ภาวะหมดไฟและภาวะสุขภาพจิตของบุคลากรสาธารณสุข ระดับโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล จังหวัดสกลนคร หลังสถานการณ์การระบาดรุนแรงของโรคโควิด 19

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้เป็นการศึกษาเชิงพรรณนา มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับภาวะหมดไฟและภาวะสุขภาพจิตของบุคลากรสาธารณสุขระดับโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลที่ปฏิบัติในเขตจังหวัดสกลนคร และเพื่อหาแนวทางส่งเสริมป้องกันภาวะหมดไฟและสุขภาพจิต เก็บข้อมูลในช่วงมีนาคม-มิถุนายน ปี 2566 ทำการศึกษาสองระยะ ระยะแรก ทำการสุ่มตัวอย่างแบบหลายขั้นตอน ได้กลุ่มตัวอย่างจำนวน 274 คน เก็บข้อมูลด้วยแบบประเมินภาวะหมดไฟ และแบบประเมินภาวะสุขภาพจิต วิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณด้วย ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ระยะที่สอง สุ่มกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง จำนวน 25 คน เก็บข้อมูลเชิงคุณภาพด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึกและการสนทนากลุ่ม วิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการศึกษาพบว่า บุคลากรส่วนใหญ่มีคะแนนภาพรวมภาวะหมดไฟในระดับตํ่า แต่เมื่อพิจารณารายด้าน พบว่า ด้านความอ่อนล้าทางอารมณ์ ระดับตํ่า ร้อยละ 86.5 ด้านการลดความเป็นบุคคล ระดับตํ่า ร้อยละ 82.5 ด้านความสำเร็จส่วนบุคคลระดับสูง ร้อยละ 61.0 ภาวะสุขภาพจิตโดยจำแนกเป็น ภาวะซึมเศร้า ความวิตกกังวล และมีความเครียด ส่วนใหญ่อยู่ในระดับปกติ ร้อยละ 62.8, 57.3 และ 90.5 ตามลำดับ สำหรับแนวทางในการส่งเสริมสุขภาพจิตและการป้องกันภาวะหมดไฟในการทำงานได้แก่ ความสามารถด้านการปรับตัวต่อสถานการณ์วิกฤติของชีวิต การสนับสนุนอย่างต่อเนื่องจากระบบงานสาธารณสุข การส่งเสริมการทำงานเป็นทีมและสร้างสิ่งแวดล้อมที่ดีในการทำงานการสื่อสารในองค์กรที่ดีและรับฟังข้อเสนอแนะจากผู้ทำงาน การมองเห็นคุณค่าของคนที่ทำงานร่วมกัน และการสนับสนุนความก้าวหน้าทางวิชาชีพอย่างเป็นธรรม ความสามารถในการปรับตัวภาวะวิกฤติชีวิต การสนับสนุนจากระบบสาธารณสุข การทำงานเป็นทีม การสื่อสารที่ดี การสนับสนุนความก้าวหน้าในวิชาชีพ