The Factors Analysis of Bullying Scale for Students in Secondary School

Authors

  • Rungnapa Sootinan-ophat Boromarajonani College of Nursing NakhonLampang
  • Sriprapai Inchaithep Boromarajonani College of Nursing NakhonLampang
  • Wasana Mangkhang Boromarajonani College of Nursing NakhonLampang

Keywords:

Bullying scale, Secondary school

Abstract

This descriptive research aimed to develop and examine the construct validity of the Bullying Scale for Students in Secondary school. A sample of 370 secondary school students were recruited using multistage random sampling. The Bullying Scale for Students in Secondary school was divided into verbal and physical bullying. The content validity index was .92 and the Cronbach’s alpha coeficient was .91. The construct validity was analyzed using exploratory factor analysis, Orthogonal rotation. The results revealed that there were eighteen items for a verbal form of bullying with factor loading between 0.38-0.72, and was explained 57.47 percent of variance. There were four subscales; 1) four items of threaten speech with 35.23 percent of variance; 2) six items of sarcastic speech with 9.34% of the variance; 3) four items of profanity speech with 7.28% of the variance, and 4) four items of contemptuous speech with 5.60 percent of the variance. There were twenty-one items of the physical form of bullying with factor loading between 0.46-0.69 with 53.84 percent of the variance. There were four subscales including ; 1) seven items of invasion of privacy with 37.04 percent of the variance; 2) five items of annoyance with 6.81 percent of the variance; 3) five items of loss of self-identity with 5.10 percent of the variance, and 4) four items of terror with 4.89 percent of variance.

These results can be used by educational personnel or health department to determine the bullying issue among secondary school students in order to help and prevent violence in secondary school.

References

กรอบบุญ ภาวะกุลและปราโมทย์ สุคนิชย์. การศึกษาพฤติกรรมรังแกข่มขู่กับระดับความรู้สึกมีคุณค่า ในตน เองในโรงเรียนมัธยมศึกษาแห่งหนึ่งกรุงเทพมหานคร. วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย. 2554; 56: 35-4.

เกษตรชัย และหีม. พฤติกรรมการรังแกกันของนักเรียน. วิทยาสารเกษตรศาสตร์ สาขาสังคมศาสตร์. 2554;32:158–66.

เกษตรชัย และหีม และ อุทิศ สังขรัตน์. การพัฒนาแบบคัดกรองพฤติกรรมเสี่ยงต่อการรังแกผู้อื่นของ นักเรียนโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลามในจังหวัดสงขลา. สงขลา: มหาวิทยาลัยสงขลา นครินทร์; 2554.

เกษตรชัย และหีม. สภาพปัญหาการคัดกรองและป้องกันพฤติกรรมเสี่ยงต่อการรังแกผู้อื่นของนักเรียน โรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลามในจังหวัดยะลา. วารสารปาริชาติ. 2560; 30: 169-92.

กัลยกร คูณเจริญ และ ประไพพรรณ ภูมิวุฒิสาร. ความสัมพันธ์ระหว่างการทำหน้าที่ของครอบครัว ความร่วมรู้สึกและ บรรทัดฐานของกลุ่มเพื่อนกับพฤติกรรมการข่มเหงรังแกผู้อื่นในนักเรียนชั้นประถม ศึกษาปีที่ 4-6. วารสารสมาคมส่งเสริมการวิจัย. 2554; 3: 7-19

ชุตินาถ ศักรินทร์กุล และ อลิสา วัชรสินธุ. ความชุกของการข่มเหงรังแกและปัจจัย ด้านจิตสังคมที่เกี่ยว ข้องในเด็กมัธยมต้น เขตอำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่. วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย. 2557; 59: 221-30.

ธิดารัตน์ ปุรณะชัยศีรี, สิรินัดดา ปัญญาภาส และ ฐิตวี แก้วพรสวรรค์. กลยุทธ์ในการ แก้ปัญหาการ ถูกรังแกของเด็กนักเรียน ระดับชั้นประถมศึกษาตอนปลาย. วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย. 2558; 60(4): 275-86.

นันทกฤต โรตมนันทกฤต. พฤติกรรมการสื่อสารข้ามวัฒนธรรมกับการข่มเหงรังแกในสถานศึกษา.ปริญญา นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานิเทศศาสตร์ คณะนิเทศศาสตร์: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; 2556.

พัชราภรณ์ ศรีสวัสดิ์ วิไลลักษณ์ ลังกา กัมปะนาท บริบูรณ์ และครรชิต แสนอุบล. การพัฒนารูปแบบ การป้องกันการข่มเหงรังแกในโรงเรียน. Veridian E-Journal, Silpakorn University. 2561; 11(1): 1906–3431

ศุภรดา ชุมพาลี และ ทัศนา ทวีคูณ. พฤติกรรมรังแกกันของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น ของ จังหวัดหนึ่งในภาคกลาง ประเทศไทย. วารสารการพยาบาลจิตเวชและสุขภาพจิต, 2562; 33(3): 128-48

ศุภรัตน์ เอกอัศวิน และ จอมสุรางค์ โพธิสัตย์. ความชุกของประสบการณ์รังแกและโรคร่วมจิตเวชใน นักเรียนไทย. วารสารสุขภาพจิตแห่งประเทศไทย. 2560; 25(2): 69-106.

สกล วรเจริญศรี. การข่มเหงรังแก. สารานุกรมศึกษา(Encyclopedia of Education) คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนคินทร์วิโรฒ. 2559; 51: 13–20.

สมบัติ ตาปัญญา. รายงานการสำรวจปัญหาการรังแกกันของนักเรียน. เชียงใหม่: คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่; 2549.

Langan Pual. Bullying in Schools: What you need to know. New Jersey: Townsend Press Inc.; 2011.

Strout, T.D., Vessey, J.A., Difazio, R.L., Ludlow, L.H. The Child Adolescent Bullying Scale (CABS): Psychometric evaluation of a new measure. Research in Nursing and Health. 2018; 41: 1-13.

Downloads

Published

2020-06-30

How to Cite

Sootinan-ophat, R., Inchaithep, S., & Mangkhang, W. (2020). The Factors Analysis of Bullying Scale for Students in Secondary School. Journal of Nurses Association of Thailand Northern Office, 26(1), 13–26. Retrieved from https://he01.tci-thaijo.org/index.php/jnorthnurse/article/view/223457

Issue

Section

Research Articles