บทบาทพยาบาลชุมชนในสถานการณ์วิกฤตโควิด 19 กรณีศึกษาผู้ป่วยโรคโควิด 19 แบบการแยกกักตัวที่บ้าน

บทคัดย่อ

การวิจัยเชิงคุณภาพนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเป็นแนวทางการพยาบาลผู้ป่วยโควิด 19 แบบการแยกกักตัวที่บ้าน ตามบทบาทพยาบาลชุมชนในสถานการณ์วิกฤตโควิด 19 หรือโรคติดต่ออันตรายที่จำเป็นต้องได้รับการพยาบาลในลักษณะคล้ายกัน ผู้ให้ข้อมูลหลักเลือกแบบเจาะจง ได้แก่ 1. ผู้ป่วยโควิด 19 หลังเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลอย่างน้อย 10 วันและจำหน่ายกลับบ้านเพื่อรักษาต่อเนื่องที่บ้านโดยวิธีการแยกกักตัวที่บ้าน จำนวน 1 คน และ 2. พยาบาลวิชาชีพที่ติดตามดูแลผู้ป่วยโควิด 19 แบบการแยกกักตัวที่บ้าน จำนวน 4 คน เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ แบบสัมภาษณ์ความต้องการดูแลตนเองที่จำเป็นในภาวะเบี่ยงเบนทางด้านสุขภาพ แบบฟอร์มบันทึกการเปลี่ยนแปลงของผู้ป่วย และแบบฟอร์มการบันทึกทางการพยาบาลวิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหา ผลการศึกษาพบว่า กรณีศึกษาผู้ป่วยหญิงไทย อายุ 79 ปี มีโรคประจำตัว ได้แก่ โรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง รูมาตอยด์ หอบหืด ไขมันในเลือดสูง และความดันโลหิตสูง ภาพถ่ายรังสีทรวงอกพบ กลีบปอดล่างทั้งสองข้างเป็นฝ้าหนา ได้รับยาต้านไวรัส อาการดีขึ้นไม่มีภาวะแทรกซ้อน แพทย์ให้กลับไปกักตัวที่บ้าน ปัญหาทางการพยาบาลความต้องการการดูแลตนเองที่จำเป็นในภาวะเบี่ยงเบนทางด้านสุขภาพ ได้แก่ ปัญหาด้านจิตใจ การเผชิญภาวะเครียด การเฝ้าระวังภาวะแทรกซ้อนของโรค การป้องกันและควบคุมการแพร่กระจายเชื้อ ดังนั้นบทบาทพยาบาลชุมชน ควรออกแบบการดูแลที่สอดคล้องกับสภาพปัญหาเฉพาะราย ตั้งแต่การประเมินภาวะสุขภาพของผู้ป่วย ทักษะการให้คำปรึกษา เพื่อให้ผู้ป่วยมีความพร้อมในการดูแลตนเองและลดความวิตกกังวลภายในจิตใจ ตั้งแต่การแจ้งผลการตรวจ  กระบวนการรักษา และการแยกผู้ป่วย และการเสริมพลังทางบวก เป็นการกระตุ้นให้ผู้ป่วยมีความสม่ำเสมอในการปฏิบัติตัว ข้อเสนอแนะ การดูแลต่อเนื่องกรณีผู้ป่วยโควิด 19 ที่ step down เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลเชื่อมโยงมาถึงระยะฟื้นฟูสภาพหลังจำหน่ายผู้ป่วยออกจากโรงพยาบาล ควรมีการสื่อสารระหว่างทีมสุขภาพในชุมชนที่ชัดเจน แผนการดูแลผู้ป่วยต่อเนื่องตามสภาพปัญหาในแต่ละราย เพื่อมุ่งสู่เป้าหมายสุดท้ายของการดูแล คือ ผู้ป่วยสามารถดูแลตนเองได้ ลดการติดเชื้อในชุมชน