ผลของโปรแกรมการจัดการการนอนไม่หลับต่อความรุนแรงของอาการนอนไม่หลับ และคุณภาพการนอนหลับของนักศึกษาพยาบาล

บทคัดย่อ

            การวิจัยกึ่งทดลองชนิดสองกลุ่ม วัดก่อนและหลังการทดลองนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการจัดการการนอนไม่หลับต่อความรุนแรงของอาการนอนไม่หลับ และคุณภาพการนอนหลับของนักศึกษาพยาบาล กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่ 1 - 3 จำนวน 52 คน ได้รับการคัดกรอง พร้อมทั้งสุ่มเข้ากลุ่มทดลอง และกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 26 คน กลุ่มควบคุมได้รับการดูแลตามปกติ กลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมการจัดการการนอนไม่หลับตามแนวคิดการคิดรู้ และพฤติกรรมบำบัดสำหรับการนอนไม่หลับ มีค่าความตรงตามเนื้อหา เท่ากับ .90 ดำเนินกิจกรรมตามโปรแกรมฯ เป็นระยะเวลา 4 สัปดาห์เก็บข้อมูลในสัปดาห์ที่ 1, 4 และ 8 โดยใช้แบบประเมินความรุนแรงของอาการนอนไม่หลับ และแบบประเมินคุณภาพการนอนหลับของพิตต์สเบิร์กฉบับภาษาไทย มีค่าความเชื่อมั่น เท่ากับ .97 และ .80 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา และการทดสอบค่าที

            ผลการวิจัย พบว่า กลุ่มทดลองหลังได้รับโปรแกรมการจัดการการนอนไม่หลับ มีค่าเฉลี่ยความรุนแรงของอาการนอนไม่หลับน้อยกว่ากลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (t-test = 4.970, p-value < .05) และมีค่าเฉลี่ยความรุนแรงของอาการนอนไม่หลับน้อยกว่าก่อนได้รับโปรแกรมฯ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (t-test = 7.239, p-value < .05) กลุ่มทดลองหลังได้รับโปรแกรมฯ มีค่าเฉลี่ยคุณภาพการนอนหลับที่ดีมากกว่ากลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (t-test = 6.609, p-value < .05) และมีค่าเฉลี่ยคุณภาพการนอนหลับที่ดีมากกว่าก่อนได้รับโปรแกรมฯ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (t-test = 6.775, p-value < .05) ผลการวิจัยนี้ สนับสนุนว่าโปรแกรมการจัดการการนอนไม่หลับสามารถลดความรุนแรงของการนอนไม่หลับ และเพิ่มประสิทธิภาพการนอนหลับที่ดี จึงควรนำโปรแกรมนี้ไปปรับใช้ในการจัดการการนอนไม่หลับในนักศึกษาพยาบาล และนักศึกษาระดับอุดมศึกษาได้