ความสัมพันธ์ระหว่างท่าทางการทำงานกับอาการผิดปกติของระบบกล้ามเนื้อและกระดูกโครงร่างของช่างเย็บผ้า กรณีศึกษา: ตลาดวาริน อำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้เป็นการศึกษาเชิงวิเคราะห์แบบภาคตัดขวาง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างท่าทางการทำงานกับอาการผิดปกติของระบบกล้ามเนื้อและกระดูกโครงร่างที่รายงานเอง กลุ่มตัวอย่าง คือ ช่างเย็บผ้าในตลาดวาริน อำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี จำนวน 30 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสัมภาษณ์ แบบสังเกตโดยตรง และการประเมินร่างกายส่วนบนแบบรวดเร็ว (Rapid Upper Limb Assessment: RULA) ข้อมูลลักษณะประชากร วิเคราะห์ด้วยสถิติเชิงพรรณนา และสถิติเชิงอนุมาน เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยต่างๆ กับอาการผิดปกติของระบบกล้ามเนื้อและกระดูกโครงร่าง โดยใช้สถิติถดถอยโลจิสติกแบบตัวแปรเดี่ยว (Univariate logistic regression) และสถิติการถดถอยโลจิสติกทวินามแบบพหุ (Multivariate logistic regression) ผลการศึกษา พบว่าช่างเย็บผ้าส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง คิดเป็นร้อยละ 66.70 มีอายุเฉลี่ย 45.76 ± 8.83 ปี จบระดับประถมศึกษา คิดเป็นร้อยละ 66.70 พบความชุกอาการผิดปกติของระบบกล้ามเนื้อและกระดูกโครงร่างสูงที่บริเวณหลังส่วนบน คิดเป็นร้อยละ 66.70 ขา คิดเป็นร้อยละ 60.00 และข้อมือ คิดเป็นร้อยละ 55.30 การประเมินร่างกายส่วนบนแบบรวดเร็ว (Rapid Upper Limb Assessment: RULA) พบว่า คะแนน Final score เฉลี่ยเท่ากับ 5.7 การศึกษา พบว่าช่างเย็บผ้าส่วนใหญ่มีโอกาสสูงที่จะเกิดอาการผิดปกติของระบบกล้ามเนื้อและกระดูกโครงร่าง เนื่องจากท่าทางการทำงานที่ไม่เหมาะสม ทำให้จำเป็นต้องมีการปรับปรุงสภาพแวดล้อมในการทำงานโดยด่วน เพื่อป้องกันและลดความเสี่ยงในการเกิดอาการดังกล่าว จากการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ พบว่า ปัจจัยส่วนบุคคลและปัจจัยการทำงานมีความสัมพันธ์กับอาการผิดปกติของระบบกล้ามเนื้อและกระดูกโครงร่าง ผลการศึกษานี้ชี้ให้เห็นความสำคัญของการปรับปรุงสภาพการทำงานให้เหมาะสมกับสรีรศาสตร์ เพื่อช่วยลดอาการปวดเมื่อยและป้องกันการเกิดโรคเรื้อรังในระยะยาว