ผลการใช้กระบวนการพยาบาลเพื่อป้องกันภาวะไตวายเฉียบพลันจากภาวะช็อก ในผู้ป่วยวิกฤตจากอุบัติเหตุ

บทคัดย่อ

บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลการใช้แนวปฏิบัติการพยาบาลทางคลินิกเพื่อป้องกันภาวะไตบาดเจ็บเฉียบพลันในผู้ป่วยอุบัติเหตุวิกฤตที่มีภาวะช็อก ดำเนินการแบบวิจัยและพัฒนา 3 ระยะ คือ ระยะเตรียมการพัฒนาเป็นการศึกษาปัญหาการเกิดภาวะไตบาดเจ็บเฉียบพลัน ระยะการพัฒนาเป็นการพัฒนา แนวปฏิบัติฯ อิงแนวคิดการพัฒนาแนวปฏิบัติของสภาวิจัยด้านการแพทย์และสาธารณสุขแห่งชาติออสเตรเลีย ค.ศ. 1999 และระยะการประเมินผลซึ่งมี 2 ขั้นตอนคือ 1) ประเมินประสิทธิภาพแนวปฏิบัติฯ ที่นำไปใช้กับ ผู้ป่วยอุบัติเหตุวิกฤตที่มีภาวะช็อก 20 ราย 2) ประเมินผลลัพธ์การนำไปใช้จาก 3 ส่วน คือ 1) ความสามารถของพยาบาลที่นำแนวปฏิบัติฯ ไปใช้กำหนดข้อวินิจฉัยการพยาบาลได้ถูกต้องครอบคลุม 2) การใช้แบบประเมินความเสี่ยงการเกิดภาวะไตบาดเจ็บเฉียบพลันในผู้ป่วยอุบัติเหตุวิกฤตที่มีภาวะช็อก 3) เปรียบเทียบอัตราการเกิดภาวะไตบาดเจ็บเฉียบพลันก่อนและหลังการใช้แนวปฏิบัติฯ แบบไม่มีกลุ่มควบคุม กลุ่มตัวอย่างคือผู้ป่วยอุบัติเหตุวิกฤตที่มีภาวะช็อกที่เข้ารับการรักษาใน ICU Trauma ระหว่างเดือนกรกฎาคม - ธันวาคม 2562 ผลการวิจัย พบว่าผู้ป่วยอุบัติเหตุวิกฤตที่มีภาวะช็อก 78 ราย มีอัตราการเกิดภาวะไตบาดเจ็บเฉียบพลันร้อยละ 26.9 ผลการ ประเมินคุณค่าความน่าเชื่อถือของแนวปฏิบัติฯ โดยใช้แบบประเมินคุณค่าทางคลินิกของ AGREE ค.ศ. 2001 คือ ความชัดเจนของวัตถุประสงค์การนำแนวปฏิบัติไปใช้ ( =2.40, SD=0.52) ผู้มีส่วนร่วมในการพัฒนาแนวปฏิบัติฯ ( =2.70, SD=0.47) ความชัดเจนในการนำเสนอ ( =2.40, SD=0.52) การประยุกต์ใช้แนวปฏิบัติฯ ในหน่วยงาน ( =2.60, SD=0.52) ผ่านเกณฑ์ร้อยละ 60 ทุกหมวด ส่วนประสิทธิภาพแนวปฏิบัติฯ ประเมินจากความพึงพอใจ ของพยาบาล 20 คนที่ใช้แนวปฏิบัติฯ พบว่าอยู่ในระดับสูงร้อยละ 55.0 ปัญหาและอุปสรรคในการนำไปใช้คือ เนื้อหามาก รองลงมาคือไม่เข้าใจเนื้อหาบางส่วน เมื่อเปรียบเทียบความยากและการนำแนวปฏิบัติฯ ไปใช้พบว่า ทุกหมวดการประเมินสามารถนำไปปฏิบัติได้ การกำหนดข้อวินิจฉัยการพยาบาลถูกต้องและครอบคลุมเพิ่มขึ้น ทุกหมวด และอัตราการเกิดภาวะไตบาดเจ็บเฉียบพลันก่อนและหลังใช้แนวปฏิบัติฯ ลดลงจากร้อยละ 17.4 เหลือร้อยละ 16.0