The Development of a Perceived Self-efficacy Enhancement Program for Depression Prevention of the Elders in Community, Chanthaburi Province
Keywords:
Depression, Perceived self-efficacy, EldersAbstract
This research and development aimed to develop a perceived self-efficacy enhancement program for depression prevention of the elders and examine the effectiveness of a program. The research was carried out in 3 phases, including 1) situation analysis and identifying needs of the elders; 2) developing a program and testing the feasibility of the program with 14 elders; and 3) improving the program and evaluating the program with the elders, who were equally divided into an experimental group (n = 30) and a control group (n = 30). The research instruments included a perceived self-efficacy enhancement program for depression prevention of the elders, a nine-question depression screening form (9Q), a semi-structured interview form, a program feasibility questionnaire with a reliability of .85, a demographic questionnaire, a test of knowledge regarding self-care for depression prevention with a reliability of .87, and a questionnaire of perceived self-efficacy for depression prevention with a reliability of .85. The implementation and data collection were conducted from October 2020 to February 2021. Data were analyzed using frequency, percentage, mean, standard deviation, Chi-square test, Fisher’s exact test, paired t-test, independent t-test, and content analysis.
The research results revealed that 1) 75% of the elders presented mild depression, and the elders needed a depression prevention approach; 2) the elders indicated that the level of feasibility of the program was high (M = 48.81, SD = 4.31); 3) after the experiment, the experimental group had a statistically significantly higher mean scores of knowledge regarding self-care for depression prevention and perceived self-efficacy for depression prevention than before the experiment (t = 5.549, p < .001 and t = 27.246, p < .001, respectively), they also had a statistically significantly lower mean score of depression than before the experiment (t = 14.621, p < .001); and 4) after the experiment, the experimental group had a statistically significantly higher mean score of perceived self-efficacy for depression prevention than the control group (t = 19.878, p < .001), they also had a statistically significantly lower mean score of depression than the control group (t = 16.610, p < .001). However, the elders showed no difference in mean score of knowledge regarding self-care for depression prevention between two groups.
This research suggests that healthcare providers working on elderly mental health in the community should implement this perceived self-efficacy enhancement program for depression prevention of the elders to care for the elders. This will help reduce depression among these elders.
References
กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2566). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2565. กรุงเทพฯ: อมรินทร์ คอร์เปอเรชั่นส์.
กรมสุขภาพจิต. (2553). แนวทางการจัดการโรคซึมเศร้าสำหรับแพทย์เวชปฏิบัติทั่วไปในสถานบริการระดับปฐมภูมิและทุติยภูมิ. อุบลราชธานี: ศิริธรรมออฟเซ็ท. สืบค้นจาก https://www.thaidepression.com/www/news54/CPG-MDD-GP.pdf
กรมสุขภาพจิต. (2562). สถิติการฆ่าตัวตายสำเร็จในผู้สูงอายุ. สืบค้นจาก https://www.dmh.go.th/news-dmh/view.asp?id=28149
กระทรวงสาธารณสุข. (2568). สถิติการคัดกรองผู้สูงอายุ 9 ด้าน (Basic/Community Screen STEP1). สืบค้นจาก https://hdc.moph.go.th/center/public/standard-report-detail/aa86b13e8cb60cae6c3216b7e3e5f151
ฐิตวันต์ หงษ์กิตติยานนท์. (2564). ปัจจัยที่สัมพันธ์กับภาวะซึมเศร้าของผู้สูงอายุในชุมชน. ใน รายงานสืบเนื่องจากการประชุมวิชาการระดับชาติมหาวิทยาลัยราชภัฏกลุ่มศรีอยุธยา ครั้งที่ 11 “งานวิจัยและนวัตกรรมเพื่อการพัฒนาชุมชนเชิงพื้นที่” (น. 319–329). ฉะเชิงเทรา: มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์.
ฐิตวันต์ หงษ์กิตติยานนท์, บุญเลี้ยง ทุมทอง, และอภิญญา อิงอาจ. (2566). การพัฒนาโปรแกรมการสร้างจิตสำนึกวิถีพุทธเพื่อป้องกันภาวะซึมเศร้าในผู้ดูแลผู้สูงอายุ. วารสารวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี, 34(2), 252–265.
ธนัชพร ปักษาพันธ์, และสุคนธ์ทิพย์ บัวแดง. (2567). การพัฒนารูปแบบการป้องกันภาวะซึมเศร้าของผู้สูงอายุโดยกระบวนการมีส่วนร่วมของชุมชน ในเขตตำบลนาตาล อำเภอนาตาล จังหวัดอุบลราชธานี. วารสารวิจัยและพัฒนาสุขภาพศรีสะเกษ, 3(2), 24–38.
