ผลของโปรแกรมการเสริมสร้างพลังอำนาจสำหรับผู้ดูแลต่อการสร้างวินัยเชิงบวกในเด็กวัยก่อนเรียน
คำสำคัญ:
โปรแกรมการเสริมสร้างพลังอำนาจ, การสร้างวินัยเชิงบวกในเด็กวัยก่อนเรียน, ผู้ดูแลเด็กวัยก่อนเรียนบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการเสริมสร้างพลังอำนาจสำหรับผู้ดูแลต่อการสร้างวินัยเชิงบวกในเด็กวัยก่อนเรียน กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ดูแลเด็กวัยก่อนเรียนในตำบลออนใต้ อำเภอสันกำแพง จังหวัดเชียงใหม่ จำนวน 38 คน แบ่งออกเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 19 คน เครื่องมือการวิจัยประกอบด้วย โปรแกรมการเสริมสร้างพลังอำนาจสำหรับผู้ดูแลต่อการสร้างวินัยเชิงบวกในเด็กวัยก่อนเรียน แบบบันทึกข้อมูลส่วนบุคคล และแบบประเมินการสร้างวินัยเชิงบวกในผู้ดูแลเด็กวัยก่อนเรียน มีค่าความเชื่อมั่น .89 ดำเนินการทดลองและเก็บรวบรวมข้อมูลในช่วงเดือนเมษายนถึงเดือนมิถุนายน 2565 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน Chi-square test, Fisher’s exact test, paired t-test และ independent t-test
ผลการวิจัยพบว่า หลังการทดลอง กลุ่มทดลองมีคะแนนเฉลี่ยการสร้างวินัยเชิงบวกในเด็กวัยก่อนเรียนสูงกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (t = 31.807, p < .001) และ 2) หลังการทดลอง กลุ่มทดลองมีคะแนนเฉลี่ยการสร้างวินัยเชิงบวกในเด็กวัยก่อนเรียนสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (t = 27.452, p < .001)
จากการวิจัยครั้งนี้มีข้อเสนอแนะว่า ครูปฐมวัยควรนำโปรแกรมการเสริมสร้างพลังอำนาจในการวิจัยครั้งนี้ไปใช้กับผู้ดูแลเด็กวัยก่อนเรียนในศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก เพื่อให้ผู้ดูแลมีการสร้างวินัยเชิงบวกในเด็กวัยก่อนเรียนอย่างมีประสิทธิภาพ
เอกสารอ้างอิง
จุฬาลักษณ์ ยะวิญชาญ, วิชาภรณ์ คันทะมูล, และระบอบ เนตรทิพย์. (2562). ประสิทธิผลของโปรแกรมพัฒนาความฉลาดทางอารมณ์และเสริมสร้างวินัยเชิงบวกในเด็กปฐมวัยโดยครอบครัวมีส่วนร่วม อําเภอปัว จังหวัดน่าน. วารสารวิชาการสุขภาพภาคเหนือ, 6(1), 70–85.
นัยพินิจ คชภักดี. (2557). Neuroscience: Scientific bases of brain-mind-behaviour and development of neuroscience research and education for Thailand. ใน เอกสารการประชุมสัมมนาวิชาการด้านวิทยาศาสตร์การแพทย์ เรื่อง การพัฒนายุทธศาสตร์งานวิจัยเกี่ยวกับสมอง จิตใจ และพฤติกรรม (น. 1–15). กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.
ประเสริฐ ผลิตผลการพิมพ์. (2563). เลี้ยงลูกให้ได้ดี 1–200. กรุงเทพฯ: อมรินทร์คิดส์.
ปราณี เมืองน้อย, สุธาทิพย์ เอมเปรมศิลป์, พัฏ โรจน์มหามงคล, วินัดดา ปิยะศิลป์, และอิสราภา ชื่นสุวรรณ. (บ.ก.). (ม.ป.ป.). คู่มือสําหรับพ่อแม่ เพื่อเผยแพร่ความรู้ด้านการดูแลและพัฒนาเด็ก ตอน เด็กวัยอนุบาล 3–6 ปี. กรุงเทพฯ: ราชวิทยาลัยกุมารแพทย์แห่งประเทศไทย สมาคมกุมารแพทย์แห่งประเทศไทย.
