ความสัมพันธ์ระหว่างระดับฮีโมโกลบินเอวันซีของหญิงตั้งครรภ์ในไตรมาสแรกกับผลการตั้งครรภ์

บทคัดย่อ

การศึกษานี้เป็นการวิจัยเชิงวิเคราะห์แบบย้อนหลัง (Retrospective Analytical Study) มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างระดับฮีโมโกลบินเอวันซี ในไตรมาสแรกของหญิงตั้งครรภ์กับผลการตั้งครรภ์กลุ่มตัวอย่างคือ หญิงตั้งครรภ์เดี่ยว อายุ 18-45 ปี ฝากครรภ์ครั้งแรกที่โรงพยาบาลพหลพลพยุหเสนา จังหวัดกาญจนบุรีระหว่างวันที่ 1 ตุลาคม 2565 ถึง 30 กันยายน 2567 จำนวน 366 ราย เก็บข้อมูลย้อนหลังจากเวชระเบียน ประกอบด้วย ข้อมูลทั่วไปของหญิงตั้งครรภ์ ระดับฮีโมโกลบินเอวันซี ในไตรมาสแรก และผลของการตั้งครรภ์ ผลการศึกษา พบว่า ระดับฮีโมโกลบินเอวันซี ในไตรมาสแรกมีความสัมพันธ์กับความเสี่ยงของการเกิดภาวะเบาหวานขณะตั้งครรภ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 โดยการเพิ่มขึ้น 1% ของระดับฮีโมโกลบินเอวันซี จะทำให้ความเสี่ยงต่อการเกิดภาวะเบาหวานขณะตั้งครรภ์ เพิ่มขึ้น 2.6 เท่า และการเลือกเกณฑ์การตัดสินระดับฮีโมโกลบินเอวันซีที่ 5.7% ให้ประสิทธิภาพการจำแนกสูงสุด โดยมีความแม่นยำรวม อยู่ที่ 73.5% นอกจากนี้ ยังพบว่า การใช้ปัจจัยเสี่ยงด้าน อายุ ค่าดัชนีมวลกาย ประวัติโรคเบาหวานของบุคคลในครอบครัว และจำนวนครั้งของการตั้งครรภ์ร่วมกับการใช้ระดับฮีโมโกลบิน เอวันซี จะช่วยเพิ่มความสามารถการจำแนกผู้มีความเสี่ยงต่อการเกิดภาวะเบาหวานขณะตั้งครรภ์ ได้ชัดเจนขึ้น โดยมีความแม่นยำรวมอยู่ที่ 95.0%การตรวจวัดระดับฮีโมโกลบินเอวันซี ของหญิงตั้งครรภ์ในไตรมาสแรก สามารถใช้เป็นตัวบ่งชี้ความเสี่ยงต่อการเกิดภาวะเบาหวานขณะตั้งครรภ์ ผลลัพธ์ของการตั้งครรภ์ที่ไม่พึงประสงค์ได้ ซึ่งจะช่วยให้มีการเฝ้าระวังและการจัดการที่เหมาะสมเพื่อลดภาวะแทรกซ้อนที่อาจเกิดขึ้นกับหญิงตั้งครรภ์ ทารกในครรภ์ และทารกแรกเกิดได้