ผลของการนวดท้องต่อภาวะที่ไม่สามารถทนต่อการรับนมในทารกเกิดก่อนกำหนด

บทคัดย่อ

การศึกษานี้เป็นวิจัยกึ่งทดลองแบบสองกลุ่มเปรียบเทียบก่อนหลัง เพื่อเปรียบเทียบภาวะที่ไม่สามารถทนต่อการรับนมในทารกเกิดก่อนกำหนดก่อนและหลังได้รับการนวดท้อง คัดเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบสุ่มตัวอย่างอย่างง่ายตามเกณฑ์การคัดเข้า คือ 1) ทารกมีอายุหลังปฏิสนธิ 28 - 36 สัปดาห์ 2) รับการรักษาในหอผู้ป่วยหนักทารกแรกเกิด โรงพยาบาลมหาราชนครเชียงใหม่ จังหวัดเชียงใหม่ 3) ได้รับการใส่สายให้อาหารเพื่อให้นมตั้งแต่วันแรกของการรับนม 4) สัญญาณชีพอยู่ในเกณฑ์ปกติ 5) ได้รับการช่วยหายใจด้วยแรงดันบวกอย่างต่อเนื่องทางจมูกได้รับออกซิเจนหรือหายใจได้เองตามปกติ กลุ่มตัวอย่างจำนวน 32 ราย แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 16 ราย ระยะเวลาในการศึกษา 8 เดือน เครื่องมือในการดำเนินงานวิจัยประกอบด้วย แผนการนวดท้องใช้วิธีการนวดแบบวิมาลาและการนวดแบบฟิลด์ เครื่องมือในการเก็บข้อมูล คือ แบบบันทึกข้อมูลส่วนบุคคลและแบบบันทึกการรับนม ค่าดัชนีความตรงเชิงเนื้อหาของเครื่องมือในการดำเนินการวิจัยและเก็บข้อมูลเท่ากับ 0.87 และ 0.83 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนาหาค่าความถี่ ร้อยละ สถิติทดสอบ Chi-square test Fisher’s exact test และ T-testผลการวิจัย พบว่า กลุ่มทดลองที่ได้รับการนวดท้องมีภาวะที่ไม่สามารถทนต่อการรับนมน้อยกว่ากลุ่มควบคุมที่ได้รับการพยาบาลตามปกติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .05) กลุ่มทดลองหลังได้รับการนวดท้องมีภาวะที่ไม่สามารถทนต่อการรับนมน้อยกว่าก่อนได้รับการนวดท้องอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .05)ข้อเสนอแนะ การนวดท้องในทารกเกิดก่อนกำหนดสามารถช่วยป้องกันและลดภาวะที่ไม่สามารถทนต่อการรับนมได้ ทีมสุขภาพควรส่งเสริมให้ทารกได้รับการนวดท้องเพื่อให้ทารกสามารถรับนมได้ดียิ่งขึ้น