ความสัมพันธ์ระหว่างลักษณะส่วนบุคคล และปัจจัยคัดสรรกับพฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเองแบบองค์รวมของนักศึกษาชั้นปีที่ 4 วิทยาลัยเซนต์หลุยส์
คำสำคัญ:
ลักษณะส่วนบุคคล, ปัจจัยคัดสรร, พฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเองแบบองค์รวม, นักศึกษาชั้นปีที่ 4บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงพรรณนาแบบวิเคราะห์ความสัมพันธ์ เพื่อศึกษาลักษณะส่วนบุคคลและปัจจัยคัดสรรกับพฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเองแบบองค์รวมของนักศึกษาชั้นปีที่ 4 วิทยาลัยเซนต์หลุยส์ กลุ่มตัวอย่าง คือ นักศึกษาชั้นปีที่ 4 คณะพยาบาลศาสตร์ คณะกายภาพบำบัด และคณะจิตวิทยา วิทยาลัยเซนต์หลุยส์ ภาคต้น ปีการศึกษา 2562 เลือกกลุ่มตัวอย่างโดยวิธีโควต้าและสุ่มอย่างง่าย จำนวน 127 คน เครื่องมือวิจัยเป็นแบบสอบถามประกอบด้วยข้อมูลส่วนบุคคล เจตคติต่อการดูแลสุขภาพ อิทธิพลระหว่างบุคคล พฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเองแบบองค์รวม มีค่าดัชนีความตรงได้เท่ากับ 0.77 และค่าความเที่ยงได้เท่ากับ 0.83 วิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติไคสแควร์ และสัมประสิทธิ์ของเพียร์สัน ผลการวิจัยพบว่า นักศึกษาชั้นปีที่ 4 คณะพยาบาลศาสตร์ คณะกายภาพบำบัดและคณะจิตวิทยา มีคะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเองแบบองค์รวมโดยรวมทั้ง 3 คณะอยู่ในระดับปานกลาง ค่าเฉลี่ยเท่ากับ 2.74 (SD =.29) คณะพยาบาลศาสตร์ คณะจิตวิทยา และคณะกายภาพบำบัดมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 2.74, 2.78 และ 2.72 ตามลำดับ ปัจจัยคัดสรร ได้แก่ เจตคติต่อการดูแลสุขภาพ อิทธิพลระหว่างบุคคลมีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเองแบบองค์รวม ทางบวกระดับน้อยและปานกลาง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 (r = .270 และ .469) ตามลำดับ สถานที่พักอาศัยมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 (= 68.524) ส่วนลักษณะส่วนบุคคลไม่มีความสัมพันธ์ จากผลการศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นถึงความสำคัญและความจำเป็นในการส่งเสริมพฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเองแบบองค์รวม โดยการจัดกิจกรรมที่ก่อให้เกิดเจตคติที่ดีต่อการดูแลสุขภาพและใช้สัมพันธภาพที่ดีระหว่างบุคคล
เอกสารอ้างอิง
จุมพล รามล. (2559). พฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเองแบบองค์รวมของนักศึกษามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. สืบค้นจาก http://www.dpu.ac.th/graduate/upload/content/files.
ประเวศ วะสี. (2551). สุขภาวะที่สมบูรณ์. หมอชาวบ้าน. กรุงเทพฯ.
ปราณี อ่อนศร. (2559). ความรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมการส่งเสริมสุขภาพของนักเรียนพยาบาลกองทัพบก. วารสารพยาบาลทหารบก, 17(3), 158-167.
มาลีวัล เลิศสาครศิริ และชบา คำปัญโญ. (2560). ปัจจัยที่สัมพันธ์กับพฤติกรรมการส่งเสริมสุขภาพของนักศึกษาพยาบาล วิทยาลัยเซนต์หลุยส์. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยนเรศวร, 25(3), 68-76.
วรรณวิมล เมฆวิมล. (2554). ภาวะสุขภาพและพฤติกรรมการสร้างเสริมสุขภาพของบุคคลากรในมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา. สืบค้นจาก http://ssruir.ssru.ac.th/handle/ssruir/523.
สมคิด สวนศรี, ปราจิต ทิพย์โอสถ และพนิดา ตันสิน. (2560). พฤติกรรมสุขภาพของนักศึกษามหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี. วารสารศิลปศาสตร์ มทร.ธัญบุรี, 1(2), 1-33.
สราวุฒิ พงษ์พิพัฒน์, ภัทร ยันตรกร และธัชกร พุกกะมาน. (2560). พฤติกรรมสุขภาพของนักศึกษามหาวิทยาลัยเชียงใหม่. CMU Journal of Education, 1(1), 34-45.
สายสวาท เผ่าพงษ์, อุไรรักษ์ คัมภิรานนท์, สิริเพ็ญโสภา และจันทร สถาพร. (2011). พฤติกรรมสุขภาพของนักศึกษาพยาบาล วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี นครราชสีมา. The Journal of Boromarajonani College of Nursing, Nakhonratchasima, 17(1), 81-91.
อัฎฮียะห์ อัฮมัดมูซา. (2561). ความเครียด และการจัดการความเครียดของนักศึกษาหลักสูตรสาธารณสุขศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาทันตสาธารณสุข วิทยาลัยการสาธารณสุขสิรินธร จังหวัดยะลา (ออนไลน์). สืบค้นจาก http://administer.pi.ac.th/uploads/eresearcher/upload_doc/2018/project/1536115111926141009155.doc.
Fatimah Al‐Kandari& Victoria L Vidal. (2017). Correlation of the health-promoting lifestyle, enrollment level, and academic performance of College of Nursing students in Kuwait. Nursing and Health Sciences, 9(2), 9-112.
Hadaye, R., Pathak, B., & Lavangare, S. (2019). Nutritional status of the student nurses of a tertiary health-care center - A mixed-method study. Journal of family medicine and primary care, 8(3), 1028–1034.
Pender, N. J., Murdaugh, C. L. & Parsons, M. A. (2011). Health promotion in nursing practice. 6th ed. New Jersey: Pearson.
Yamane, T. (1973). Statistic Introductory Analysis.Harper International Edition, Tokyo, Japan.
