แนวทางการบำบัดรักษาผู้ป่วยยาเสพติด
คำสำคัญ:
ผู้ป่วยยาเสพติด, การบำบัดรักษาบทคัดย่อ
ปัญหายาเสพติดไม่เพียงส่งผลกระทบต่อประเทศไทย แต่ประเทศต่างๆ ทั่วโลกต่างเผชิญ กับการที่ประชากรในประเทศติดยาเสพติดเป็นจำนวนมาก เกิดผลกระทบทั้งทางตรง คือ ผู้เสพเกิด ความเสื่อมสภาพทั้งทางร่างกายและจิตใจ และทางอ้อม คือ บุคคลรอบข้างได้รับความเดือดร้อน จากพฤติกรรมอันเป็นปัญหาของผู้เสพ ยาเสพติด ต้องรับภาระการดูแลผู้ติดยาเสพติดเนื่องจากไม่ สามารถประกอบอาชีพเลี้ยงดูตนเองได้ ตลอดจนความเสี่ยงจากพฤติกรรมรุนแรงของผู้ติดยาเสพติด
บทความนี้จะนำเสนอความรู้เกี่ยวกับยาเสพติด สาเหตุการใช้ยาเสพติด กลไกการติดยา ตลอดจนแนวทางการบำบัดรักษาผู้ป่วยยาเสพติดในประเทศไทย โดยเริ่มจากการคัดกรองแยกระดับ ความรุนแรงของการใช้ ยาเสพติด หลังจากนั้นดำเนินการส่งผู้ป่วยยาเสพติดระดับต่าง ๆ เข้ารับการ บำบัดตามความรุนแรงที่คัดกรองได้ โดยมีระยะเวลาและวิธีการบำบัดรูปแบบต่าง ๆ มากมาย แต่ สิ่งที่สำคัญที่สุดของการบำบัดรักษาผู้ป่วยยาเสพติดคือ ความต่อเนื่องของระบบการควบคุมดูแล และติดตามต่อจนถึงระดับชุมชน ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญที่จะช่วยให้ผู้ที่ผ่านการบำบัดสามารถดำรงชีวิต อยู่ได้โดยไม่หวนกลับไปใช้ยาเสพติดได้นานขึ้น หากบุคลากรซึ่งมีส่วนเกี่ยวข้องกับการดูแลผู้ป่วยยา เสพติดมีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับแนวทางการบำบัดรักษาผู้ป่วยติดยาเสพติดจะสามารถช่วยให้ ผู้ป่วยเหล่านี้ได้รับการดูแลที่ถูกต้อง ต่อเนื่อง และปรับเปลี่ยนพฤติกรรมให้กลับไปเป็นคนดีของสังคมได้
เอกสารอ้างอิง
สำนักงานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามยาเสพติด. แผนปฏิบัติการป้องกันและแก้ไขปัญหายา เสพติด ปี 2560; 2560. [อินเตอร์เน็ต]. [เข้าถึงเมื่อวันที่ 14 กุมภาพันธ์ 2561]. เข้าถึงได้จาก http:// www.oic.go.th/FILEWEB/CABINFOCENTER2/DRAWER051/GENERAL/DATA0000/00000611. PDF
สำนักงานปราบปรามยาเสพติด. ผลการปราบปรามยาเสพติดทั่วประเทศ ประจำปี 2559; 2560. [อินเตอร์เน็ต]. [เข้าถึงเมื่อวันที่ 14 กุมภาพันธ์ 2561]. เข้าถึงได้จาก https://www.oncb.go.th/ DocLib/2559.pdf
เรืองสิทธิ์ เนตรนวลใยและคณะ. กระบวนการเข้าสู่การบำบัดรักษาเพื่อเลิกใช้ยาบ้าด้วยความสมัครใจ ของเยาวชนไทย. วารสารสมาคมนักวิจัย 2557;19(2):36-44.
World Health Organization. Lexicon of Alcohol and Drug Term [Internet]. 1994 [cited 2017 Nov 9]. Available from: http://apps.who.int/iris/bitstream/10665/39461/ 1/9241544686_eng.pdf
ศูนย์อำนวยการป้องกันและปราบปรามยาเสพติดจังหวัดอุดร. พระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. 2522. [ระบบออนไลน์]. แหล่งที่มา http://www.udon-nccd.com/2522.php (9 พฤศจิกายน 2560).
คม เหล่าบุตรสา. ปัจจัยที่มีผลต่อการเสพยาเสพติดของผู้ต้องหาในคดีเสพยาเสพติดประเภท 1 (ยาบ้า) ในพื้นที่สถานีตำรวจภูธรสำโรงเหนือ. [รายงานการค้นคว้าอิสระหลักสูตรรัฐประศาสนศาสตร มหาบัณฑิต]. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรังสิต; 2557.
ทิพาวดี เอมาวรรธนะ. จิตวิทยาการปรึกษาสำหรับผู้ติดยาเสพติด. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์; 2547.
ศูนย์วิจัยยาเสพติด สถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์การแพทย์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. สมองและกลไกการ เสพติด; 2560 [อินเตอร์เน็ต]. [เข้าถึงเมื่อวันที่ 9 พฤศจิกายน 2560]. เข้าถึงได้จาก http://www.ihr. chula.ac.th/t3_files/brain_drug.pdf
โรงพยาบาลธัญญารักษ์เชียงใหม่. ขั้นตอนการบำบัดรักษาผู้เสพยาและสารเสพติด. เชียงใหม่: ไอเดีย กรุ๊ป ปริ้นติ้ง แอนด์ แอดเวิร์ไทซิ่ง; 2555.
อภิศักดิ์ วิทยานุกูลลักษณ์ บรรณาธิการ. คำแนะนำการดูแลผู้มีปัญหาสารเสพติดเมทแอมเฟตามีน สำหรับบุคลากรทงการแพทย์ในสถานบริการระดับปฐมภูมิ ทุติยภูมิ และตติยภูมิ. เชียงใหม่: แบรนด์ดิเพล็กซ์; 2558.
ศูนย์วิทยบริการ อย. พระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ (ฉบับที่ 6) พ.ศ. 2560. [ระบบออนไลน์]. แหล่ง ที่มา http://203.157.72.106/fulltext2/206.pdf (15 กุมภาพันธ์ 2561).
กรมพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชน. พระราชบัญญัติฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติด พ.ศ. 2545. [ระบบออนไลน์]. แหล่งที่มา http://www2.djop.go.th/media/k2/attachments/01020001.pdf (9 พฤศจิกายน 2560).
อาภาศิริ สุวรรณานนท์, ชาติชาย มหาคีตะ, กันณวัน ฟิลลิปส์, และสุจิตรา ฉายปัญญา. การวิจัยเพื่อ ศึกษารูปแบบการดำเนินงานด้านการบำบัดรักษาผู้ติดยาเสพติด. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏ สวนดุสิต; 2556.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของสมาคมพยาบาลแห่งประเทศไทยฯ สาขาภาคเหนือ
เนื้อหาและข้อคิดเห็นใดๆ ที่ตีพิมพ์ในวารสารสมาคมพยาบาลฯ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนเท่านั้น ผู้เขียนบทความต้องศึกษารายละเอียดหลักเกณฑ์การจัดทำต้นฉบับตามที่วารสารกำหนด และเนื้อหาส่วนภาษาอังกฤษต้องได้รับการตรวจสอบจากเจ้าของภาษามาแล้ว
