Development of a Raising Nurse’s Awareness and Developing Nursing Care for Patient Safety Program

Main Article Content

Chatwalai Chaiaree
Araya Chiangkhong

Abstract

This research and development study aimed to develop and to study the efficacy and the effect of a raising nurse’s awareness and developing nursing care for patient safety program. The participants were 80 registered nurses divided equally into experimental and control groups by purposive sampling. The instruments were need assessment form, in-depth interview guideline, patient safety program, questionnaires which was validated content validity and also had reliabilities between .82 - .91 Data were analyzed for one sample t-test, independent t-test, One-way repeated measures ANOVA.  


The results of phase 1 revealed that developed program consisted of 1) developing the awareness related of patient safety in urgent situation, 2) data referral skills between professionals and communication with patient and relatives, and 3) immediate problem solving skills. The results of phase 2 found that the efficacy of the model was E1/E2 = 88.18/89.74, and the experimental group had a statistically higher score for patient safety awareness than the control group at a 0.01 level of statistical significance. Furthermore, the experimental group had a statistically higher score in both post-test and follow-up that pre-test at a 0.01 level of statistical significance.

Article Details

How to Cite
Chaiaree, C., & Chiangkhong, A. (2019). Development of a Raising Nurse’s Awareness and Developing Nursing Care for Patient Safety Program. Kuakarun Journal of Nursing, 26(2), 22–37. Retrieved from https://he01.tci-thaijo.org/index.php/kcn/article/view/207760
Section
Research Articles

References

กนกขวัญ เผ่าทิพย์จันทร์ , ดวงกมล ปิ่นเฉลียว, สมใจ พุทธาพิทักษ์ผล. (2558). ความสัมพันธ์ระหว่างทักษะในการสื่อสาร ขีดความสามารถด้านความปลอดภัยกับการจัดการความปลอดภัยของพยาบาล ประจำการ โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยในกำกับของรัฐ กรุงเทพมหานคร 7(1), 210 -222.
ชนัดดา ภูหงส์ทอง. (2561). การเรียนรู้สู่การเปลี่ยนแปลง: ความท้าทายของผู้สอนในระดับอุดมศึกษา. วารสารพฤติกรรมศาสตร์, 24(1), 163 – 182.
วีณา จิระแพทย์, และเกรียงศักดิ์ จิระแพทย์. (2550). การบริหารความปลอดภัยของผู้ป่วย : แนวคิด กระบวนการและแนวปฏิบัติความปลอดภัยทางคลินิก. กรุงเทพมหานคร: ด่านสุทธาการพิมพ์.
สนิท พร้อมสกุล, สมใจ พุทธาพิทักษ์ผล และ กฤษดา แสวงดี. (2554). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อภาวะสุขภาพของพยาบาลวิชาชีพในสถานบริการสุขภาพภาครัฐ เขตตรวจราชการสาธารณสุขที่ 17. การประชุมเสนอผลงานวิจัยระดับบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช ครั้งที่ 1 วันที่ 26 สิงหาคม 2554.
สลินลา สิงห์พันธ์. (2561). บทสัมภาษณ์ การช่วยเหลือเบื้องต้นแก่ผู้รับบริการตามมาตรา 41 ณ วันที่ 17 สิงหาคม 2561 เข้าถึงจาก https://www.nhso.go.th/ARCHIVES/section5/detail5.aspx วันที่ 31 เมษายน 2562.
สาหร่าย จันสา. (2560) อิทธิพลของการสื่อสารที่มีประสิทธิภาพและการทำงานเป็นทีมต่อการจัดการด้านความปลอดภัยของพยาบาลวิชาชีพที่ปฏิบัติงานหอผู้ป่วยในโรงพยาบาลรัฐบาลแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร วารสารพยาบาลทหารบก, 18[ฉบับพิเศษ], 299 -307
สุรีรัตน์ รัตนสำเนียง. (2555). ความตระหนักด้านความปลอดภัยในการปฏิบัติงานของพยาบาลและ การสร้างความตระหนักด้านความปลอดภัยในการปฏิบัติงานของหัวหน้าหอผู้ป่วยตามการรับรู้ของพยาบาลวิชาชีพโรงพยาบาลทั่วไปภาคใต้. สารนิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิตสาขาการบริหารการพยาบาลมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, สงขลา.
Hein, S. F. (2004). Embodied reflexivity in qualitative psychological research: The disclosive capacity of the lived body. In advances in psychology research, Volume 30. Edited by S. P. Shohov (Ed.), pp. 57-74. New York: Nova Science.
Mezirow, J. (2000). Learning as transformation: Critical perspectives on a theory in progress. San Francisco: Jossey-Bass.