รูปแบบการปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการเพื่อพัฒนาความฉลาดทางสังคมของผู้สูงอายุในจังหวัดภาคใต้
คำสำคัญ:
รูปแบบการปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการ, ความฉลาดทางสังคม, ผู้สูงอายุในจังหวัดภาคใต้บทคัดย่อ
การวิจัยนี้ มีจุดมุ่งหมายเพื่อ 1) วิเคราะห์องค์ประกอบความฉลาดทางสังคมของผู้สูงอายุในจังหวัดภาคใต้ 2) ศึกษาความฉลาดทางสังคมของผู้สูงอายุจังหวัดภาคใต้ และ 3) พัฒนารูปแบบและศึกษาประสิทธิผลของรูปแบบการปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการเพื่อพัฒนาความฉลาดทางสังคมของผู้สูงอายุจังหวัดภาคใต้ ตัวอย่างเป็นผู้สูงอายุที่อายุระหว่าง 60-69 ปี แบ่งการวิจัยเป็น 3 ระยะ คือ ระยะที่ 1 วิเคราะห์องค์ประกอบความฉลาดทางสังคมของผู้สูงอายุจากตัวอย่างที่มาจากการสุ่มแบบหลายขั้นตอนจำนวน 300 คน เครื่องมือที่ใช้คือแบบวัดความฉลาดทางสังคมที่สร้างขึ้นตามกรอบแนวคิดความฉลาดทางสังคมของซิลเวอร์ร่าและคณะ (Silvera et al., 2001) สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน ระยะที่ 2 ศึกษาความฉลาดทางสังคมของผู้สูงอายุจากการสุ่มตัวอย่างแบบหลายขั้นตอนจำนวน 450 คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ สถิติเชิงพรรณนา และระยะที่ 3 พัฒนาและศึกษาประสิทธิผลของรูปแบบการปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการเพื่อพัฒนาความฉลาดทางสังคมของผู้สูงอายุใช้ตัวอย่างจำนวน 16 คน โดยใช้การสุ่มอย่างง่ายในผู้สูงอายุที่มีคะแนนเฉลี่ยความฉลาดทางสังคมตั้งแต่ตำแหน่งเปอร์เซ็นไทล์ที่ 25 ลงมาแบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 8 คน เครื่องมือที่ใช้เป็นรูปแบบการปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการเทคนิคจากทฤษฎีการปรึกษากลุ่ม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ การทดสอบวิลคอกซันและการทดสอบแมนวิทนีย์
ผลการวิจัย พบว่า 1) องค์ประกอบของความฉลาดทางสังคมของผู้สูงอายุในจังหวัดภาคใต้มี 3 องค์ประกอบ คือ การตระหนักรู้ทางสังคม กระบวนการด้านข้อมูลข่าวสารในสังคม และทักษะทางสังคม 2) ความฉลาดทางสังคมของผู้สูงอายุในจังหวัดภาคใต้โดยรวมอยู่ในระดับมาก และ 3) รูปแบบการปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการเพื่อพัฒนาความฉลาดทางสังคมของผู้สูงอายุที่บูรณาการเทคนิคจากทฤษฎีการปรึกษากลุ่มแบบยึดผู้รับเป็นศูนย์กลาง ทฤษฎี
การปรึกษากลุ่มแบบเกสตัลท์ ทฤษฎีการปรึกษากลุ่มแบบวิเคราะห์สัมพันธภาพ ทฤษฎีการปรึกษากลุ่มแบบพิจารณาเหตุผล อารมณ์ และพฤติกรรม ทฤษฎีการปรึกษากลุ่มแบบสั้นที่มุ่งเน้นคำตอบ และทฤษฎีการปรึกษากลุ่มแบบแอดเลอร์ ประกอบด้วย 3 ขั้นตอน ได้แก่ ขั้นเริ่มต้น ขั้นดำเนินการ และขั้นยุติ โดยสามารถเพิ่มความฉลาดทางสังคมของผู้สูงอายุให้สูงขึ้นได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01
Downloads
เอกสารอ้างอิง
Bilich, L., & Ciarrochi, J. (2009). Promoting social intelligence using the experiential role-play method. In J. T. Blackledge, J. Ciarrochi, & F. P. Deane (Eds.), Acceptance and commitment therapy: Contemporary theory research and practice, 247-262.
Crick, N. R., & Dodge, K. A. (1994). A review and reformulation of social information processing mechanisms in children’s social adjustment. Psychological Bulletin, 115, 74–101.
Chareonwongsak, K. (2016). Social skills. Retrieved from https://www.kriengsak.com/node/1646
Gardner, H. (1993). Multiple intelligences: The theory in practice. New York, NY: Basic Books.
Goleman, D. (2006). Social intelligence: The new science of human relationship. New York, NY: Bantams Books.
Holumyong, C., Promote, P., & Thianlai, K. (2012). The happiness of rural population in the 3 southern border provinces in Thailand. Thai Population journal, 3(2).
Jacobs, E. E., Masson, R. L., Harvill, R. L., & Schimmel, C. J. (2011). Group counseling: Strategies and skills. Cengage learning.
Kaushik, A., & Sanwal, T. (2010). Determinants of social intelligence among elderly. Indian Journal of Gerontology, 24(1), 81-96.
Khamwong, W., Nusawat. J., Pratanpon, W., & Siripupya, J. (2011) Factors relating to quality of life of elderly. Journal of Health Science Research, 5(2), 14 -27.
Kihlstrom, J. F., & Cantor, N. (2000). Social intelligence. Handbook Intelligence, 2, 359-379.
Lau, J. (2016). Social intelligence and the next generation. Retrieved from https://www.basw. co.uk/system/files/resources/basw_64326-4_0.pdf
Lebkhao, D. (2016). The development of adolescent students’ social intelligence through integrative group counselling model (Dissertation Doctor of Education Psychology and Guidance). Graduate School, Burapha University, Chonburi, Thailand.
Marlowe, H. A. (1986). Social intelligence: Evidence for multidimensionality and construct independence. Journal of Educational Psychology, 78, 52-58.
National Statistical Office. (2013). Elderly work in Thailand. Retrieved from https://service.nso.go.th/nso/nsopublish/
themes/files/survey/Elderlywork55.pdf
Petchsirasan, R., Sindhu, S., Aekwarangkoon, S., Jaraeprapal, U., & Polphet, C. (2015) Happiness and health promoting lifestyle: Different needs among three generations in Thai families. Mahawitthayalai Walailux University.
Ruangdej, K., Kama, A., Chaosuansreecharoen, P., & Sungkeao, S. (2013). Factors predicting quality of life of victims under unrest sittuation in Yala province. Prince of Naradhiwas University Journal, 5(2), 32-40.
Silvera, D. H., Martinussen, M., & Dahl, T. I. (2001). The tromso social intelligence scale, a self--report measure of social intelligence. Scandinavian Journal of Psychology, 42, 313-319.
Sternberg, R. J. (Ed.). (2001). Handbook of intelligence (2nd ed.). Cambridge, UK: Cambridge University Press.
Suriyo, T. (2016). The effect of a group counseling program to enhance the social intelligence of adolescents at risk as depression (Master thesis, M.A. Applied Psychology). Graduate School, Srinakharinwirot University, Bangkok.
Suwitthayarat, K. (2014). The study of social intelligence for higher education students in the south of Thailand (Dissertation, Doctor of Education Psychology and Guidance). Graduate School, Srinakharinwirot University, Bangkok.
Thorndike, E. L. (1920). Intelligence and its use. Harper's Magazine, 140, 227-235.
Tongdee, J., Rongmuang, D., & Nakchatree, C. (2013). Health status and quality of life among the elderly in the southern border provinces of Thailand. Nursing Journal of the Ministry of Public Health, 22(3), 88-99.
Watthanawong, S. (2012). Psychology for training adult (3rd ed.) Bangkok: Chulalongkorn University Press.
Wong, C., Day, J., Maxwell, S., & Meara, N. (1995). A multitrait-multimethod study of academic and social intelligence in college students. Journal of Educational Psychology, 87, 117–133.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ผลงานที่ได้ตีพิมพ์แล้วจะเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารพยาบาลตำรวจ
