ปัจจัยทำนายการเกิดกลุ่มอาการโลโคโมทีฟ ตามวิถีชีวิตการส่งเสริมสุขภาพของผู้สูงอายุที่อาศัยในเขตเมือง

บทคัดย่อ

การศึกษาวิจัยแบบ case-control study นี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยทำนาย ปัจจัยส่วนบุคคล และวิถีชีวิตการส่งเสริมสุขภาพ ต่อการเกิดกลุ่มอาการโลโคโมทีฟในผู้สูงอายุที่อาศัยในเขตเมือง กรุงเทพมหานคร กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้สูงอายุที่เข้ารับบริการแบบผู้ป่วยนอก ห้องตรวจผู้ป่วยนอกออร์โธปิดิกส์ คณะแพทยศาสตร์วชิรพยาบาล มหาวิทยาลัยนวมินทราธิราช จำนวน 200 ราย แบ่งเป็นกลุ่มศึกษา และกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 100 ราย เครื่องมือที่ใช้รวบรวมข้อมูล คือ แบบบันทึกข้อมูลส่วนบุคคล และแบบวัดวิถีการดำเนินชีวิตเพื่อการส่งเสริมสุขภาพ – II ฉบับภาษาไทย วิเคราะห์ความเที่ยงโดยใช้ค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาค ได้เท่ากับ .93 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา (descriptive statistics) และวิธีการถดถอยแบบโลจิสติคทวิ (binary logistic regression)

ผลการวิจัย พบว่า อายุ ดัชนีมวลกาย ประวัติการศึกษา การสูบบุหรี่ โรคความดันโลหิตสูง โรคเบาหวาน โรคข้อเข่าเสื่อม และวิถีชีวิตการส่งเสริมสุขภาพอยู่ในระดับต่ำถึงปานกลาง เป็นปัจจัยที่สามารถทำนายการเกิดกลุ่มอาการโลโคโมทีฟในผู้สูงอายุ จากผลการศึกษาได้ข้อเสนอแนะ คือ บุคลากรทางการแพทย์ โดยเฉพาะพยาบาลผู้ดูแลผู้สูงอายุ ควรส่งเสริมสุขภาพผู้สูงอายุในการปรับปรุงพฤติกรรมสุขภาพอย่างมีคุณภาพ และสอดคล้องกับวิถีชีวิตประจำวัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในผู้สูงอายุที่เจ็บป่วยด้วยโรคเรื้อรัง เพื่อป้องกันการเกิดผลกระทบจากกลุ่มอาการโลโคโมทีฟ ดำรงไว้ซึ่งภาวะสุขภาพ และคุณภาพชีวิตที่ดีตามศักยภาพ