สถานการณ์โรคหัดในเขตสุขภาพที่ 2 : พ.ศ. 2554-2557

บทคัดย่อ

โรคหัดเกิดจากไวรัสหัด (measles virus) ใน Family Paramyloviridae การให้วัคซีนเป็นวิธีที่ใช้ในการ ป้องกันโรคหัด แต่ยังพบรายงานการระบาดและเสียชีวิตจากอาการแทรกซ้อนอย่างต่อเนื่อง องค์การอนามัยโลก (WHO) จึงประกาศนโยบายการกําจัดโรคหัด ภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ได้ตั้งเป้าหมายที่จะทํา ให้สําเร็จในปี พ.ศ. 2563 รวมทั้งประเทศไทย ในการนี้ศูนย์วิทยาศาสตร์การแพทย์ที่ 2 พิษณุโลก ได้ดําเนินการตรวจหาภูมิคุ้มกัน เชื้อไวรัสหัด และหัดเยอรมันโดยวิธี ELISA ในเขตสุขภาพที่ 2 ได้แก่ พิษณุโลก ตาก เพชรบูรณ์ สุโขทัย และ อุตรดิตถ์ ตั้งแต่เดือนกรกฎาคม พ.ศ.2554 ซึ่งผลการตรวจผู้ป่วยที่สงสัยจํานวน 250 ราย พบเป็นผู้ป่วยติดเชื้อหัด 58 ราย (ร้อยละ 23.2) และติดเชื้อหัดเยอรมัน 22 ราย (ร้อยละ 11.5 )จากจํานวนที่ไม่ใช่ผู้ป่วยหัด 192 ราย นอกจากนี้ยัง พบว่ากลุ่มผู้ป่วยที่ติดเชื้อหัดสูงสุดคือผู้ป่วยกลุ่มในปกครอง รองลงมาคือกลุ่มรับจ้าง คิดเป็นร้อยละ 46.6 และ 22.4 ตามลําดับ โดยพบในช่วงอายุต่ํากว่าถึง 4 ปี และช่วงอายุ15 ปีขึ้นไป ถึงร้อยละ 41.4 และจังหวัดที่พบมากได้แก่ ตากและเพชรบูรณ์ ร้อยละ 51.7 และ 39.6 ตามลําดับ เนื่องจากมีพื้นที่ติดเขตชายแดน จึงพบผู้ป่วยพม่าถึงร้อยละ 29.3 ซึ่งส่วนใหญ่ไม่ได้รับวัคซีน อย่างไรก็ตามเนื่องจากมีการให้วัคซีนในพื้นที่ที่พบผู้ป่วยโรคหัด ทําให้จํานวน ผู้ป่วยติดเชื่อหัดในแต่ละปีลดลง ดังนั้นเพื่อให้โครงการกําจัดโรคหัดบรรลุผล สําเร็จจึงจําเป็นต้องมีการสอบสวน ควบคุมโรคที่รวดเร็วและเพิ่มความครอบคลุมการได้รับวัคซีนหัดให้ทั่วถึง