Factors Affecting the Wisdom of Undergraduate Students who Participated in the Buddhist Personal Growth and Counseling Group

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อปัญญาของนิสิตมหาวิทยาลัยหลังเข้ากลุ่มพัฒนาตนและการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแนวพุทธ

วิธีการ เป็นการวิจัยเชิงทดลองแบบกลุ่มตัวอย่างกลุ่มเดียวได้รับตัวแปรทดลองระยะหนึ่งและวัดผลหลังการทดลอง 1 ครั้ง กลุ่มตัวอย่างเป็นนิสิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร จำนวน 57 คน แบ่งเป็น 10 กลุ่มๆละ 5-7 คน เข้ากลุ่มจำนวน 6 ครั้งประมาณ 15 ชั่วโมง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือแบบประเมินความพึงพอใจและแบบวัดปัญญา เก็บข้อมูลช่วงมกราคม-พฤษภาคม 2562 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสหสัมพันธ์พหุคูณและการวิเคราะห์ถดถอยแบบขั้นตอนระดับลดหลั่น

ผล ตัวแปรที่ส่งผลต่อปัญญาของนิสิตที่เข้ากลุ่มพัฒนาตนและการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแนวพุทธ ได้แก่ การมีแนวทางในการแก้ปัญหาและการปรับตัว ระยะเวลาในการดำเนินกลุ่ม และการเผชิญปัญหาอุปสรรค โดยมีค่าสัมประสิทธิ์การพยากรณ์ มีค่าเท่ากับ 8.7%, 12.9%, และ 9.3% ตามลำดับ ค่าขนาดอิทธิพลของตัวแปรทำนายทั้ง 3 ตัวแปรจากสมการถดถอยขั้นตอนที่ 3 มีค่าเท่ากับ .18, .26 และ -.33 ตามลำดับ

สรุป ตัวแปรที่มีอิทธิพลต่อปัญญาของนิสิตที่เข้ากลุ่มนี้คือ การมีแนวทางในการแก้ปัญหาและการปรับตัว, ระยะเวลาในการดำเนินกลุ่ม และการเผชิญปัญหาอุปสรรค สมการดังนี้

                          Z’ = .18(แก้ปัญหา/ปรับตัว) + .26(พึงพอใจในเวลากลุ่ม) - .33(เผชิญปัญหาอุปสรรค)