การซักประวัติอย่างไรให้มีประสิทธิภาพ: กรณีศึกษาระบบนรีเวช
คำสำคัญ:
การซักประวัติ, กรณีศึกษา, ผู้ป่วยนรีเวชบทคัดย่อ
การซักประวัติเป็นจุดเริ่มต้นของการประเมินสภาพผู้ป่วยที่มารับบริการที่โรงพยาบาล เป็นการพูดคุยหรือซักถามข้อมูลการเจ็บป่วยโดย แพทย์ พยาบาล หรือเจ้าหน้าที่สาธารณสุขกับผู้ป่วยหรือญาติ บทความนี้จะกล่าวถึงแนวทางการซักประวัติผู้ป่วยนรีเวช ซึ่งประกอบด้วยอาการสำคัญ อาการเจ็บป่วย ในปัจจุบัน ประวัติการเจ็บป่วยในอดีตซึ่งเหมือนกับการซักประวัติผู้ป่วยโดยทั่วไป อย่างไรก็ตาม การซักประวัติผู้ป่วยนรีเวชจะมีความแตกต่างจากผู้ป่วยกลุ่มอื่น เช่น ประวัติการคุมกำเนิด ประวัติการมี เพศสัมพันธ์ ประวัติการมีประจำเดือน ซึ่งเป็นข้อมูลที่สำคัญในการวินิจฉัยโรค หลักการสำคัญในการซักประวัติผู้ป่วยนรีเวชประกอบด้วย สถานที่ต้องมิดชิด มีความเป็นส่วนตัว การใช้คำถามปลายเปิด กิริยาท่าทางของพยาบาลที่ปฏิบัติต่อผู้ป่วยด้วยความสุภาพ เป็นมิตรและให้เกียรติผู้ป่วย เพื่อเปิดโอกาสให้ผู้ป่วยบอกอาการต่างๆที่เกิดขึ้นโดยละเอียด บทความนี้จะนำเสนอตัวอย่างการวิเคราะห์กรณีศึกษา การซักประวัติผู้ป่วยนรีเวช เพื่อช่วยให้นักศึกษาพยาบาลสามารถวิเคราะห์และเปรียบเทียบข้อมูลใน การวินิจฉัยโรคที่ได้จากการซักประวัติได้
เอกสารอ้างอิง
2. ทรงฤทธิ์ ทองมีขวัญ. เทคนิคการซักประวัติเพื่อการรักษาพยาบาลโรคเบื้องต้น. สงขลา: มงคลการพิมพ์. 2556.
3. รักชนก คชไกร. การซักประวัติ การวินิจฉัยแยกโรค และประเด็นจริยธรรม. ใน: รักชนก คชไกร และ เวหา เกษมสุข, บรรณาธิการ. การประเมินภาวะสุขภาพสำหรับพยาบาล. กรุงเทพฯ: เอ็นพีเพรส; 2559. 42-66.
4. พรรณวิไล ตั้งกุลพานิชย์. หลักการซักประวัติและตรวจร่างกายในภาวะฉุกเฉิน. กรุงเทพฯ: ปัญญมิตร การพิมพ์, 2559. 183-186.
5. สันต์ หัตถีรัตน์. ตำราซักประวัติและตรวจร่างกาย. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์หมอชาวบ้าน; 2552.
6. ทรงฤทธิ์ ทองมีขวัญ, สกุนตลา แซ่เตียว และวรวรรณ จันทวรเมือง. Implementing the Objective Structured Clinical Examination (OSCE) to evaluate clinical skills in basic medical treatment of nursing students. Journal of Nursing Siam University. 2015;16(3):18-27.
7. ทรงฤทธิ์ ทองมีขวัญ, สกุนตลา แซ่เตียว และอภิสิทธิ์ เชื้อคำเพ็ง. การรับรู้ของนักศึกษาและอาจารย์พี่เลี้ยงต่อทักษะทางคลินิกด้านการรักษาโรคเบื้องต้นของนักศึกษาพยาบาล วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี สงขลา. Nursing Journal of the Ministry of Public Health. 2017;27 (พิเศษ):131-143.
8. ฐปนวงศ์ มิตรสูงเนิน, ปริวัฒน์ ภู่เงิน และแพรว โคตรรุจิน. Pitfall Management in Emergency Room. Srinagarind Med Journal. 2013; 28. 74-79.
9. ยุทธพงศ์ วีระวัฒนตระกูล, ประนอม บุพศิริ, ศรีนารี แก้วฤดี, โฉมพิลาศ จงสมชัย และเจน โสธรวิทย์. สูติ-นรีเวช ในเวชปฏิบัติทั่วไป. ขอนแก่น: ขอนแก่นการพิมพ์; 2558.
10. Hasley S. A comparison of computer-based and personal interviews for the gynecologic history update. Obstetrics & Gynecology. 1995; 85(4): 494-498.
11. Bachman JW. The patient-computer interview: a neglected tool that can aid the clinician. Mayo Clinic Proceedings. 2003;78(1): 67-78.
12. American College of Obstetricians and Gynecologists. Committee Opinion No.492: Effective Patient-Physician Communication. Obstetrics & Gynecology. 2011;17(5): 1254-1257.
13. Smith, RC. Patient-Centered Interviewing: An Evidence-Based method, Lippincott Williams and Willkins, Philadelphia, 2002.
14. ปรวรรณ วิทย์วรานุกูล และ บัวหลวง สำแดงฤทธิ์. ปัจจัยที่สัมพันธ์กับคุณภาพการบริการพยาบาลในหน่วยตรวจผู้ป่วยนอกนรีเวช โรงพยาบาลสังกัดมหาวิทยาลัย. วารสารการพยาบาลและการดูแล สุขภาพ. 2558;33(3): 91-100.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของสมาคมพยาบาลแห่งประเทศไทยฯ สาขาภาคเหนือ
เนื้อหาและข้อคิดเห็นใดๆ ที่ตีพิมพ์ในวารสารสมาคมพยาบาลฯ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนเท่านั้น ผู้เขียนบทความต้องศึกษารายละเอียดหลักเกณฑ์การจัดทำต้นฉบับตามที่วารสารกำหนด และเนื้อหาส่วนภาษาอังกฤษต้องได้รับการตรวจสอบจากเจ้าของภาษามาแล้ว
