ความชุกและปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความเสี่ยงต่อการเกิดแผลที่เท้าของผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล จังหวัดตรัง
คำสำคัญ:
เบาหวานชนิดที่ 2, แผลที่เท้าจากเบาหวาน, ภาวะเส้นประสาทส่วนปลายเสื่อม, โรคหลอดเลือดส่วนปลายตีบตันบทคัดย่อ
การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงพรรณนาที่จุดเวลาใดเวลาหนึ่ง มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความชุกตามระดับความเสี่ยงของการเกิดแผลที่เท้าจากเบาหวาน และ 2) ศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความเสี่ยงต่อการเกิดแผลที่เท้าจากเบาหวาน วิธีการศึกษาโดยการประเมินสภาพเท้า ทดสอบภาวะเส้นประสาทส่วนปลายเสื่อม โรคหลอดเลือดส่วนปลายตีบตัน และแบ่งระดับความเสี่ยงของการเกิดแผลที่เท้าจากเบาหวาน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และการวิเคราะห์ไคสแควร์ ผลการศึกษาพบว่าผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 จำนวน 165 คน อายุเฉลี่ย 63.62 ปี มีระดับความเสี่ยงของการเกิดแผลที่เท้าพบความเสี่ยงต่ำ ร้อยละ 30.90 ความเสี่ยงปานกลาง ร้อยละ 35.80 และความเสี่ยงสูง ร้อยละ 33.30 พบความสัมพันธ์กับปัจจัยที่มีความเสี่ยงต่อการเกิดแผลที่เท้าจากเบาหวานในเพศหญิง เป็นเบาหวานมากกว่า 10 ปี มีภาวะเส้นประสาทส่วนปลายเสื่อม มีโรคหลอดเลือดส่วนปลายตีบตัน และมีเท้าผิดรูป อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ p<0.05 สรุปได้ว่าประชากรส่วนใหญ่ ร้อยละ 69.10 มีความเสี่ยงของการเกิดแผลที่เท้าจากเบาหวาน ดังนั้น ผู้ที่มีความเสี่ยงต่อการเกิดแผลที่เท้าจากเบาหวานควรได้รับคำแนะนำในการดูแลเท้าอย่างถูกวิธี และส่งปรึกษาแพทย์ผู้เชี่ยวชาญต่อไป
เอกสารอ้างอิง
นีรนาท สีมะสิงห์, พิชญ์ พหลภาคย์, และสว่างจิต สุรอมรกูล. (2564). ความชุกตามระดับความเสี่ยงของการเกิดแผลเท้าเบาหวานในผู้ป่วย เบาหวานชนิดที่ 2. วชิรเวชสารและวารสารเวชศาสตร์เขตเมือง, 65(Suppl), S63-S74.
รุจิเลขา บัวคำภู. (2566). ผลลัพธ์ทางคลินิกในการควบคุมเบาหวานของผู้ป่วยเบาหวานในสถานการณ์ป้องกันการแพร่ระบาด ของโรคโควิด-19 โรงพยาบาลร่องคำ จังหวัดกาฬสินธุ์. วารสารวิชาการสำนักงานสาธารณสุขจังหวัดมหาสารคาม, 7(13), 98-108.
รัชฎา สหะวรกุลศักดิ์. (2556). การศึกษาความชุกตามระดับความเสี่ยง ของการเกิดแผลเบาหวานที่เท้า. วารสารศูนย์การศึกษาแพทยศาสตร์คลินิก โรงพยาบาลพระปกเกล้า, 30(1), 71-82.
สมาคมโรคเบาหวานแห่งประเทศไทย. (2560). แนวทางเวชปฏิบัติสำหรับโรคเบาหวาน. ปทุมธานี: ร่มเย็น มีเดีย
อำภาพร นามวงศ์พรหม และน้ำอ้อย ภักดีวงศ์. (2553). การเกิดแผลที่เท้าและปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการเกิด แผลที่เท้าของผู้เป็นเบาหวานชนิดที่ 2. วารสารสภาการพยาบาล, 25(3), 51-63.
Aboyans, V., Criqui, M. H., Abraham, P., Allison, M. A., Creager, M. A., Diehm, C., ... & Treat-Jacobson, D. (2012). Measurement and interpretation of the ankle-brachial index: a scientific statement from the American Heart Association. Circulation, 126(24), 2890-2909.
American Diabetes Association. (2018). 2. Classification and diagnosis of diabetes: standards of medical care in diabetes—2018. Diabetes care, 41(Suppl 1), S13-S27.
Apelqvist, J., Bakker, K., Van Houtum, W. H., Schaper, N. C., & International Working Group on the Diabetic Foot (IWGDF) Editorial Board. (2008). Practical guidelines on the management and prevention of the diabetic foot: based upon the International Consensus on the Diabetic Foot (2007) Prepared by the International Working Group on the Diabetic Foot. Diabetes/Metabolism research and reviews, 24(Suppl 1), S181-187.
Baynes, H. W. (2015). Classification, pathophysiology, diagnosis and management of diabetes mellitus. Journal of Diabetes and Metabolism, 6(5), 1-9.
Cade, W. T. (2008). Diabetes-related microvascular and macrovascular diseases in the physical therapy setting. Physical therapy, 88(11), 1322-1335.
Clayton Jr, W., & Elasy, T. A. (2009). A review of the pathophysiology, classification, and treatment of foot ulcers in diabetic patients. Clinical diabetes, 27(2), 52-58.
Chawla, A., Chawla, R., & Jaggi, S. (2016). Microvasular and macrovascular complications in diabetes mellitus: distinct or continuum?. Indian journal of endocrinology and metabolism, 20(4), 546-551.
Junrungsee, S., Kosachunhanun, N., Wongthanee, A., & Rerkasem, K. (2011). History of foot ulcers increases mortality among patients with diabetes in Northern Thailand. Diabetic Medicine, 28(5), 608-611.
Nitiyanant, W., Chetthakul, T., Sang-A-kad, P., Therakiatkumjorn, C., Kunsuikmengrai, K., & Yeo, J. P. (2007). A survey study on diabetes management and complication status in primary care setting in Thailand. Journal of the Medical Association of Thailand, 90(1), 65-71.
Peters, E. J., Armstrong, D. G., & Lavery, L. A. (2007). Risk factors for recurrent diabetic foot ulcers: site matters. Diabetes care, 30(8), 2077-2079.
Riewpaiboon, A., Pornlertwadee, P., & Pongsawat, K. (2007). Diabetes cost model of a hospital in Thailand. Value in health, 10(4), 223-230.
Sarinnapakorn, V., Sunthorntepwarakul, T., Deerochanawong, C., Niramitmahapanya, S., & Napartivaumnuay, N. (2016). Prevalence of diabetic foot ulcers and risk classifications in type 2 diabetes mellitus patients at Rajavithi Hospital. Journal of the Medical Association of Thailand, 99(2), S99-S105.
Sriussadaporn, S., Mekanandha, P., Vannasaeng, S., Nitiyanant, W., Komoltri, C., Ploybutr, S., ... & Vichayanrat, A. (1997). Factors associated with diabetic foot ulceration in Thailand: a case‐control study. Diabetic medicine, 14(1), 50-56.
Valensi, P., Girod, I., Baron, F., Moreau-Defarges, T., & Guillon, P. (2005). Quality of life and clinical correlates in patients with diabetic foot ulcers. Diabetes & metabolism, 31(3), 263-271.
Vithian, K., & Hurel, S. (2010). Microvascular complications: pathophysiology and management. Clinical medicine, 10(5), 505-509.
Won, J. C., & Park, T. S. (2016). Recent advances in diagnostic strategies for diabetic peripheral neuropathy. Endocrinology and metabolism, 31(2), 230-238.
Yazdanpanah, L., Shahbazian, H., Nazari, I., Arti, H. R., Ahmadi, F., Mohammadianinejad, S. E., ... & Hesam, S. (2018). Incidence and Risk Factors of Diabetic Foot Ulcer: A Population-Based Diabetic Foot Cohort (ADFC Study)-Two-Year Follow-Up Study. International Journal of Endocrinology, 2018, 7631659. https://doi.org/10.1155/2018/7631659
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2023 วารสารสุขภาพกับการจัดการสุขภาพ
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
