การจัดการความเสี่ยงด้านการยศาสตร์ของกลุ่มแรงงานผู้สูงอายุที่ทำงานจักสานไม้ไผ่: กรณีศึกษา ชุมชนทุ่งขุนน้อย จ.อุบลราชธานี

บทคัดย่อ

บทคัดย่อ: งานวิจัยนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาสภาพปัญหาด้านการยศาสตร์ และแก้ไขปัญหาด้านการยศาสตร์ ของกลุ่มผู้สูงอายุที่ทำงานจักสานไม้ไผ่ ชุมชนทุ่งขุนน้อย จังหวัดอุบลราชธานี จำนวน 40 คน อายุตั้งแต่ 60-70 ปี เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษาวิจัยเป็นแบบสอบถาม แบบประเมินด้านการยศาสตร์ เครื่องวัดสมรรถภาพทางร่างกาย  ผลการวิจัย พบว่า 1) สภาพปัญหาด้านการยศาสตร์ ส่วนใหญ่ผู้ปฏิบัติงานรายงานว่าเคยมีอาการผิดปกติของระบบกระดูกกล้ามเนื้อในช่วง 12 เดือนที่ผ่านมาโดยพบความชุกสูงสุดบริเวณหลังส่วนล่าง หัวไหล่ ร้อยละ 85 และหัวเข่า ร้อยละ 82.5 การทดสอบสมรรถภาพทางกายอยู่ในเกณฑ์ที่ต่ำ และการประเมินความเสี่ยงด้านการยศาสตร์ด้วยเครื่องมือ REBA และ RULA อยู่ในระดับที่สูง 2) การแก้ไขปัญหาด้านการยศาสตร์โดยนำหลัก 3 E : ได้แก่ 1) Engineering การออกแบบเครื่องมือตามหลักการยศาสตร์ 2) Education มีการให้ความรู้ด้านการยศาสตร์ และกิจกรรมฝึกปฏิบัติกายบริหารด้วยไม้พลอง และ3) Enforcement การกำหนดระยะเวลาในการพัก และระยะเวลาการทำงาน จากผลการดำเนินงานดังกล่าว ทำให้กลุ่มผู้ปฏิบัติงานมีความเสี่ยงลดลง สมรรถภาพทางร่างกายเพิ่มขึ้นจากค่าการทดสอบสมรรถภาพทางกายก่อนและหลังดำเนินกิจกรรมการฝึกปฏิบัติกายบริหารด้วยไม้พลอง มีค่าแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value < 0.001) แสดงให้เห็นว่าการจัดการด้านการยศาสตร์ ช่วยลดความเสี่ยงและเพิ่มสมรรถภาพทางกายให้กับกลุ่มผู้สูงอายุที่ทำงานจักสานไม้ไผ่ ชุมชนทุ่งขุนน้อย จังหวัดอุบลราชธานีได้