การตั้งตำรับนีโอโซมประจุบวกสำหรับการนำส่งยีน : ผลของอัตราส่วนโดยโมลาร์ของลิปิดประจุบวก และอัตราส่วนโดยน้ำหนักของนีโอโซมต่อดีเอ็นเอ

บทคัดย่อ

บทนำ: นีโอโซมเป็นระบบนำส่งชนิดหนึ่งมีลักษณะเป็นถุงเล็กเตรียมจากสารลดแรงตึงผิวชนิดไม่มีประจุ ซึ่งใช้ทางด้านเภสัชกรรมกันอย่างกว้างขวาง ลิพิดประจุบวกจะทำให้เกิดประจุบวกบนพื้นผิวของนีโอโซมจึงสามารถนำไปใช้เป็นระบบนำสิ่งยีนได้ อย่างไรก็ตามการใช้ลิพิดประจุบวกในความเข้มข้นที่สูงอาจเป็นสาเหตุของความเป็นพิษต่อเซลล์และทำให้ประสิทธิภาพการนำส่งยีนต่ำลงได้ ดังนั้น ในการศึกษานี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของอัตราส่วนโดยโมลาร์ของลิพิดประจุบวกอนุพันธ์สเปอร์มีน (Ay) ในการตั้งตำรับนีโอโซม ประจุบวกและอัตราส่วนโดยน้ำหนักของนีโอโซมประจุบวกต่อดีเอ็นเอต่อประสิทธิภาพในการนำส่งยีนและความเป็นพิษต่อเชลล์มะเร็งปาก มดลูก (HeLa cells)โดยใช้พลาสมิดดีเอ็นเอที่สามารถแปลรหัสได้โปรตีนเรืองแสงสีเขียว (pEGFP-C2) วิธีการดำเนินการวิจัย: เตรียมตำรับนีโอโซมประจุบวกจาก Tween 61 คลอเลสเตอรอลและลิพิดประจุบวก (Ay) โดยให้มีอัตราส่วนโมลาร์ดังนี้ 2.5:2.5:1, 2.5:2.5:1.5 และ 2.5:2.5:2 เตรียมโดยวิธีทินฟิล์มไฮเดรชันร่วมกับการใช้คลื่นเสียงความถี่สูง ประเมินคุณลักษณะของสารประกอบเชิงช้อนโดยวัดขนาดและประจุและหาอัตราส่วนโดยน้ำหนักของนีโอโซมประจุบวกต่อดีเอ็นเอที่สามารถเกิดสารประกอบเชิงช้อนสมบูรณ์ด้วยวิธี gel retardation assay ผลการศึกษาวิจัย: จากการศึกษาพบว่าประสิทธิภาพในการนำส่งยีนเข้าเชลล์ของนิโอโซมประจุบวกเรียงลำดับดังนี้ นีโอโซม 2.5:2.5:1 > นิ โอโซม2.5:2.5:1.5 > นีโอโซม2.5:2.5:2 โดยนิโอโซม 2.5:2.5:1 ที่อัตราส่วนโดยน้ำหนักของนิโอโซมประจุบวกต่อดีเอ็นเอเท่ากับ 10 นำส่งยีนเข้า เซลล์ได้ดีที่สุดและมีความปลอดภัยเมื่อทดสอบในหลอดทดลอง สรุปผลการวิจัย: อัตราส่วนโดยโมลาร์ของลิพิดประจุบวกในการตั้งตำรับนีโอโซมประจุบวกและอัตราส่วนโดยน้ำหนักของนีโอโซมประจุบวกต่อดีเอ็นเอมีผลต่อประสิทธิภาพในการนำส่งยีนและความเป็นพิษต่อเซลล์