การพัฒนาแผนเรียนการสอนแบบโครงงาน เป็นฐานในรายวิชา 901033 วิถีชีวิตกับวัฒนธรรม
คำสำคัญ:
แผนการเรียนการสอนแบบโครงงานเป็นฐาน, รายวิชาวิถีชีวิตกับวัฒนธรรมบทคัดย่อ
การวิจัยปฏิบัติการในชั้นเรียน ครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนาแผนการเรียนการสอนแบบโครงงานเป็นฐานในรายวิชาวิถีชีวิตกับวัฒนธรรม 2) เปรียบเทียบความรู้เกี่ยวกับวิถีชีวิตกับวัฒนธรรมก่อนและหลังการเข้าร่วมกิจกรรมการเรียนการสอนแบบโครงงานเป็นฐานในรายวิชาดังกล่าว และ 3) ศึกษาผลการเรียนรู้ตามกรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาตามการรับรู้ของนักศึกษา ประชากรเป็นนักศึกษาวิทยาลัยเซนต์หลุยส์ คณะพยาบาลศาสตร์ จำนวน 129 คน และคณะจิตวิทยา จำนวน 12 คน รวม 141 คน ที่ลงทะเบียนเรียนวิชานี้ในภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2562 เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แผนการเรียนการสอนแบบโครงงานเป็นฐานรายวิชาวิถีชีวิตกับวัฒนธรรม แบบวัดความรู้และแบบสอบถามผลการเรียนรู้ตามกรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาตามการรับรู้ของนักศึกษา สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าที ที่ระดับความมีนัยสำคัญ .05
ผลการวิจัยปรากฏว่า 1) แผนการเรียนการสอนแบบโครงงานเป็นฐานในรายวิชา 901033 วิถีชีวิตและวัฒนธรรมที่พัฒนาขึ้นนี้มีค่าดัชนีความสอดคล้องอยู่ในระหว่าง 0.67-1.00 ซึ่งหมายความว่าเป็นแผนการเรียนสอนที่คุณภาพเพียงพอที่สามารถนำไปปรับใช้ได้ 2) คะแนนเฉลี่ยหลังการเข้าร่วมกิจกรรมการเรียนการสอนเกี่ยวกับรายวิชาวิถีชีวิตกับวัฒนธรรมแบบโครงงานเป็นฐานสูงกว่าคะแนนเฉลี่ยก่อนการเข้าร่วมกิจกรรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ 3) ผลการเรียนรู้ตามกรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาตามการรับรู้ของนักศึกษาในภาพรวมอยู่ในระดับมาก
เอกสารอ้างอิง
นุรไอนี ดือรามะ. (2559). ผลของการจัดการเรียนรู้แบบโครงงานร่วมกับภูมิปัญญาท้องถิ่นที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ ทักษะกระบวนการทางวิทยาศาสตร์และความพึงพอใจต่อการจัดการเรียนรู้ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, สงขลา.
เพียงฤทัย พุฒิคุณเกษม. (2557). การพัฒนาสัมฤทธิผลทางการเรียนในรายวิชา ส33265 โครงงานประวัติศาสตร์ โรงเรียนสาธิตแห่งมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ศูนย์วิจัยและพัฒนาการศึกษา ด้วยวิธีการทางประวัติศาสตร์. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal ฉบับมนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 7(2), 651 – 661
เยาวเรศ ภักดีจิตร. (2557). Active Learning กับการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. เอกสารประกอบการเสวนาทางวิชาการ วันส่งเสริมวิชาการสู่คุณภาพการเรียนการสอน. สืบค้นจาก http://apr.nsru.ac.th/Act_learn/myfile/27022015155130_article.docx
ศิริพร ศรีจันทะ. (2560). การจัดการเรียนรู้โดยใช้โครงการเป็นฐานเพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ในวิชาการจัดการเรียนรู้วิชาคณิตศาสตร์ 1 ของนักศึกษาสาขาวิชาคณิตศาสตร์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 6(1), 127-139.
สันติ หุตะมาน และพูลศักดิ์ โกษียาภรณ์. (2558). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ตามแนวคอนสตรัคติวิสต์โดยใช้โครงงานเป็นฐานร่วมกับระบบพี่เลี้ยง สำหรับวิชาระบบควบคุมแบบคลาสสิก. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 17(2), 108 – 122.
สำนักมาตรฐานและคุณภาพอุดมศึกษา. (ม.ป.ป.). กรอบแนวคิดหมวดวิชาศึกษาทั่วไปที่สอดคล้องตามกรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2552. สืบค้นจาก http://www.bhes.mua.go.th/bhes4/WebHigherEdiucation/index/
อัชฌา ชื่นบุญ, พิศุลี สร้อยโมรี, ทรงวุฒิ บุริมจิตต์, ภาวดี รามสิทธิ์, ชุติมา แสงดารารัตน์, วฤณดา กาญจนทรางกูร, และนฤมล ช่องชนิล. (2563). การศึกษาคุณภาพการจัดการเรียนการสอนในหมวดวิชาศึกษาทั่วไปของหลักสูตรปริญญาตรีวิทยาลัยเซนต์หลุยส์. วารสารวิจัยและพัฒนาหลักสูตร, 10(1), 110-124.
Best, J.W. (1981). Research in education (4thed). New Jersey: Prentice Hall.
Vasiliene-Vasiliauskiene V, Butviliene J, Butvilas T. (2016). Project-based learning: the complexity and challenges in higher education institutions. COMPUTER MODELLING & NEW TECHNOLOGIES, 20(2), 7-10.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 วารสารสุขภาพกับการจัดการสุขภาพ
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
