ผลของการสอนแบบการใช้หลักฐานเชิงประจักษ์เป็นฐานในวิชาการพยาบาลผ้ใหญ่ 2 ต่อทักษะทางปัญญาและทักษะในศตวรรษที่ 21

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้เป็นวิจัยกึ่งทดลอง (quasi-experimental research) แบบ 2 กลุ่ม โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการสอนแบบการใช้หลักฐานเชิงประจักษ์เป็นฐานในวิชาการพยาบาลผู้ใหญ่ 2 ต่อทักษะทางปัญญาและทักษะในศตวรรษที่ 21 โดยมีกลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาพยาบาลศาสตรบัณฑิตชั้นปีที่ 3 วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี พุทธชินราช จำนวน 138 ราย แบ่งเป็นกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลองกลุ่มละ 69 ราย คัดเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจงตามเกณฑ์ที่กำหนด กลุ่มควบคุมได้รับการสอนแบบบรรยายประกอบกรณีศึกษา ส่วนกลุ่มทดลองได้รับการสอนแบบการใช้หลักฐานเชิงประจักษ์เป็นฐานในวิชาการพยาบาลผู้ใหญ่ 2 เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ แบบประเมินผลลัพธ์การเรียนรู้พฤติกรรมที่มุ่งหวังตามกรอบมาตรฐานคุณวุฒิทางการศึกษาระดับอุดมศึกษา ผลการเรียนรู้ด้านทักษะทางปัญญา หาค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาครอนบาคเท่ากับ .98 แบบสอบถามทักษะแห่งศตวรรษที่ 21 ของนักศึกษาพยาบาล ด้านทักษะ 2Rs 3Cs หาค่าดัชนีความตรงตามเนื้อหาเท่ากับ 1.00 หาค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาครอนบาคเท่ากับ .97 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนา สถิติ paired t-test และสถิติ independent t-test

ผลการศึกษาพบว่า 1) ค่าเฉลี่ยคะแนนทักษะทางปัญญาของกลุ่มทดลองภายหลังได้รับการสอนแบบการใช้หลักฐานเชิงประจักษ์เป็นฐานมีค่าเฉลี่ยมากกว่าก่อนได้รับการสอนแบบการใช้หลักฐานเชิงประจักษ์เป็นฐาน และมากกว่ากลุ่มควบคุมที่ได้รับการสอนแบบบรรยายประกอบกรณีศึกษาในวิชาการพยาบาลผู้ใหญ่ 2 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 และ 2) ค่าเฉลี่ยคะแนนทักษะศตวรรษที่ 21 ของกลุ่มทดลองภายหลังได้รับการสอนแบบการใช้หลักฐานเชิงประจักษ์เป็นฐานมีค่าเฉลี่ยมากกว่าก่อนได้รับการสอนแบบการใช้หลักฐานเชิงประจักษ์เป็นฐาน และมากกว่ากลุ่มควบคุมที่ได้รับการสอนแบบบรรยายประกอบกรณีศึกษาในวิชาการพยาบาลผู้ใหญ่ 2 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ดังนั้นการสอนแบบการใช้หลักฐานเชิงประจักษ์เป็นวิธีการสอนที่ส่งเสริมให้ผู้เรียนเกิดทักษะทางปัญญา และทักษะในศตวรรษที่ 21 ของนักศึกษาพยาบาลได้