ความรอบรู้ด้านสุขภาพ บุคลิกภาพ และพฤติกรรมสุขภาพ ในการป้องกันโรคไวรัสโควิด-19 ของนักศึกษา มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต

ผู้แต่ง

  • จรัสศรี อินทรสมหวัง คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต
  • นฤมล พรหมภิบาล คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต

คำสำคัญ:

ความรอบรู้ด้านสุขภาพ , บุคลิกภาพ , พฤติกรรมสุขภาพการป้องกันโรคไวรัสโควิด-19 , นักศึกษามหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต

บทคัดย่อ

การวิจัยเชิงสำรวจนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับและความสัมพันธ์ระหว่างความรอบรู้ด้านสุขภาพ บุคลิกภาพ และพฤติกรรมของนักศึกษามหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิตในการป้องกันโรคไวรัสโควิด-19 ในช่วงการระบาดของไวรัสโควิด-19 กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาจำนวน 400 คนจากทุกคณะ ตั้งแต่ชั้นปีที่ 1–4 ที่ศึกษาในภาคปกติ ภาคการศึกษาที่ 1 ปีการศึกษา 2565 คัดเลือกโดยการสุ่มตัวอย่างแบบเป็นระบบ เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป แบบสอบถามความรอบรู้ด้านสุขภาพ แบบสอบถามบุคลิกภาพ และแบบสอบถามพฤติกรรมในการป้องกันโควิด-19 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการหาค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าสหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน

ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มตัวอย่างเป็นเพศหญิง ร้อยละ 61.20 มีอายุระหว่าง 15–20 ปี ร้อยละ 76.25 มีภูมิลำเนาอยู่ในกรุงเทพและปริมณฑล ร้อยละ 54.50 พักอาศัยอยู่บ้านพักนอกมหาวิทยาลัย ร้อยละ 61.80 มีความรอบรู้ด้านสุขภาพระดับมาก (Mean=3.84, S.D.=.51) มีบุคลิกภาพระดับมาก (Mean =3.70, S.D.=.57) มีพฤติกรรมสุขภาพระดับดีมาก (Mean= 3.62, S.D.=.54) ความรอบรู้ด้านสุขภาพมีความความสัมพันธ์ทางบวกกับพฤติกรรมสุขภาพ ในการป้องกันโรคไวรัส โควิด-19 อยู่ในระดับปานกลาง (r=.375) และบุคลิกภาพมีความสัมพันธ์ทางบวกกับพฤติกรรมสุขภาพ ในการป้องกันโรค ไวรัส โควิด-19 อยู่ในระดับปานกลาง (r=.387) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ

จากการวิจัยครั้งนี้สามารถนำมาใช้ในการพัฒนาอาจารย์และนักศึกษาการจัดการเรียนการสอนด้วยการพัฒนาอย่างต่อเนื่องและทันต่อสถานการณ์การเปลี่ยนแปลงของโลก เป็นแนวทางที่นักศึกษาได้รับการพัฒนาอย่างไม่หยุดนิ่ง ในการเรียนรู้ ทดลอง แก้ไข ปรับปรุง ให้การจัดการเรียนการสอนเกิดความก้าวหน้าและเกิดประโยชน์ต่อนักศึกษา

เอกสารอ้างอิง

พิชญามณฑ์ วรรณโก และอรุณรัตน์ สู่หนองบัว. ความสัมพันธ์ของวัคซีนโควิด-19 และความรุนแรงของการเจ็บป่วยโรคโควิด-19 โรงพยาบาลชัยภูมิ ปี 2564-2565. วารสารส่งเสริมสุขภาพและอนามัยสิ่งแวดล้อม. 2565;16(3):1057-69.

นันทิดา ศรีจันทร์. ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจเข้ารับวัคซีนโควิด-19 เข็มกระตุ้น ภายหลังยกเลิกภาวะฉุกเฉินโควิด 19 ของผู้ปฏิบัติงานประจำช่องทางเข้าออกประเทศ จังหวัดเชียงราย. เชียงราย: ด่านควบคุมโรคติดต่อระหว่างประเทศท่าอากาศยานแม่ฟ้าหลวง; 2567.

ชนวนทอง ธนสุกาญจน์, วัชรา ริ้วไพบูลย์, นรีมาลย์ รีละไพจิตร และณัฐนารี เอมยงค์. โครงการสำรวจความรอบรู้ด้านสุขภาพเกี่ยวกับความเข้าใจเรื่องโรคการปฏิบัติตัวและการได้รับวัคซีนโควิด-19 ของประชาชน กลุ่มผู้ป่วยโรคเบาหวาน ผู้สูงอายุและผู้พิการทางการเห็น. นนทบุรี: สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข (สวรส.); 2564.

Nutbeam D. The evolving concept of health literacy. Social Science & Medicine. 2008;67(12):2072-78.

ศรีเรือน แก้วกังวาน. จิตวิทยาบุคลิกภาพร่วมสมัยและจิตบำบัด. กรุงเทพฯ: หมอชาวบ้าน; 2558.

