พฤติกรรมการดูแลแบบเอื้ออาทรของพยาบาลตามการรับรู้ของผู้รับบริการในโรงพยาบาลมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง
คำสำคัญ:
การดูแลแบบเอื้ออาทร, พฤติกรรมการดูแลแบบเอื้ออาทรของพยาบาล, การรับรู้บทคัดย่อ
การดูแลแบบเอื้ออาทรเป็นองค์ประกอบพื้นฐานที่เป็นหัวใจสำคัญและเป็นกิจกรรมที่แสดงถึงความเป็นวิชาชีพของพยาบาล การศึกษาเชิงพรรณนาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพฤติกรรมการดูแลแบบเอื้ออาทรของพยาบาลและแนวทางในการพัฒนาพฤติกรรมการดูแลแบบเอื้ออาทรของพยาบาลตามการรับรู้ของผู้รับบริการในแผนกผู้ป่วยพิเศษโรงพยาบาลมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ป่วยจำนวน 391 คน ที่เข้ารับบริการในแผนกผู้ป่วยพิเศษ เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษาเป็นแบบสอบถามพฤติกรรมการดูแลแบบเอื้ออาทรของพยาบาลที่ผู้วิจัยพัฒนาขึ้นตามกรอบแนวคิดของโรช ตรวจสอบความตรงของเนื้อหา ได้ค่าดัชนีความตรงของเนื้อหาเท่ากับ .80 และค่าเชื่อมั่นเท่ากับ .94 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงบรรยาย
ผลการศึกษาพบว่า
1. พฤติกรรมการดูแลแบบเอื้ออาทรของพยาบาลตามการรับรู้ของผู้รับบริการโดยรวมอยู่ในระดับสูง (Mean=2.66, SD=0.17) และเมื่อพิจารณารายด้านพบว่าพฤติกรรมการดูแลแบบเอื้ออาทรของพยาบาลทุกด้านมีค่าคะแนนเฉลี่ยอยู่ในระดับสูง โดยคะแนนด้านการแสดงออกอย่างเหมาะสม มีคะแนนสูงที่สุด (Mean=2.81, SD=0.35) ด้านความสามารถ/สมรรถนะมีคะแนนต่ำที่สุด (Mean=2.50,SD=0.51)
2. ความคิดเห็นของผู้รับบริการต่อการปรับปรุงพฤติกรรมการดูแลแบบเอื้ออาทรของพยาบาล ได้แก่ 1) การเพิ่มหรือเตรียมความพร้อมด้านความรู้เกี่ยวกับพฤติกรรมการดูแลแบบเอื้ออาทร 2) การพัฒนาบุคลิกภาพและความรับผิดชอบ 3) การมีมาตรฐานวิชาชีพและการดูแลแบบองค์รวม 4) การมีตัวแบบที่ดี 5) การคัดเลือกบุคลากรที่ดีและเหมาะสม และ 6) การส่งเสริมการปฏิบัติตามจรรยาบรรณวิชาชีพ
ผลการศึกษานี้สามารถใช้เป็นข้อมูลพื้นฐานให้ผู้บริหารทางการพยาบาลเพื่อใช้ในการพัฒนาพฤติกรรมการดูแลแบบเอื้ออาทรของพยาบาลเพื่อพัฒนาคุณภาพทางการพยาบาลและความพึงพอใจแก่ผู้รับบริการ
เอกสารอ้างอิง
Roach MS. Caring: The human mode of being (2nd ed.). Ottawa: CHA Press; 2002.
จินดามาศ โกศลชื่นวิจิตร. การดูแลอย่างเอื้ออาทร:หัวใจสำคัญของการบริการด้วยหัวใจความเป็นมนุษย์. วารสารวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนีกรุงเทพ 2556;29(2):134-42.
Glembocki MM, DunnKS.Buildinganorganizational cultureof caring: caring perceptions enhanced with education. J Cont Edu Nurs 2010; 41(12):565-70.
ฝ่ายการพยาบาลโรงพยาบาลมหาราชนครเชียงใหม่. นโยบายและแผนยุทธศาสตร์ในการบริหารและพัฒนางานของฝ่ายการพยาบาลโรงพยาบาลมหาราชนครเชียงใหม่: คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่; 2560.
บุญใจ ศรีสถิตย์นรากูร. ระเบียบวิธีการวิจัยทางพยาบาลศาสตร์: The Methodology in Nursing Research. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: คณะพยาบาลศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; 2547.
Best JW. Research in Education. New Jersey: Prentice Hall, Inc; 1977.
Polit DF, Beck CT. Nursing research: Principles and method. 7th ed. Philadelphia: Lippincott, William & Wilkins; 2004.
อุสาห์ชลวิทย์. พฤติกรรมการดูแลเอื้ออาทรของพยาบาลตามการรับรู้ของผู้ป่วยในหอผู้ป่วยพิเศษพิฆเนศวรสุรสังกาศ 7 โรงพยาบาลพระจอมเกล้าจังหวัดเพชรบุรี. วารสารพยาบาลทหารบก2554;12(2):84-90.
อารีญา ด่านผาทอง. พฤติกรรมการดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้ายอย่างเอื้ออาทรตามการรับรู้ของพยาบาลวิชาชีพโรงพยาบาลแพร่. วารสารกองการพยาบาล 2552;36(1):15-26.
Prompahakul C, Nilmanat K, Kongsuwan W. Nurse’ Caring Behaviors for Dying Patients in Southern Thailand. Nurse Media Journal of Nursing 2011;1(2):147-58.
Karniawati ND, Karamy E, Pradanie R,YuswantoTA. Factor affecting patient’s perception on nurse’ s creative- caring behavior. Enferm Clin 2020;30(s3):31-4.
เยาวรัตน์ มัชฌิม, บวรลักษณ์ ทองทวี. พฤติกรรมการดูแลแบบเอื้ออาทรในการดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้ายของนักศึกษาพยาบาลและพยาบาลจบใหม่ และปัจจัยที่เกี่ยวข้อง. วารสารพยาบาลสงขลานครินทร์ 2563;39(2):73-86.
ศศิวิมล ปานุราช. ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการดูแลแบบเอื้ออาทรของพยาบาลในการดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย [วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต]. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์; 2560.
เตชทัต อัครธนารักษ์ วราภรณ์คงสุวรรณ และเยาวรัตน์ มัชฌิม. ความสัมพันธ์ระหว่างการเตรียมความพร้อมกับพฤติกรรมการดูแลแบบเอื้ออาทรแก่ผู้ป่วยระยะสุดท้ายของพยาบาลจบใหม่. วารสารพยาบาลสาธารณสุข 2560;31(1):160-74.
วันเพ็ญ บุญประเสริฐและอารีชีวเกษมสุข. การพัฒนารูปแบบการบริการพยาบาลอย่างเอื้ออาทรของพยาบาลวิชาชีพแผนกผู้ป่วยในอายุรกรรมโรงพยาบาลเชียงคำ.วารสารมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช [อินเตอร์เน็ต]. 2555 [เข้าถึงเมื่อ 30 มี.ค. 2564].เข้าถึงได้จาก:https://doi.nrct.go.th//ListDoi/listDetail?Resolve_DOI=10.14457/STOU.the.2012.52
ภัทราวดีบุตรคุณ, ทิพา ต่อสกุลแก้ว, วีนัส ลีฬหกุล. ผลของโปรแกรมการดูแลแบบเอื้ออาทรต่อความวิตกกังวลและการรับรู้พฤติกรรมการดูแลแบบเอื้ออาทรจากพยาบาลในผู้ป่วยที่ได้รับการผ่าตัดกระดูกสันหลังระดับเอว. วารสารโรงพยาบาลเจริญกรุงประชารักษ์ 2562;15(2):1-13.
นภาทิพย์ตั้งตรีจักร, ปาริชาติเมืองขวา. พฤติกรรมความเอื้ออาทรของอาจารย์พยาบาลในการเรียนการสอนภาคปฏิบัติตามการรับรู้ของอาจารย์และนักศึกษาพยาบาล วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี นครพนม. วารสารมนุษย์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยมหาสารคาม 2555;31(3):60-75.
นรากูล พัดทอง. สัมพันธภาพเชิงช่วยเหลืออย่างเอื้ออาทรของอาจารย์นิเทศตามการรับรู้ของนักศึกษาพยาบาลและพฤติกรรมการดูแลอย่างเอื้ออาทรของนักศึกษาพยาบาลตามการรับรู้ของผู้รับบริการขณะฝึกปฏิบัติการพยาบาล. วารสารวิจัยทางวิทยาศาสตร์สุขภาพ 2558;9(2):59-63.
ทัศนีย์ทิพย์สูงเนิน, วัลภา สบายยิ่ง, นิรนาท แสนสา และจินดามาศ โกศลชื่นวิจิตร. โมเดลเชิงสาเหตุของพฤติกรรมการดูแลอย่างเอื้ออาทรของนักศึกษาพยาบาลวิทยาลัยพยาบาลสังกัดสถาบันพระบรมราชชนก. วารสารเครือข่ายวิทยาลัยพยาบาลและการสาธรณสุขภาคใต้ 2563;7(1):16-30.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของสมาคมพยาบาลแห่งประเทศไทยฯ สาขาภาคเหนือ
เนื้อหาและข้อคิดเห็นใดๆ ที่ตีพิมพ์ในวารสารสมาคมพยาบาลฯ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนเท่านั้น ผู้เขียนบทความต้องศึกษารายละเอียดหลักเกณฑ์การจัดทำต้นฉบับตามที่วารสารกำหนด และเนื้อหาส่วนภาษาอังกฤษต้องได้รับการตรวจสอบจากเจ้าของภาษามาแล้ว
