การพยาบาลผู้ป่วยที่เป็นโรคก้อนฝีหนองที่เกิดจากการติดเชื้อของท่อนำไข่และรังไข่: กรณีศึกษา 2 ราย

บทคัดย่อ

บทคัดย่อ

ที่มาและความสำคัญ: โรคก้อนฝีหนองที่เกิดจากการติดเชื้อของท่อนำไข่และรังไข่ เป็นภาวะแทรกซ้อนอันตรายที่เกิดตามหลัง ภาวะอุ้งเชิงกรานอักเสบที่ไม่ได้รับการรักษา หรือรักษาล่าช้า ถ้าก้อนฝีหนองแตกจะเป็นภาวะฉุกเฉิน เพราะมีการรั่วไหลของหนองสู่ช่องท้องเกิดการติดเชื้อลุกลามเข้าสู่กระแสเลือดอย่างรวดเร็วจะเข้าสู่ภาวะวิกฤต การเฝ้าระวังการแตกของก้อนฝีหนองและการพยาบาลเพื่อลดการติดเชื้อจะช่วยลดระยะเวลานอนโรงพยาบาลและอัตราการเสียชีวิต

วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาเปรียบเทียบการใช้กระบวนการพยาบาลในผู้ป่วยที่เป็นโรคก้อนฝีหนองที่เกิดการติดเชื้อของท่อนำไข่และรังไข่

วิธีดำเนินการศึกษา: กรณีศึกษาใช้วิธีเลือกแบบเฉพาะเจาะจง ซึ่งได้รับการวินิจฉัยเป็นโรคก้อนฝีหนองที่เกิดจากการติดเชื้อของท่อนำไข่และรังไข่ จำนวน 2 ราย ซึ่งเข้ารับการรักษาในหอผู้ป่วยนรีเวชกรรมโรงพยาบาลขอนแก่น ศึกษาโดยใช้แนวคิดกระบวนการพยาบาลและใช้แบบแผนสุขภาพของกอร์ดอน 11 แบบแผนเป็นกรอบแนวคิดในการประเมินภาวะสุขภาพ

ผลการศึกษา: กรณีศึกษาที่ 1 พบข้อวินิจฉัยพยาบาลจำนวน 8ข้อ 1) มีภาวะติดเชื้อในกระแสเลือดเนื่องมีการแตกของก้อนฝีที่ท่อนำไข่ด้านขวา หนองรั่วไหลสู่ช่องท้องและติดเชื้อลุกลามเข้าสู่กระแสเลือด 2)เสี่ยงต่อการเกิดภาวะพร่องออกซิเจน หลังผ่าตัดเนื่องจากmorbid obesity และมีภาวะ obstructive sleep apnea 3)มีภาวะไตสูญเสียหน้าที่ลดลงอย่างเฉียบพลัน  4)มีภาวะไม่สมดุลของเกลื่อแร่ในร่างกายเนื่องจากอาเจียนและถ่ายเหลว 5)ปวดแผลผ่าตัด 6)แผลผ่าตัดแยกและติดเชื้อ Escherichia coli 7) เสี่ยงต่อภาวะระดับน้ำตาลในเลือดต่ำหรือสูง 8)ภาวะพร่องความรู้ในการดูแลตัวเอง กรณีศึกษาที่ 2 พบข้อวินิจฉัยพยาบาลจำนวน 4 ข้อ 1) มีภาวะติดเชื้อในอุ้งเชิงกราน เยื่อบุช่องท้องและท่อนำไข่ รังไข่ด้านขวา.มีภาวะติดเชื้อในอุ้งเชิงกราน เยื่อบุช่องท้องและท่อนำไข่ รังไข่ด้านขวา2)มีอาการปวดท้องด้านล่างขวา 3) มีภาวะไม่สมดุลของเกลื่อแร่ในร่างกายเนื่องจากอาเจียน 4) ภาวะพร่องความรู้ในการดูแลตัวเอง ถึงแม้กรณีศึกษาทั้ง 2 ราย จะเป็นโรคเดียวกันแต่มีระดับความรุนแรงของโรคต่างกันกรณีศึกษาที่1 มีความรุนแรนจากภาวะติดเชื้อในกระเลือดมากกว่าเพราะมีการแตกของก้อนฝีหนองที่รังไข่ทำให้มีการรั่วไหลของหนองสู่อุ้งเชิงกรานและได้รับการผ่าตัดรวมเวลานอนรักษา 25 วัน กรณีศึกษาที่2 ไม่มีการแตกของก้อนฝีหนอง ได้รับยาฆ่าเชื้อแล้วตอบสนองต่อการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะได้ดีจึงไม่ต้องผ่าตัด รวมเวลานอนรักษา 6 วัน

ข้อเสนอแนะ: นำผลการศึกษาไปใช้จัดทำแนวทางการปฏิบัติการพยาบาล การเฝ้าระวังติดตามอาการผิดปกติเพื่อพัฒนาสมรรถนะพยาบาลวิชาชีพในผู้ป่วยที่เป็นโรคก้อนฝีหนองที่เกิดจากการติดเชื้อของท่อนำไข่และรังไข่ต่อไป

คำสำคัญ: การพยาบาล,โรคก้อนฝีหนองที่เกิดจากการติดเชื้อของท่อนำไข่และรังไข่,อุ้งเชิงกรานอักเสบ,กอร์ดอน

*พยาบาลวิชาชีพชำนาญการ โรงพยาบาลขอนแก่น