ความสัมพันธ์ระหว่างวิถีชีวิตแบบเร่งรีบกับปริมาณสารอาหารของหญิงตั้งครรภ์

บทคัดย่อ

ปัจจุบันสตรีตั้งครรภ์มีแนวโน้มอุบัติการณ์ขาดสารอาหารเพิ่มมากขึ้น เนื่องจากสัมพันธ์กับวิถีชีวิตทำงานที่ต้องเร่งรีบแข่งขันกับเวลา การศึกษาเชิงหาความสัมพันธ์แบบตัดขวาง (analytic cross-sectional study) นี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างวิถีชีวิตแบบเร่งรีบกับปริมาณสารอาหาร ในกลุ่มตัวอย่างที่เป็นสตรีตั้งครรภ์ทุกไตรมาสที่เข้ารับบริการฝากครรภ์ในโรงพยาบาลนราธิวาส ระหว่างเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2559 ถึง เดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560 จำนวน 143 คน โดยแบ่งเป็น 2 กลุ่มคือ กลุ่มที่มีวิถีชีวิตแบบเนิบช้าและกลุ่มที่มีวิถีชีวิตแบบเร่งรีบ กลุ่มละ 73 คน วิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างวิถีชีวิตและภาวะโภชนาการโดยใช้ Wilcoxon Rank Sum Test ผลการศึกษาพบว่า อายุ ระดับการศึกษา และรายได้ส่วนตัว ของทั้งสองกลุ่มมีความแตกต่างกันทางสถิติ ค่ามัธยฐานของปริมาณพลังงาน คาร์โบไฮเดรต โปรตีน ไขมัน วิตามินซี และไนอะซินที่ได้รับต่อวัน ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในทั้งสองกลุ่ม (p>0.05) กลุ่มวิถีชีวิตแบบเนิบช้าได้รับปริมาณแคลเซียมและธาตุเหล็กต่อวันมากกว่ากลุ่มวิถีชีวิตแบบเร่งรีบอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) และกลุ่มวิถีชีวิตแบบเนิบช้าได้รับปริมาณวิตามินเอ วิตามินบี 1 และวิตามินบี 2  มากกว่าวิถีชีวิตแบบเร่งรีบอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.01) สรุปผล ปริมาณพลังงาน คาร์โบไฮเดรต โปรตีน และไขมันที่ได้รับต่อวัน ไม่มีความแตกต่างกันระหว่างกลุ่มหญิงตั้งครรภ์ที่มีวิถีชีวิตเนิบช้าและกลุ่มหญิงตั้งครรภ์ที่มีวิถีชีวิตเร่งรีบ แต่กลุ่มตัวอย่างที่มีวิถีชีวิตแบบเนิบช้าได้รับปริมาณแคลเซียม ธาตุเหล็ก วิตามินเอ วิตามินบี 1 และวิตามินบี 2 สูงกว่ากลุ่มตัวอย่างที่ใช้ชีวิตแบบเร่งรีบ อย่างไรก็ตามเมื่อเปรียบเทียบกับปริมาณสารอาหารอ้างอิงที่ควรได้รับประจำวัน (Dietary Reference Intake; DRI) พบว่า กลุ่มหญิงตั้งครรภ์ที่ใช้ชีวิตเนิบช้าได้รับวิตามินบี 2 ในปริมาณที่เพียงพอเมื่อเทียบกับกลุ่มที่ใช้ชีวิตแบบเร่งรีบ และเนื่องจากหญิงตั้งครรภ์ที่ใช้ชีวิตชีวิตแบบเร่งรีบ มีความเสี่ยงที่จะขาดสารอาหาร บุคลากรทางการแพทย์ควรให้ความรู้เกี่ยวกับการรับประทานอาหารที่มีสารอาหารเพียงพอต่อความต้องการของร่างกาย รวมทั้งควรส่งเสริมให้หญิงตั้งครรภ์รับประทานธาตุเหล็ก โฟลิก ไอโอดีน และแคลเซียมตามแผนการตั้งครรภ์