Tokar DM, Fischer AR, Subich LM. Personality and Vocational Behavior: A Selective Review of the Literature, 1993–1997. J Vocat Behav. 1998;53(2):115-53.

กองสุขศึกษา กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ. การเสริมสร้างและประเมินความรอบรู้ด้านสุขภาพและพฤติกรรมสุขภาพ. นนทบุรี : กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ; 2561.

McCrae RR, Costa PT. Introduction to the empirical and theoretical status of the five-factor model of personality traits. In Widiger TA, Costa PT (Eds,). Personality disorders and the five-factor model of personality. 3rd ed. (pp. 15–27). American Psychological Association; 2013.

ชุลีกาญจน์ กัลป์ยาพิเชฏฐ์. บุคลิกภาพห้าองค์ประกอบ การเสริมสร้างพลังอำนาจในงานเชิงจิตวิทยา เชาวน์อารมณ์ และความผูกพันในงานโดยมีเชาวน์อารมณ์เป็นตัวแปรกำกับ: ศึกษาบุคลากรทางการแพทย์ โรงพยาบาลของรัฐแห่งหนึ่งในจังหวัดนครปฐม. ปทุมธานี:มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์; 2560.

Yamane T. Statistics: An Introductory Analysis. 3rd ed. New York: Harper and Row; 1973.

ชินตา เตชะวิจิตรจารุ, อัจฉรา ศรีสุภรกรกุล และสุทัตตา ช้างเทศ. ความรอบรู้ด้านสุขภาพ: กุญแจสำคัญสู่พฤติกรรมสุขภาพและผลลัพธ์สุขภาพที่ดี. วารสารพยาบาลทหารบก. 2561;19(ฉบับพิเศษ):1-11.

วิมล โรมา, สายชล คล้อยเอี่ยม, วรัญญา สุขวงศ์, ฐิติวัฒน์ แก้วอําดี, อัจฉรา ตันหนึ่ง, รุ่งนภา คําผาง, และรักมณี บุตรชน. รายงานการสํารวจความรอบรู้ด้านสุขภาพของประชาชนไทยอายุ 15 ปี ขึ้นไป พ.ศ. 2562. นนทบุรี: สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข; 2562.

Pollak TA, Lennox BR, Muller S, Benroe ME. Pruss H, van Elst LT, et al. Autoimmune psychosis: an international consensus on an approach to the diagnosis and management of psychosis of suspected autoimmune origin. Lancet Psychiatry. 2020;7(1):93-108.

ฐปนัท อือตระกูล, ณัฐธิดา ร่มฟ้าไทย, ปรียานุช เชอมึกู่, จิราภรณ์ โภชกปริภัณฑ์ และดวงเดือน ศาสตรภัทร. การศึกษาความสัมพันธ์ของบุคลิกภาพแบบ 5 องค์ประกอบกับการเห็นคุณค่าในตนเองของนักศึกษากายภาพบำบัดสายสุขภาพ ชั้นปีที่ 1. วารสารวิชาการศรีปทุม ชลบุรี. 2565;19(3):59-71.

Hair JF, Black WC, Babin BJ, Anderson RE. Multivariate data analysis. Andover, Hampshire: Cengage; 2019.

รัศมี สุขนรินทร์, กฤษฎนัย ศรีใจ, จินดา ม่วงแก่น และวรัญญ์ศิชา ทรัพย์ประเสริฐ. พฤติกรรมการป้องกันโรคโควิด-19 ของนักศึกษาวิทยาลัยการสาธารณสุขสิรินธร จังหวัดพิษณุโลก. วารสารควบคุมโรค. 2565;48(3):484-92.

บุรฉัตร จันทร์แดง, เสาวลักษณ์ โกศลกิตติอัมพร และสัญญา เคณาภูมิ. ปัจจัยที่มีผลต่อการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์. 2562;19(4):235-44.

กฤตยกร แปงกลาง. พฤติกรรมการป้องกันตนเองจากโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) ของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย โรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัย ธนบุรี. นครปฐม:มหาวิทยาลัยศิลปากร; 2563.

ณัฐวิภา พร้อมพูน, กฤษิณี เหลื่อง. วรางคณา คงสวัสดิ์, กฤติญา เส็งนาและภูษณิศา มีนาเขตร. ความรอบรู้ทางสุขภาพด้านการป้องกันโรคโควิด-19 และพฤติกรรมสุขภาพแบบชีวิตวิถีใหม่ของนักศึกษาพยาบาล คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี. วารสารสุขภาพและการพยาบาล มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี. 2565;1(1):16-27.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-06-30

รูปแบบการอ้างอิง

อินทรสมหวัง จ., & พรหมภิบาล น. . (2025). ความรอบรู้ด้านสุขภาพ บุคลิกภาพ และพฤติกรรมสุขภาพ ในการป้องกันโรคไวรัสโควิด-19 ของนักศึกษา มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต. วารสารสมาคมพยาบาลแห่งประเทศไทยฯ สาขาภาคเหนือ, 31(1), 96–109. สืบค้น จาก https://he01.tci-thaijo.org/index.php/jnorthnurse/article/view/277843

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย