ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับภาวะซึมเศร้าในผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง

บทคัดย่อ

การศึกษาวิจัยเชิงพรรณนาหาความสัมพันธ์นี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาภาวะซึมเศร้าในผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังและปัจจัยที่สัมพันธ์ระหว่างการปฏิบัติกิจวัตรประจำวัน ระดับความรุนแรงของโรค ระยะเวลาการวินิจฉัยโรคและอาการหายใจลำบากกับภาวะซึมเศร้าในผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง กลุ่มตัวอย่างคือผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง ที่เข้ารับการรักษาที่คลินิกผู้ป่วยนอก โรงพยาบาลประจำอำเภอทางภาคเหนือของประเทศไทยสองแห่ง จำนวน 112 ราย คัดเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง รวบรวมข้อมูลโดย 1) แบบประเมินภาวะซึมเศร้า (CES-D) 2) แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป 3) แบบวัดอาการหายใจลำบากของกิฟท์ 4) แบบประเมินความสามารถเชิงปฏิบัติดัชนีบาร์เธลเอดีแอลและ 5) แบบวัดระดับความรุนแรงของโรค วิเคราะห์ข้อมูลภาวะซึมเศร้าและความสัมพันธ์ของปัจจัยโดยใช้สถิติเชิงพรรณนาและสถิติไคสแควร์ตามลำดับ

ผลการศึกษาพบว่า กลุ่มตัวอย่างมีภาวะซึมเศร้าร้อยละ 13.4 อาการหายใจลำบากมีความสัมพันธ์กับภาวะซึมเศร้าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (χ² = 8.288, p=.011) การปฏิบัติกิจวัตรประจำวันมีความสัมพันธ์กับภาวะซึมเศร้าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (χ² = 3.997, p=.046) ระดับความรุนแรงของโรคและระยะเวลาการวินิจฉัยโรคไม่มีความสัมพันธ์กับภาวะซึมเศร้าในผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง

 ดังนั้นพยาบาลควรเสริมสร้างแรงจูงใจในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวันให้มากขึ้นและเพิ่มประสิทธิภาพการหายใจเพื่อลดภาวะซึมเศร้าของผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังต่อไป