นริสา วงศ์พนารักษ์, และสายสมร เฉลยกิตติ. (2557). ภาวะซึมเศร้า: ปัญหาสุขภาพจิตสำคัญในผู้สูงอายุ. วารสารพยาบาลทหารบก, 15(3), 24–31.
บุศรา สุขสวัสดิ์, ภรภัทร เฮงอุดมทรัพย์, และชนัดดา แนบเกษร. (2560). ผลของโปรแกรมการปรับความคิดและพฤติกรรมแบบกลุ่มต่อความหวังและภาวะซึมเศร้าของผู้สูงอายุในชุมชน. วารสารคณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 25(1), 95–107.
ภาสิต ศิริเทศ, และณพวิทย์ ธรรมสีหา. (2562). ทฤษฎีการรับรู้ความสามารถของตนเอง กับพฤติกรรมการดูแลสุขภาพของผู้สูงอายุ. วารสารพยาบาลทหารบก, 20(2), 58–65.
มะลิสา งามศรี, และหงษ์ บรรเทิงสุข. (2566). ผลของโปรแกรมการบำบัดความคิดและพฤติกรรมร่วมกับการผูกเสี่ยวให้คำปรึกษาต่อภาวะซึมเศร้าของผู้สูงอายุ. วารสารคณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 31(3), 89–102.
มาริสา อุทยาพงษ์. (2560). การประยุกต์ใช้การเจริญสติ เพื่อป้องกันผู้ที่มีภาวะซึมเศร้า. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์, 13(พิเศษ 2), 109–122.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2561). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2560. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์เดือนตุลา.
รัตน์ศิริ ทาโต. (2561). การวิจัยทางพยาบาลศาสตร์: แนวคิดสู่การประยุกต์ใช้ (ฉบับปรับปรุง) (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศิวพร ชุ่มเย็น, และศิวิไลซ์ วนรัตน์วิจิตร. (2566). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการปฏิบัติตามบทบาทการทำงานของผู้ดูแลผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิง จังหวัดอุตรดิตถ์. วารสารวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี, 34(1), 158–171.
สำนักงานสถิติจังหวัดจันทบุรี. (2563). รายงานประจำปี: สถิติผู้สูงอายุ. สืบค้นจาก https://chanthaburi.nso.go.th
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (ม.ป.ป.). การสำรวจประชากรสูงอายุในประเทศไทย พ.ศ. 2567. กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.
สุพรรษา แสงพระจันทร์, จิณห์จุฑา ชัยเสนา ดาลลาส, ภรภัทร เฮงอุดมทรัพย์, และเวทิส ประทุมศรี. (2559). การรับรู้ความหมายความมีคุณค่าในตนเองของผู้สูงอายุที่มีภาวะซึมเศร้า. วารสารพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข, 26(2), 76–88.
เสริมศักดิ์ ขุนพล. (2565). การออกแบบและพัฒนาสื่อเพื่อให้ความรู้เกี่ยวกับภาวะซึมเศร้าของผู้สูงอายุในพื้นที่อำเภอป่าพะยอม จังหวัดพัทลุง. วารสารเทคโนโลยีสื่อสารมวลชน มทร.พระนคร, 7(1), 21–32.
อภิญญา วงค์ใหม่. (2560). ปัจจัยทำนายภาวะซึมเศร้าและแนวทางการป้องกันภาวะซึมเศร้าของผู้สูงอายุในเขตเทศบาลตำบลแม่วาง อำเภอแม่วาง จังหวัดเชียงใหม่ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.
Bandura, A. (1986). Social foundations of thought and action: A Social Cognitive Theory. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.
Bandura, A. (1997). Self-efficacy: The exercise of control. New York: W.H. Freeman and Company.
Beck, A. T. (1967). Depression: Clinical, experimental and theoretical aspects. New York: Harper and Row.
World Health Organization. (2023). Depression. Retrieved from https://www.who.int/health-topics/depresion#tab=tab1
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
Categories
License
Copyright (c) 2025 Journal of Phrapokklao Nursing College, Chanthaburi
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อความ ข้อมูล และรายการอ้างอิงที่ผู้เขียนใช้ในการเขียนบทความเพื่อลงตีพิมพ์ในวารสารวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี ถือเป็นความคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียน คณะผู้จัดทำวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นพ้องด้วยหรือร่วมรับผิดชอบ
บทความที่ได้รับการลงตีพิมพ์ในวารสารวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี หากหน่วยงานหรือบุคคลใดต้องการนำส่วนหนึ่งหรือทั้งหมดของบทความไปเผยแพร่ต่อเพื่อวัตถุประสงค์ใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตจากบรรณาธิการวารสารก่อน
