พฤติกรรมการป้องกันอุบัติเหตุของผู้สูงอายุ ตำบลดอนแก้ว อำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้ เป็นการวิจัยเชิงพรรณนา มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพฤติกรรมการป้องกันอุบัติเหตุ ของผู้สูงอายุ และเพื่อเปรียบเทียบพฤติกรรมการป้องกันอุบัติเหตุของผู้สูงอายุ จำแนกตาม เพศ อายุ โรคประจำตัว รายได้ และการเข้าร่วมกิจกรรมชมรมผู้สูงอายุ กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้สูงอายุในชุมชนตำบล ดอนแก้ว อำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่ จำนวน 327 คน กำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างโดยใช้สูตรคำนวณ ของยามาเน่ ใช้การสุ่มตัวอย่างแบบสัดส่วน (Quota sampling) เพื่อเลือกกลุ่มตัวอย่างผู้สูงอายุแต่ละ หมู่ และเก็บข้อมูลโดยใช้การสุ่มตัวอย่างแบบบังเอิญ (Accidental sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการ วิจัย คือ แบบสอบถามพฤติกรรมการป้องกันอุบัติเหตุของผู้สูงอายุ ทดสอบความเชื่อมั่นโดยใช้สัมประ สิทธิอัลฟาของครอนบาค ได้ค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.84 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา สถิติ ทดสอบของแมน-วิทนีย์ และสถิติทดสอบความแปรปรวนด้วยอันดับครัสคัล-วัลลิส

ผลการศึกษาพบว่า ผู้สูงอายุส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง มีอายุระหว่าง 60-92 ปี อายุเฉลี่ย 71 ปี และจบการศึกษาระดับประถมศึกษา ค่าเฉลี่ยของพฤติกรรมการป้องกันอุบัติเหตุ โดยรวมอยู่ในระดับ ปานกลาง ส่วนรายด้าน พบว่า มีพฤติกรรมการป้องกันการถูกแมลงสัตว์กัดต่อยอยู่ในระดับมาก ( = 2.49, S.D. = 0.38) ส่วนพฤติกรรมการป้องกันการพลัดตกหกล้มอยู่ในระดับปานกลาง ( = 1.86, S.D. = 0.37) เมื่อเปรียบเทียบพฤติกรรมการป้องกันอุบัติเหตุของผู้สูงอายุกับปัจจัยส่วนบุคคล พบว่า โรคประจำตัว และการเข้าร่วมกิจกรรมชมรมผู้สูงอายุที่ต่างกัน ผู้สูงอายุมีพฤติกรรมการป้องกันอุบัติเหตุ ต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ส่วนเพศ อายุ รายได้ต่างกัน พฤติกรรมการป้องกันอุบัติเหตุ ไม่ต่างกัน

ดังนั้นหน่วยงานที่เกี่ยวข้องควรมีการวางแผนส่งเสริมให้ผู้สูงอายุเข้าร่วมกิจกรรมชมรมผู้สูงอายุ และจัดกิจกรรมการให้ความรู้เรื่องการป้องกันการพลัดตกหกล้ม เพื่อช่วยป้องกันอุบัติเหตุที่อาจจะเกิด ขึ้น