ผลของโปรแกรมการส่งเสริมสุขภาพอนามัยต่อภาวะสุขภาพจิต ในนักบวชหญิงผู้สูงอายุ
คำสำคัญ:
นักบวชหญิงผู้สูงอายุ, สุขภาพอนามัย, สุขภาพจิตบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการส่งเสริมสุขภาพอนามัยในนักบวชหญิงผู้สูงอายุ โดย จัดให้ได้รับความรู้ความเข้าใจในการได้ดูแลตนเองและการให้การปรึกษา เป็นการวิจัยแบบกึ่งทดลองแบบกลุ่มเดียว วัดสองครั้ง จำนวนประชากรเป็นนักบวชผู้สูงอายุ จำนวน 30 คน อายุ 60 ปีขึ้นไป เครื่องมือที่ใช้ในการทดลองคือ โปรมแกรมการส่งเสริมสุขภาพอนามัย โดยการให้ความรู้ความเข้าใจในการดูแลตนเอง และการให้การปรึกษากับนักบวช หญิงผู้สูงอายุ สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตราฐาน และ Paired t – test เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมคือ แบบประเมินภาวะสุขภาพจิต (Thai Mental Health Indicator TMHI -15: ฉบับใหม่) ได้ค่าความเชื่อมั่นโดยใช้ค่าสัมประสิทธิ์อัลฟาของครอนบาคเท่ากับ 0.93
ผลการวิจัยพบว่า หลังการเข้าโปรแกรมการส่งเสริมสุขภาพอนามัย นักบวชหญิงผู้สูงอายุ มีคะแนนจากแบบ ประเมินภาวะสุขภาพจิต สูงกว่าก่อนการเข้าโปรแกรมการส่งเสริมสุขภาพอนามัยอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05
เอกสารอ้างอิง
เกรียงศักดิ์ ซื่อเลื่อม, สมชาย วิริภิรมย์กูล, ปราณี สุทธิสุคนธ์ และ จำรูญ มีขนอน (2554). บทความ ฟื้นวิชา “คุณภาพชีวิตที่ดีของผู้สูงอายุไทย”. วารสารควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข, 37 (3),น. 222-228.
ฉัตรฤดี ภาระญาติ. (2559). ปัจจัยทำนายพลังสุขภาพจิต ของผู้สูงอายุ.วารสารคณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 24(2) น.97-106.
นริสา วงศ์พนารักษ์ และคณะ. (2556). ภาวะสุขภาพจิต ความหวัง และพฤติกรรมการดุแลตนเองด้าน สุขภาพจิตของผู้สูงอายุในเขตเทศบาลเมือง มหาสารคาม. วารสารวิจัยสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 6(1),น. 141-150.
นริสา วงศ์พนารักษ์ และ สายสมร เฉลยกิตติ. (2557). ภาวะซึมเศร้า : ปัญหาสุขภาพจิตสำคัญในผู้สูงอายุ. วารสารพยาบาลทหารบก, 15(3), น.24-31.
ปุญญพัฒน์ ไชยเมล์ และคณะ. (2555). คุณภาพชีวิตและ ความสามารถในการทำกิจวัตรประจำวันของผู้สูง อายุ ตำบลแหลมโตนด อำเภอควนขนุน จังหวัด พัทลุง. วารสารสาธารณสุขศาสตร์, 42(1),น. 55-65.
วลัยพร นันท์ศุภวัฒน์ และคณะ. (2552). สุขภาพจิตของ ผู้สูงอายุ. วารสารสมาคมพยาบาลภาคตะวันออก เฉียงเหนือ, 27(1), น.27-32.
วริศรา ใจเปี่ยม, ผ่องพรรณ เกิดพิทักษ์, ประสาร มาลากุล ณ อยุธยา. (2558). รูปแบบการให้การ ปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการ เพื่อเสริมสร้างการเป็น ผู้สูงอายุที่ประสบความสำเร็จ ในเขตกรุงเทพ มหานครและปริมณฑล. วารสารพยาบาลทหารบก, 16 (1), น.51-61.
วิทมา ธรรมเจริญ. (2555). อิทธิพลของปัจจัยภายนอก และปัจจัยภายในที่มีต่อความสุขของผู้สูงอายุ. (วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขา สถิติประยุกต์ ) กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
ศศิกาญจน์ สกุลปัญญาวัฒน์. (2557). ศึกษาพฤติกรรม ส่งเสริมสุขภาพของผ้สู ูงอายุชาวมุสลิม กรณีศึกษา อ.องครักษ์ ตำบลองครักษ์ จ.นครนายก. วารสารพยาบาลทหารบก, 15(3), น.353-360.
สรร กลิ่นวิชิต, เวธกา กลิ่นวิชิต, พวงทอง อินใจ และ พลอยพันธุ์ กลิ่นวิชิต. (2558). การประเมินภาวะ สุขภาพจิตของผู้สูงอายุ ที่เป็นโรคเรื้อรังในชุมชน เทศบาลเมืองแสนสุข จังหวัดชลบุรี. บูรพาเวชสาร, 2(1),น. 21-33.
สุธรรม นันทมงคลชัย. (2553). ผู้สูงอายุไทย: สถานการณ์ สุขภาพและการพัฒนาความสุข. วารสาร สาธารณสุขศาสตร์, 40(1), น.101-111.
สุภาวดี ไชยเดชาธร, ทัศนีย์ ทิพย์สูงเนิน และ กชกร แก้วพรหม. (2558). สุขภาพจิตของผู้สูงอายุที่ เข้าร่วมกิจกรรมเสริมสร้างแกนนำชมรมผู้สูงอายุ จังหวัดนครราชสีมา.วารสารวิทยาลัยพยาบาลบรม ราชชนนี. นครราชสีมา, 21(1), น.31-40.
