ประสิทธิผลของโปรแกรมการพัฒนาด้านจิตวิญญาณตามแนวความเชื่อคาทอลิกต่อความแข็งแกร่งด้านจิตวิญญาณของผู้ดูแลผู้สูงอายุในระยะประคับประคอง
คำสำคัญ:
ผู้ดูแลผู้สูงอายุ, ผู้สูงอายุในระยะประคับประคอง, ความเชื่อคาทอลิก, ความแข็งแกร่งด้านจิตวิญญาณบทคัดย่อ
งานวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบกึ่งทดลอง มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาความแข็งแกร่งด้านจิตวิญญาณของผู้ดูแลผู้สูงอายุในระยะประคับประคองก่อนและหลังการได้รับโปรแกรมการพัฒนาด้านจิตวิญญาณตามแนวความเชื่อคาทอลิก กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ดูแลผู้สูงอายุในระยะประคับประคองจากโรงพยาบาลคาทอลิกแห่งหนึ่งจำนวน 30 ราย ใช้วิธีเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง โดยผู้วิจัยเป็นผู้พิจารณาคัดเลือกให้ตรงกับวัตถุประสงค์ของการวิจัย โดยได้รับโปรแกรมการพัฒนาด้านจิตวิญญาณตามแนวความเชื่อคาทอลิก เป็นเวลา 4 สัปดาห์ ทดสอบก่อนและหลังการได้รับโปรแกรมฯ การวิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา และการทดสอบที (Dependent t-test) ผลการวิจัย พบว่า ผู้ดูแลผู้สูงอายุในระยะประคับประคองส่วนใหญ่ร้อยละ 90 เป็นเพศหญิง ร้อยละ 73.33 นับถือศาสนาพุทธ ร้อยละ 80 ดูแลผู้สูงอายุมากกว่า 1 ปี ร้อยละ 76.67 มีความสัมพันธ์กับผู้สูงอายุในฐานะผู้ดูแลที่ได้รับว่าจ้าง คะแนนการปฏิบัติตามขั้นตอนของผู้ดูแลผู้สูงอายุในระยะประคับประคอง ขั้นปรับกระบวนคิด และตระหนักในตน ภายหลังการได้รับโปรแกรมสูงกว่าก่อนการได้รับโปรแกรมฯ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (p<.05) ส่วนขั้นพิจารณาตนเอง พบว่าไม่มีความแตกต่าง ส่วนคะแนนของความแข็งแกร่งด้านจิตวิญญาณของผู้ดูแลผู้สูงอายุในระยะประคับประคอง ก่อนและหลังการได้รับโปรแกรมการพัฒนาด้านจิตวิญญาณตามแนวความเชื่อคาทอลิก แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (p<.05) สรุปและข้อเสนอแนะ โปรแกรมการพัฒนาด้านจิตวิญญาณตามแนวความเชื่อคาทอลิกส่งผลต่อความแข็งแกร่งด้านจิตวิญญาณของผู้ดูแลผู้สูงอายุในระยะประคับประคอง ดังนั้นพยาบาลสามารถนำโปรแกรมการพัฒนาด้านจิตวิญญาณตามแนวความเชื่อคาทอลิกมาพัฒนากลุ่มผู้ดูแลผู้สูงอายุตามชุมชน หรือกลุ่มผู้ดูแลผู้สูงอายุที่โรงพยาบาลอื่น ๆ ต่อไป
เอกสารอ้างอิง
กมลรัตน์ อัมพวา. (2567). ประสิทธิผลของการดูแลผู้สูงอายุโรคเรื้อรังแบบมีส่วนร่วมของชุมชน. วารสารสุขภาพและสิ่งแวดล้อมศึกษา, 9(1), 753-761.
กรรณิกา เรืองเดช ชาวสวนศรีเจริญ, ไพบูลย์ ชาวสวนศรีเจริญ, และเสาวลักษณ์ คงสนิท. (2562). ประสิทธิผลของโปรแกรมการเสริมสร้างความแข็งแกร่งในชีวิตของผู้สูงอายุในสถานสงเคราะห์คนชราพื้นที่ ภาคใต้. วารสารสุขภาพจิตแห่งประเทศไทย, 27(2), 65-79.
กัลยภรณ์ เชยโพธิ์. (2566). การฝึกความเชี่ยวชาญ (Faculty Practice) การปฏิบัติด้านการพยาบาลชุมชนของอาจารย์พยาบาล โดยใช้กระบวนการเยี่ยมบ้านร่วมกับทีมสหสาขาวิชาชีพ: กรณีศึกษา การดูแลผู้สูงอายุติดเตียงและการรักษาแบบประคับประคองที่บ้าน. วารสารการแพทย์ โรงพยาบาลอุดรธานี, 31(3), 426-438.
คณะกรรมการคาทอลิกเพื่อคริสตศาสนธรรม แผนกพระ คัมภีร์. (2015). พระคัมภีร์คาทอลิกภาคพันธ สัญญาใหม่ (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: ปิติพานิช.
จิรวรรณ บุญทองมาก. (2560). ผลการใช้รูปแบบการพยาบาลเจ้าของไข้ต่อสมรรถนะการดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้ายของพยาบาลวิชาชีพ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: วิทยาลัยเซนต์หลุยส์.
ชัยยะ กิจสวัสดิ์. (2565). บทเทศน์โอกาสสมโภชพระตรีเอกานุภาพ. สืบค้นจาก http://www.catholic.or.th/main/our-services/homilyfrchaiya/15515-บทเทศน์สอนวันอาทิตย์สมโภชพระตรีเอกภาพ
ณัชศฬา หลงผาสุข, สุปรีดา มั่นคง, และยุพาพิน ศิรโพธิ์งาม. (2561). ภาวะสุขภาพ และการดูแลตนเองของญาติผู้ดูแลวัยสูงอายุที่ดูแลผู้สูงอายุติดเตียง. วารสารสภาการพยาบาล, 33(2), 97-109.
ดลฤดี ทับทิม, อังศินันท์ อินทรกำแหง, และอรพินทร์ ชูชม. (2563). ความเข้มแข็งทางใจของญาติผู้ดูแล:สิ่งสำคัญในการดูแลผู้สูงอายุโรคเบาหวาน. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6(1), 1-16.
นิซูไรดา นิมุ, กาญจน์สุนภัส บาลทิพย์, และอาภรณ์ทิพย์ บัวเพ็ชร์. (2564). ปัจจัยทำนายความผาสุกทางจิตวิญญาณของผู้ป่วยมุสลิมที่เป็นโรคเรื้อรังระยะกลับเข้าสู่การดำเนินชีวิตปกติตามวิถีการเจ็บป่วยเรื้อรัง. วารสารพยาบาลสงขลา, 41(1), 88-103.
วนิดา ศรีวรกุล. (2557). ประสบการณ์การปฏิบัติตนด้านการส่งเสริมสุขภาพของผู้สูงอายุคาทอลิก (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
วรนุช วงค์เจริญ, ทัศนมินทร์ รัชดาธนรัชต์, และพิสิษฐ์ สมงาม. (2563). การพัฒนาระบบการดูแลผู้ป่วยแบบประคับประคองต่อเนื่องที่บ้าน: กรณีศึกษาโรงพยาบาลปง จังหวัดพะเยา. วารสารโรคและภัยสุขภาพ สำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 3 จังหวัดนครสวรรค์, 14 (2), 26-37.
วิไลวรรณ ทองเจริญ,สมชาย วิริภิรมย์กูล, รุ่งนิรันดร์ ประดิษฐสุวรรณ, สมจินต์ เพชรพันธุ์ศรี, และเสาวลักษณ์ สุขพัฒนศรีกูล. (2560). รูปแบบการดูแลผู้ป่วยสูงอายุแบบประคับประคอง จนถึงระยะสุดท้ายของชีวิต. วารสารสาธารณสุขและการพัฒนา, 15 (ฉบับเพิ่มเติม), 38-59.
วีรยุทธ แก้วใจ. (2564). ความต้องการด้านจิตวิญญาณของผู้สูงอายุช่วง 70-79 ปี กรณีศึกษาคริสตจักร ชัยสวัสดิ์ มหาวิทยาลัยพายัพ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยพายัพ.
แววดาว พิมพ์พันธ์ดี. (2562). การพัฒนาแนวทางการเสริมพลังความแข็งแกร่งในชีวิตของผู้สูงอายุในเขตระเบียงเศรษฐกิจ ภาคตะวันออก (ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยพายัพ.
สมชัย พิทยาพงศ์พร. (2561). พัฒนาการวิถีชีวิตจิตคริสตชน (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: ปิติพานิช.
Davis, N. J. (1999). Resilience: Status of the research and researchbased programs. United States: U.S. Department of Health and Human Services, Substance Abuse and Mental Health Services Administration.
Wolin, S. J. & Wolin, S., (1993). The Resilience Self: How Survivors of Troubled Families Rise Above Adversity. New York: Villard Books.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2024 วารสารสุขภาพกับการจัดการสุขภาพ

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