ปิยวลี ธนเศรษฐกร, และปนัดดา ธนเศรษฐกร. (2556). สรุปย่ออบรมเรื่องหลักการการสร้างวินัยเชิงบวก. กรุงเทพฯ: สมาคมอนุบาลศึกษาแห่งประเทศไทย ในพระราชูปถัมภ์ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี.
มัทรี พงศ์สัมพันธ์. (2563). ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการสร้างวินัยเชิงบวก (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สถาบันพัฒนาอนามัยเด็กแห่งชาติ กรมอนามัย. (2563). สถานการณ์พัฒนาการเด็กไทยจากการสุ่มสํารวจ ปี 2563. สืบค้นจาก https://nich.anamai.moph.go.th/th/general-of-50
สุกฤตา สวนแก้ว. (2565). ผลของโปรแกรมส่งเสริมการมีส่วนร่วมของครอบครัวต่อการปฏิบัติของครอบครัวในการดูแลสายตาของเด็กวัยเรียนที่ใช้งานอุปกรณ์ดิจิทัล (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
องค์การยูนิเซฟ ประเทศไทย. (2559). การสำรวจสถานการณ์เด็กและสตรีในประเทศไทย พ.ศ. 2558–2559. กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.
องค์การยูนิเซฟ ประเทศไทย. (2560). การพัฒนาเด็กปฐมวัย. สืบค้นจาก https://www.unicef.org/thailand/th
American Academy of Pediatrics. (1998). Guidance for effective discipline. Pediatrics, 101(4), 723–728. doi:10.1542/peds.101.4.723
Cohen, J. (1992). A power primer. Psychological Bulletin, 112(1), 155–159. doi:10.1037//0033-2909.112.1.155
Faul, F., Erdfelder, E., Lang, A.-G., & Buchner, A. (2007). G*Power 3: A flexible statistical power analysis program for the social, behavioral, and biomedical sciences. Behavior Research Methods, 39(2), 175–191. Retrieved from https://www.psychologie.hhu.de/fileadmin/redaktion/Fakultaeten/Mathematisch-Naturwissenschaftliche_Fakultaet/Psychologie/AAP/gpower/GPower3-BRM-Paper.pdf
Gibson, C. H. (1991). A concept analysis of empowerment. Journal of Advanced Nursing, 16(3), 354–361. doi:10.1111/j.1365-2648.1991.tb01660.x
Hyun, M. S., Nam, K. A., & Kim, H. (2019). Effects of a brief empowerment program for families of persons with mental illness in South Korea: A pilot study. Issues in Mental Health Nursing, 40(1), 8–14. doi:10.1080/01612840.2018.1453000
Kersey, K. C. (2006). The 101 positive principles of discipline. Norfolk: Old Dominion University.
Nelsen, J., Erwin, C., & Duffy, R. A. (2007). Positive discipline for preschoolers. New York: Harmony.
UNESCO. (2015). Embracing diversity: Toolkit for creating inclusive, learning-friendly environments (3rd ed.). Retrieved from https://unesdoc.unesco.org/ark:/48223/pf0000137522
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
หมวดหมู่
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อความ ข้อมูล และรายการอ้างอิงที่ผู้เขียนใช้ในการเขียนบทความเพื่อลงตีพิมพ์ในวารสารวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี ถือเป็นความคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียน คณะผู้จัดทำวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นพ้องด้วยหรือร่วมรับผิดชอบ
บทความที่ได้รับการลงตีพิมพ์ในวารสารวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี หากหน่วยงานหรือบุคคลใดต้องการนำส่วนหนึ่งหรือทั้งหมดของบทความไปเผยแพร่ต่อเพื่อวัตถุประสงค์ใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตจากบรรณาธิการวารสารก่อน
