบุคคล