ปัจจัยที่มีผลต่อคุณภาพชีวิตผู้พิการจากโรคเรื้อนในนิคมโรคเรื้อนแห่งหนึ่ง ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ประเทศไทย

บทคัดย่อ

 การศึกษาวิจัยนี้เป็นการศึกษาเชิงวิเคราะห์ภาคตัดขวาง(Cross-Sectional Analytical study) เพื่อประเมินระดับคุณภาพชีวิตและปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับคุณภาพชีวิตของผู้พิการจากโรคเรื้อนในนิคมโรคเรื้อนแห่งหนึ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ เก็บข้อมูลโดยการสัมภาษณ์ ซึ่งใช้เครื่องมือมาตรฐานที่ใช้ในการประเมินคุณภาพชีวิตขององค์การอนามัยโลกฉบับภาษาไทย (WHOQOL-BREF–THAI 26) และแบบสัมภาษณ์ที่ผู้วิจัยพัฒนาขึ้น  อาสาสมัครคือผู้พิการจากโรคเรื้อนในนิคมโรคเรื้อน ที่ได้จากการสุ่มอย่างเป็นระบบจำนวน 118 คน  ดำเนินการเมื่อเดือนมิถุนายน 2560

             ผลการวิจัยพบว่า  ผู้พิการจากโรคเรื้อนในนิคมส่วนใหญ่มีคุณภาพชีวิตอยู่ในระดับดี (ร้อยละ 63.56) ระดับปานกลาง (ร้อยละ35.59)มีเพียง 1 คน (ร้อยละ 0.85) ที่มีคุณภาพชีวิตอยู่ในระดับไม่ดี ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับคุณภาพ ชีวิตอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติได้แก่ การเข้าถึงบริการทางสังคม (OR_adj=11.90,  95% CI=1.0-142.21, P=0.03) และการได้รับการสนับสนุนจากครอบครัว (OR_adj=4.40,  95% CI=1.82- 10.67, P<0.001)

การศึกษานี้ เป็นรายงานแรกที่แสดงให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงของระดับคุณภาพชีวิตของผู้พิการจากโรคเรื้อนในนิคมโรคเรื้อน จากที่เคยถูกประเมินอยู่ในระดับปานกลางถึงต่ำตลอดมาในอดีต มาเป็นระดับดีถึงระดับปานกลางในปัจจุบันการพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้พิการจากโรคเรื้อนให้ดีขึ้นนั้น  ควรมีการส่งเสริมปัจจัยที่เป็นโอกาสในการเข้าถึงบริการทางสังคมสงเคราะห์ในมิติความเป็นผู้พิการ  ผู้สูงอายุ  การด้อยโอกาส รวมทั้ง การเสริมสร้างศักยภาพของบุคคลในครอบครัวของผู้พิการจากโรคเรื้อนให้มีความเข้มแข็งทางภูมิปัญญาและเศรษฐกิจจะช่วยผู้พิการจากโรคเรื้อนมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น