Effects of Health Behavior Modification Program with DaoDe XinXi Technique on Abdominal Obesity of Employees in the Large-sized Manufactories in the Eastern Region
Keywords:
Health behavior modification, Abdominal obesity, EmployeeAbstract
This quasi-experimental research aimed to determine effects of health behavior modification program with DaoDe XinXi Technique on abdominal obesity of employees. The samples consisted of 62 employees in the large-sized manufactories in the eastern region who were equally divided into an experimental group (n = 31) and a control group (n = 31). The research instruments included the health behavior modification program with DaoDe XinXi Technique, the two-part health behavior questionnaire including demographic data and health behavior with the reliability of .93, the body-measurement devices, and the body-component analytic device. The implementation and data collection were conducted from January to February, 2018. Data were analyzed by frequency, percentage, mean, standard deviation, paired t-test, and independent t-test.
The research results revealed that after the experiment, the experimental group had statistically significant higher mean scores of overall and each aspect of health behaviors than those of before the experiment (p < .001), and had statistically significant lower mean waist circumference, body mass index, and body fat percentage than those of before the experiment (p < .001). Additionally, the experimental group had statistically significant higher mean scores of overall and each aspect of health behaviors than those of the control group (p < .001). However, there were no differences of mean waist circumference, body mass index, and body fat percentage between the experimental group and the control group.
This research suggests that manufacturing executives should continually implement this health behavior modification program with DaoDe XinXi Technique for employees in order to keep them in good health behaviors.
References
กุหลาบ รัตนสัจธรรม. (2559). กลไกขับเคลื่อนการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุแบบบูรณาการพหุปัญญาตามแนวคิดปรัชญาตะวันออก. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.
คนึงนิจ ศรีบัวเอี่ยม, ถวัลย์รัฐ วรเทพพุฒิพงษ์, พิสิฐ ศุกรียพงศ์, พัชรี สิโรรส, ถวิลวดี บุรีกุล, โสภารัตน์ จารุสมบัติ, … สิทธิศานติ์ ทรัพย์สิริโสภา. (2545). แนวทางการเสริมสร้างประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วมตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2540: ปัญหา อุปสรรค และทางออก. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.
จ้าวเมี่ยวกว่อ. (2553). คัมภีร์เต้าเต๋อจิงฉบับประยุกต์ใช้ (ปรับปรุงใหม่). กรุงเทพฯ: ก.การพิมพ์เทียนกวง.
จ้าวเมี่ยวกว่อ. (2559). มวยเต้าเต๋อซิ่นซี กายบริหารเต้าเต๋อซิ่นซี (กลิ่นสุคนธ์ อริยฉัตร, ผู้แปล). กรุงเทพฯ: เอพริล เรน พริ้นติ้ง.
จินตนา บัวทองจันทร์, อุบล สุทธิเนียม, และเสมอจันทร์ ธีระวัฒน์สกุล. (2556). ผลของโปรแกรมการจัดการตนเองต่อพฤติกรรมสุขภาพในบุคคลกลุ่มเสี่ยงที่มีการเผาผลาญอาหารผิดปกติ. วารสารวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี นครราชสีมา, 19(2), 46–59.
ชลทิศ อุไรฤกษ์กุล. (2554). กลุ่มอาการเมตาบอลิกและโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง. สระบุรี: งานป้องกันและรักษาโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง ศูนย์อนามัยที่ 4.
ดวงรัตน์ วัฒนกิจไกรเลิศ, จงจิต เสน่หา, รุ้งนภา ผาณิตรัตน์, กลิ่นชบา สุวรรณรงค์, พรรณิภา สืบสุข, และเดช เกตุฉ่ำ. (2554). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมสร้างเสริมสุขภาพของตำรวจไทย. Journal of Nursing Science, 29(Suppl. 2), 133–142.
ปภาสินี แซ่ติ๋ว, และนวรัตน์ ไวชมภู. (2560). ความสำเร็จลดความอ้วนด้วย 3 อ. วารสารพยาบาลทหารบก, 18(2), 9–16.
ประทุม สุภชัยพานิชพงศ์, ลัดดา อัตโสภณ, และพิศาล ชุ่มชื่น. (2559). ประสิทธิผลของการใช้แรงสนับสนุนทางสังคมปรับเปลี่ยนพฤติกรรมสุขภาพในการควบคุมโรคของผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 ในตำบลแพงพวย อำเภอดำเนินสะดวก จังหวัดราชบุรี. วารสารโรงพยาบาลมหาสารคาม, 13(2), 36–46.
ปาณบดี เอกะจัมปกะ, และนิธิศ วัฒนมะโน. (2552). พฤติกรรมการบริโภคอาหารของประชาชนไทยในยุคโลกาภิวัตน์ (รายงานผลการวิจัย). นนทบุรี: สำนักนโยบายและยุทธศาสตร์ กระทรวงสาธารณสุข. สืบค้นจาก ttp://spd.moph.go.th/new_bps/sites/default/files/health_situations/11.health%20situations.pdf
ปุญญพัฒน์ ไชยเมล์, และสมเกียรติยศ วรเดช. (2556). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อภาวะอ้วนลงพุงในนิสิตมหาวิทยาลัยทักษิณ วิทยาเขตพัทลุง. วารสารสาธารณสุขมหาวิทยาลัยบูรพา, 10(2), 55–65.
พัชรินทร์ ชนะพาห์, และพิศมัย กิจเกื้อกูล. (2556). ความเครียดกับกลุ่มอาการทางเมตาบอลิก. สงขลานครินทร์เวชสาร, 31(5), 253–260.
มงคล การุณงามพรรณ, สุดารัตน์ สุวารี, และนันทนา น้ำฝน. (2555). พฤติกรรมสุขภาพและภาวะสุขภาพของคนทำงานในสถานประกอบการเขตเมืองใหญ่ กรณีศึกษาพื้นที่เขตสาทร กรุงเทพมหานคร. วารสารพยาบาลสงขลานครินทร์, 32(3), 51–61.
มานิตย์ ประพันธ์ศิลป์. (2547). การสร้างเสริมสุขภาพคนทำงานในสถานประกอบการ (พิมพ์ครั้งที่ 2). นนทบุรี: สำนักงานส่งเสริมสุขภาพ กรมอนามัย.
วชิระ เพ็ชรราม, และกลางเดือน โพชนา. (2559). ความเครียดของพนักงานและปัจจัยที่มีผลต่อความเครียดของพนักงาน กรณีศึกษาฐานผลิตแก๊สธรรมชาตินอกชายฝั่งอ่าวไทย. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 18(1), 10–20.
วิชัย เอกพลากร. (2557). รายงานการสำรวจสุขภาพประชาชนไทยโดยการตรวจร่างกาย ครั้งที่ 5 พ.ศ. 2557. นนทบุรี: สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข.
ศกลวรรณ แก้วกลิ่น, และสมคิด ปราบภัย. (2559). ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยทางชีวสังคมและพฤติกรรมสุขภาพกับภาวะไขมันในเลือดผิดปกติของพนักงานบริษัทไทยน้ำทิพย์ จังหวัดปทุมธานี. วารสารพยาบาลทหารบก, 18(1), 56–63.
ศุภชัย สามารถ, และจุฬาภรณ์ โสตะ. (2559). ประสิทธิผลของโปรแกรมสุขศึกษาโดยประยุกต์ใช้ความสามารถตนเองร่วมกับขั้นตอนการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมเพื่อการลดน้ำหนักในกลุ่มวัยทำงานอายุ 40–49 ปี ที่มีน้ำหนักเกินและโรคอ้วน ตำบลหนองกุงเซิน อำเภอภูเวียง จังหวัดขอนแก่น. วารสารสำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 7 ขอนแก่น, 23(3), 34–45.
สำนักโรคไม่ติดต่อ กรมควบคุมโรค. (2558). จำนวนและอัตราตายจากโรคไม่ติดต่อและการบาดเจ็บ ประจำปี พ.ศ. 2558. สืบค้นจาก http://www.thaincd.com/2016/mission/documents.php?tid=32&gid=1-020
สุขสันต์ อินทรวิเชียร. (2555). การปรับเปลี่ยนพฤติกรรมสุขภาพแบบมีส่วนร่วมอย่างยั่งยืนในกลุ่มเสี่ยงโรคเบาหวาน อำเภอเกษตรวิสัย จังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารสำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 7 ขอนแก่น, 19(2), 65–75.
อติญาณ์ ศรเกษตริน, รุ่งนภา จันทรา, รสติกร ขวัญชุม, และลัดดา เรืองด้วง. (2560). ผลของโปรแกรมปรับเปลี่ยนพฤติกรรมสุขภาพตามแนวทาง 3อ. 2ส. ของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน (อสม.) ตำบลคลองฉนาก อำเภอเมือง จังหวัดสุราษฎร์ธานี. วารสารเครือข่ายวิทยาลัยพยาบาลและการสาธารณสุขภาคใต้, 4(1), 253–264.
อรวรรณ ประภาศิลป์, ชดช้อย วัฒนะ, และทิพาพร ธาระวนิช. (2556). ผลของโปรแกรมการส่งเสริมสมรรถนะในการจัดการตนเองต่อพฤติกรรมการจัดการตนเอง ภาวะอ้วน ความเสี่ยงต่อการเกิดโรคหัวใจและหลอดเลือด และการหายจากภาวะเมตาบอลิกซินโดรมในผู้ที่มีภาวะเมตาบอลิกซินโดรม. พยาบาลสาร, 40(1), 34–48.
อาภรณ์ ดีนาน, และจริยา ทรัพย์เรือง. (2559). ปัจจัยทำนายปริมาณไขมันในร่างกายของผู้ที่มีภาวะอ้วนลงพุง. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 7(2), 89–104.
World Health Organization. (2009). Milestones in health promotion: Statements from global conferences. Retrieved from https://www.who.int/healthpromotion/Milestones_Health_Promotion_05022010.pdf
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2020 JOURNAL OF PHRAPOKKLAO NURSING COLLEGE
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อความ ข้อมูล และรายการอ้างอิงที่ผู้เขียนใช้ในการเขียนบทความเพื่อลงตีพิมพ์ในวารสารวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี ถือเป็นความคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียน คณะผู้จัดทำวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นพ้องด้วยหรือร่วมรับผิดชอบ
บทความที่ได้รับการลงตีพิมพ์ในวารสารวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี หากหน่วยงานหรือบุคคลใดต้องการนำส่วนหนึ่งหรือทั้งหมดของบทความไปเผยแพร่ต่อเพื่อวัตถุประสงค์ใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตจากบรรณาธิการวารสารก่อน
