การศึกษาการรับรู้ของประชาชนต่อความสำคัญของบริการคลินิกหมอครอบครัว
คำสำคัญ:
คลินิกหมอครอบครัว, การรับรู้, คนไทย, ความต้องการ, ความสำคัญบทคัดย่อ
การวิจัยเชิงพรรณนานี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการรับรู้ของประชาชนต่อความสำคัญของบริการคลินิกหมอครอบครัว และเพื่อเปรียบเทียบความแตกต่างของการรับรู้ความสำคัญของบริการคลินิกหมอ ครอบครัวของประชาชน กลุ่มตัวอย่างคือ ประชาชนที่เข้าใช้อินสตาแกรม ไลน์แอด เฟสบุ๊คคลินิกหมอครอบครัว ปี พ.ศ. 2561 ศึกษาข้อมูลคลินิกหมอครอบครัวตามที่กำหนดให้ และตอบแบบสอบถามออนไลน์ จำนวน 423 คน เครื่องมือวิจัย คือ แบบสอบถามข้อมูลพื้นฐานและการรับรู้ของประชาชนที่มีต่อความสำคัญของบริการคลินิกหมอครอบครัวสร้างขึ้นมาโดยผู้วิจัยเอง ตรวจสอบความตรงทางเนื้อหาโดยผู้เชี่ยวชาญ 3 คน มีค่าเท่ากับ 1 และหาค่าความเชื่อมั่นของเครื่องมือ ได้เท่ากับ 0.965 ข้อมูลทั่วไปวิเคราะห์โดยการแจกแจงความถี่ และร้อยละ ความแตกต่างของการรับรู้ความสำคัญบริการคลินิกหมอครอบครัว วิเคราะห์โดยใช้สถิติ ANOVA และ T-test
ผลการวิจัยพบว่าประชาชนส่วนใหญ่รู้จักคลินิกหมอครอบครัว (ร้อยละ 89.6) และมีความต้องการคลินิกหมอ ครอบครัว (ร้อยละ 92.4) รับรู้ความสำคัญของบริการคลินิกหมอครอบครัวในภาพรวมในระดับมากที่สุด ( = 3.43 S.D =.608) ประชาชนที่มีความต้องการและไม่ต้องการคลินิกหมอครอบครัว รับรู้ความสำคัญบริการคลินิก หมอครอบครัวแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (t421 = 9.33, p = .05) ข้อเสนอแนะจากการวิจัย ผู้บริหารควรดำเนินนโยบายนี้อย่างต่อเนื่อง และกำหนดนโยบายการดำเนินงานตามการรับรู้ความสำคัญของประชาชน ปรับบทบาทคลินิกหมอครอบครัวให้ดำเนินงานให้สอดคล้องกับความต้องการของประชาชน
References
รักษาพยาบาลของผู้ป่วยโรคเรื้อรังในโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล เครือข่ายสุขภาพเขาย้อย จังหวัดเพชรบุรี. วารสารความปลอดภัยและสุขภาพ. 9(31): 26-36.
ไทย. (2560). กฎหมาย, รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2560. กรุงเทพ: สภานิติบัญญํติแห่งชาติ.
พรชัย ดีไพศาลสกุล. (2013). ความคาดหวัง และการรับรู้ของผู้รับบริการต่อคุณภาพบริการโรงพยาบาล.
Veridian E-Journal, SU. 6(1): 573-592.
ภัทรพร ยุบลพันธ์. (2558). การรับรู้คุณภาพบริการสุขภาพของผู้รับบริการต่อโรงพยาบาลเอกชน.
วารสารวิทยบริการ. 26(3): 94-104.
มรุต จิรเศรษฐสิริ. (2561). การปฏิรูประบบบริการปฐมภูมิ. เอกสารนำเสนอในการประชุมคณะอนุกรรมการ
พบปะและช่วยเหลือบุคคลด้อยโอกาส ในคณะกรรมการดำเนินงานโครงการสภานิติบัญญัติแห่งชาติ
พบ ประชาชน; วันที่ 14 เดือนมกราคม พ.ศ. 2561; ณ ห้องประชุมคณะกรรมาธิการ หมายเลข 209 ชั้น 2 อาคารรัฐสภา.
ยุราวดี เนื่องโนราช. (2558). จิตวิทยาพื้นฐาน. กรุงเทพ: โอ. เอส. พริ้นติ้ง เฮาส์.
วลีรัตน์ ใจสูงเนิน. (2551). การรับรู้และการใช้บริการหลักประกันสุขภาพถ้วนหน้าของประชาชน : กรณีศึกษา
อำเภอพระสมุทรเจดีย์ จังหวัดสมุทรปราการ. [วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตร์ มหาบัณฑิต]. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สำนักงานสนับสนุนระบบปฐมภูมิและคลินิกหมอครอบครัว. สำนักปลัดกระทรวงสาธารณสุข. (2561). ร่าง
เรื่องและประเด็นการปฏิรูป : ระบบบริการปฐมภูมิ (Primary Care Cluster: PCC). นนทบุรี: สำนัก ปลัดกระทรวงสาธารณสุข. สำนักงานสนับสนุนระบบปฐมภูมิและคลินิกหมอครอบครัว;.
สำนักนโยบายและยุทธศาสตร์. สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข. (2559). แผนยุทธศาสตร์การพัฒนา
เครือข่ายบริการปฐมภูมิ (พ.ศ. 2560-2569) รองรับรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย. นนทบุรี: สำนักปลัดกระทรวงสาธารณสุข. สำนักนโยบายและยุทธศาสตร์.
โสภณ เมฆธน, ประสิทธิ์ชัย มั่งจิตร, สุภโชค เวชภัณฑ์เภสัช, สันติ ลาภเบญจกุล, ดวงดาว ศรียากูล, สิริชัย นาม
ทรรศนีย์, และคณะ. (2559). แนวทางการดำเนินงานคลินิกหมอครอบครัวสำหรับหน่วยบริการ. กรุงเทพ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
Carroll J, Talbot Y, Permaul J, Tobin A, Moineddin R, Telner D, et al. (2016). Academic family
health teams: Part 1: patient perceptions of core primary care domains. Canadian Family Physician [serial on the Internet]. 62(1): e23-e30. Available from: CINAHL Complete.
Smith-Carrier T, Sinha S, Nowaczynski M, Akhtar S, Seddon G, Pham T. (2017). It 'makes you
feel more like a person than a patient': patients' experiences receiving home-based primary care (HBPC) in Ontario, Canada. Health & Social Care In The Community [serial on the Internet]. 25(2): 723-733. Available from: CINAHL Complete.
