Disseminated Intravascular Coagulation in Ramathibodi Hospital

Abstract

บทคัดย่อ

ภาวะ Disseminated intravascular coagulation (DIC) เป็นภาวะที่มีการกระตุ้นการแข็งตัวของเลือดทำให้เกิดไฟบรินในเส้นเลือดขนาดเล็ก ทำให้เกิดภาวะล้มเหลวของอวัยวะต่าง ๆ ทั่วร่างกายตามมา อาการและอาการแสดงคือภาวะเลือดออกจากการที่มีการใช้ปัจจัยการแข็งตัวของเลือดและของเกร็ดเลือด ผู้ป่วยภาวะนี้มีจะอัตราการเสียชีวิตสูง การศึกษานี้เป็นการศึกษาการรอดชีวิตและอัตราการเสียชีวิตของผู้ป่วยที่เกิดภาวะนี้ขึ้นในโรงพยาบาล โดยจะวิเคราะห์ปัจจัยที่มีผลต่อการรอดชีวิตของผู้ป่วยด้วย การศึกษาเป็นแบบย้อนหลัง โดยเก็บข้อมูลจากแฟ้มประวัติผู้ป่วยที่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็น DIC ตั้งแต่เดือนมกราคม 2542 ถึงเดือนธันวาคม 2551 ผู้ป่วยที่ศึกษาเป็นผู้ป่วยผู้ใหญ่ที่นอนโรงพยาบาลและได้รับการวินิจฉัยภาวะ DIC ตามเกณฑ์ของ International Society on Thrombosis and Haemostasis ปี พ.ศ. 2542 ผลการศีกษาพบมีผู้ป่วย 165 ราย โดย 118 รายเป็น overt DIC และ 47 รายเป็น non-overt DIC เป็นเพศชายร้อยละ 54 เพศหญิงร้อยละ 46 อายุเฉลี่ย 61.5 ปี สาเหตุที่ทำให้เกิดภาวะ DIC มากที่สุดคือการติดเชื้อ รองลงมาเป็นโรคมะเร็ง อาการแสดงของผู้ป่วย DIC ที่พบบ่อยที่สุดคือการที่มีภาวะเลือดออก อัตราการเสียชีวิตของผู้ป่วยที่มี overt DIC เท่ากับร้อยละ 75 ในผู้ป่วยที่มี non-overt DIC ร้อยละ 57 ผู้ป่วยที่มีภาวะ overt DIC จะมีชีวิตสั้นกว่าผู้ป่วย non-overt DIC อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (8 วันเทียบกับ 28 วัน, p = 0.01) โดยการวิเคราะห์ multivariate พบว่าปัจจัยที่มีผลทำให้การรอดชีวิตของผู้ป่วยลดลงคือภาวะช็อคและภาวะไตวายเฉียบพลัน เนื่องจากผู้ป่วยที่มีภาวะ DIC มีอัตราการเสียชีวิตสูงและการรอดชีวิตสั้น การมีแนวทางวินิจฉัยภาวะ DIC และการรักษาตั้งแต่ระยะแรกอาจทำให้การพยากรณ์โรคของผู้ป่วยที่มีภาวะ DIC ดีขึ้นได้

Key Words : Disseminated intravascular coagulation, DIC

Abstract

Background : Disseminated intravascular coagulation (DIC) is an acquired syndrome characterized by systemic activation of blood coagulation leading to widespread deposition of fibrin in the microcirculation and can contribute to multiple organ failure. Depletion of platelets and coagulation factors in blood may cause bleeding. Patients with DIC are at high risk for mortality. Objectives : To study the overall survival and mortality rate of DIC patients and to analyze factors that were related to the overall survival and mortality of these patients. Method : Between January 2001 and December 2008, all adult patients admitted to Ramathibodi Hospital who were diagnosed with DIC were analyzed. The diagnosis of DIC was made according to the criteria proposed in 2001 by the International Society on Thrombosis and Haemostasis. Results : One hundred sixty-five patients with DIC were analyzed. One hundred eighteen cases had overt DIC and 47 cases non-overt DIC. Fifty-four percent were male and 46% female. The median age was 61.5 years. The most common etiology of DIC was sepsis, followed by malignancy. The most common manifestation of DIC was bleeding. The mortality rate was 75% in overt DIC patients and 57% in non-overt DIC patients. Overt DIC patients had significantly shorter median survival than non-overt DIC patients (8 days vs. 28 days, p=0.01). By multivariate analysis, prognostic factors affecting survival were shock (HR 2.39; 95%CI, 1.64-3.51) and acute renal failure (HR 1.82; 95%CI, 1.30-2.56). Conclusions : The mortality rate of patients with DIC was high. It might be useful to establish a standard guideline for early diagnosis and treatment of DIC. Further study to see if restoration of coagulation and physiological anticoagulant pathways will improve the prognosis of patients with DIC is warranted.

Key Words : Disseminated intravascular coagulation, DIC