ฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระและพฤกษเคมีของส่วนเหลือทิ้งทางการเกษตรจากกัญชา

บทคัดย่อ

ความเครียดออกซิเดชันเป็นสาเหตุของการนำไปสู่สภาวะของการเกิดโรคต่างๆ เช่น โรคมะเร็ง โรคอัลไซเมอร์ การอักเสบของระบบประสาท และโรคระบบประสาทเสื่อม ซึ่งพืชมีสารต้านอนุมูลอิสระมีความสามารถในการยับยั้งความเครียดออกซิเดชันได้ ดังนั้นการศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์องค์ประกอบทางเคมีและประเมินฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระของส่วนเหลือทิ้งจากกัญชาสายพันธุ์ Peanut Butter Breath โดยทำการศึกษาในส่วนต่างๆ ของพืช ได้แก่ ใบ กิ่ง ราก และลำต้น ผลการวิจัยพบว่าใบกัญชาให้ผลผลิตสารสกัดสูงสุดที่ร้อยละ 6.37 และมีฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระสูงที่สุดเมื่อทดสอบด้วยวิธี DPPH และ ABTS โดยมีค่า IC50 เท่ากับ 149.81 µg/mL และ 39.06 µg/mL ตามลำดับ นอกจากนี้ใบกัญชายังมีปริมาณสารประกอบฟีนอลิกรวม และฟลาโวนอยด์รวม สูงสุด โดยมีค่า 83.44 mg GAE/g extract และ 75.79 mg QE/g extract ตามลำดับ การวิเคราะห์องค์ประกอบทางเคมีด้วยเทคนิคแก๊สโครมาโทกราฟี แมสสเปกโตรมิทรี แสดงให้เห็นความหลากหลายของสารประกอบในแต่ละส่วนของพืช โดยพบ tetrahydrocannabinol (THC) และ cannabinol (CBN) ในปริมาณสูงในใบ ในขณะที่รากมีสารไตรเทอร์พีนและสเตอรอล เช่น friedelan-3-one และ friedelanol ในปริมาณสูง ผลการศึกษานี้ชี้ให้เห็นถึงศักยภาพของส่วนเหลือทิ้งจากกัญชา โดยเฉพาะใบ ในการนำไปพัฒนาเป็นผลิตภัณฑ์ที่มีฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระ ซึ่งอาจมีประโยชน์ในอุตสาหกรรมยา เครื่องสำอาง และอาหารเสริม นอกจากนี้ การใช้ประโยชน์จากส่วนเหลือทิ้งของกัญชายังสอดคล้องกับแนวคิดเศรษฐกิจหมุนเวียน ช่วยเพิ่มมูลค่าให้กับผลผลิตและลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม อย่างไรก็ตาม การศึกษาเพิ่มเติมเกี่ยวกับความปลอดภัยและประสิทธิภาพของสารสกัดจากส่วนต่างๆ ของกัญชาในการใช้งานจริงยังมีความจำเป็น เพื่อนำไปสู่การพัฒนาผลิตภัณฑ์ที่มีคุณภาพและปลอดภัยสำหรับผู้บริโภค